پروس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: بودچه⟸بودجه، عمل‌نکرد⟸عمل نکرد
خط ۹۹:
با شکست ناپلئون از روسیه، پروس قرارداد اتحاد خود را با فرانسه لغو کرد و در جنگی به نام [[جنگ آزادی]]، از سال [[۱۸۱۳ (میلادی)|۱۸۱۳]] در ائتلافی ضدفرانسوی شرکت کرد. نیروهای پروس، تحت اطاعتِ مارشال [[بلوشر]]، در پیروزی بر ناپلئون در [[نبرد واترلو]] سال [[۱۸۱۵ (میلادی)|۱۸۱۵]] نقش به‌سزایی داشتند.
 
[[فریدریش ویلهلم سوم]] ولی به وعده‌هایی که در زمان جنگ آزادی برای ایجاد یک [[قانون اساسی]] به ملتش داده‌بود، هرگز عمل‌نکردعمل نکرد. به جای آن، با تزار روسیه و امپراتور اطریش دست به یک [[اتحاد مقدس]] زد، که قصد آن سرکوب هرگونه دموکراسی‌خواهی در اروپا بود. در [[کنفرانس وین]] سال [[۱۸۱۵ (میلادی)|۱۸۱۵]]، پروس '''تقریباً''' تمام مناطق ازدست رفته‌اش را دوباره صاحب شد، البته همین‌طور، به‌علاوهً چندین مناطق دیگر. پروس همچنین عضو [[همبستگی آلمانی]] بود، که بین سالهای [[۱۸۱۵ (میلادی)|۱۸۱۵]]-[[۱۸۶۶ (میلادی)|۱۸۶۶]]، اعلام وجود کرده‌بود.
 
با روی کار آمدن [[فریدریش ویلهلم چهارم]]، ابتدا رؤیای رسیدن به لیبرالیسم و همچنین آلمانی متحد مجدادا زنده شد. این امید ولی بی‌دلیل بود، زیرا پادشاه به مدتی طولانی به خواسته‌های آزادی‌خواهان عمل نکرد. ابتدا با [[انقلاب مارس]] سال [[۱۸۴۸ (میلادی)|۱۸۴۸]]، پادشاه مجبور شد، سر تعظیم مقابل انقلابیون فرود آورد و برای اولین بار یک شورای کشوری برای پروس در [[برلین]] صدا کند. هم‌زمان نیز، انتخابات برای اولین شورای ملی در '''کل آلمان'''، با نام [[پارلمان فرانکفوت]] به اجرا درآمد. اتحاد آلمان و دموکراسی ولی با شکست مواجه شد، هنگامی که فریدریش ویلهلم چهارم، تاج امپراتوری آلمان، تدارک دیده توسط پارلمان فرانکفورت را نپذیرفت. هم‌زمان نیروهای پروس نیز موفق شدند انقلاب را در جنوب آلمان سرکوب کنند.
 
در سال[[۱۸۶۱ (میلادی)|۱۸۶۱]]، [[ویلهلم یکم]] برادر [[فریدریش ویلهلم چهارم]]، که از سال [[۱۸۵۸ (میلادی)|۱۸۵۸]] حکومت را به جای برادر مریضش دردست داشت، بر تخت پادشاهی نشست. ویلهلم یکم به همراه وزیر جنگش کنت [[رون]]، خواستار اصلاحات ارتش شد، که با مخالفت شورای کشوری پروس، روبرو شد. چون اعضای بیشتر شورای کشور را لیبرالها تشکیل می‌دادند، این شورا حاضر به پرداخت بودچهبودجه لازم به پادشاه را نبود. کار این مجادله، حتی به مرز برکناری ویلهلم یکم از سلطنت نیز رسید. او برای تنها راه رهایی‌اش، تصمیم گرفت [[اتو فون بیسمارک]] را سال [[۱۸۶۲ (میلادی)|۱۸۶۲]] به عنوان نخست‌وزیر خود صدازند، که شخصی ضد لیبرالیسم بود و خواستار حکومت مطلق پادشاه بر کل کشور شد. بیسمارک به این ترتیب، سالهای طولانی بر ضد پارلمان و قانون اساسی، حکومت پروس را در دستانش داشت.
 
[[پرونده:prussiamap.gif|بندانگشتی|300px|پروس در امپراتوری آلمان ۱۸۷۱–۱۹۱۸]]