زبان فارسی میانه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۶:
}}
'''زبان پارسی میانه'''، '''زبان فارسی میانه''' یا '''زبان پهلوی (ساسانی)''' یا '''پهلویک''' یا '''پهلوانیک''' (پارسی میانه: ''پارسیگ'' -- ''Pārsīg'') نیای مستقیم [[زبان فارسی]] امروزی است.<ref name="ReferenceA">اشمیت، رودیگر، راهنمای زبانهای ایرانی، جلد دوم: زبانهای ایرانی نو، ترجمه پارسی زیر نظر حسن رضایی باغبیدی، تهران: انتشارات ققنوس، ص۴۳۷.</ref>
پهلوی در معنای عام و نه چندان دقیق به زبانها و مخصوصاً خطهای رایج دورههای اشکانی و ساسانی اطلاق میشود و محدود به ایالات نبودهاست.<ref>لغتنامه دهخدا چاپی: زبان پارسی</ref>
پهلوی یا پارسی میانه شکلی از زبان
به عبارت دیگر
پارسی میانه زبان ارتباطی مشترک در تمامی شاهنشاهی [[ساسانی]] بود و احتمالاً در زمان ساسانیان در [[خراسان]] تقریباً بهطور کامل جایگزین [[زبان پارتی]] شده بود.<ref>اشمیت، رودیگر، راهنمای زبانهای ایرانی، جلد دوم: زبانهای ایرانی نو، ترجمه فارسی زیر نظر حسن رضایی باغبیدی، تهران: انتشارات ققنوس، ص۴۳۷.</ref>
پارسی میانه یکی از [[زبانهای ایرانی]] است که بنا به تعریف از اوایل دوران [[اشکانیان|اشکانی]] نخست در جنوب غربی ایران و سپس در زمان ساسانیان به عنوان زبان رسمی همه امپراطوری ایران تا صدر [[اسلام]] رواج میداشتهاست. خاستگاه این زبان که فرزند [[
این زبان یا یکی از [[گویش]]ها یا زبانهای بسیار نزدیک به آن، پس از تحول و آمیختگی با [[لهجه]]ها، گویشها و زبانهای خویشاوند دور و نزدیک و همچنین وارد شدن [[وامواژه]]ها، [[
به احتمال بسیار زیاد، ریشه زبانهای ایرانی، لری با گویشهای مختلف [[زبان لری]] و [[زبان لارستانی]] مانند زبان فارسی به
این زبان همواره از دیدگاه دستوری و واژگانی با گویشهای محلی نواحی پارس نزدیکی داشتهاست.<ref name="ReferenceA" />
|