'''سلهسَلّه''' لایه سخت و غیر قابل نفوذی در سطح خاک می‌باشد. در واقع براثر بارندگی و یا آبیاری سطحی، خاکدانه‌ها و کلوخه‌های خاک، با برخورد قطره‌های آب، متلاشی می‌شوند. در اثر این از هم‌پاشیدگی، ذرات تشکیل‌دهندۀ خاکدانه، از هم جدا می‌شوند. ذرات رس همراه با آب به داخل خاک وارد شده و فضاهای خالی خاک را که عامل تبادل و جریان آب‌وهوا به درون خاک و محیط می‌باشند را پر می‌کنند. از اینروی نفوذ آب به داخل سله سخت می‌شود. خاک‌های سنگین و نیمه‌سنگین، و خاک‌های دارای [[مواد آلی]] کم، مستعد تولید سله هستند. در تشکیل سله، کلسیم توسط سدیم جایگزین می‌شود. سدیم در بین ذرات رس قرار می‌گیرد و آنها را پراکنده می‌کند. ذرات رس آزادشده، دراثر جذب آب متورم شده و منفذهای خاک را می‌بندند. ذرات رس آزادشده، به صورت سطحی [[اشباع]] از آب نشست کرده و بطور متراکمی بهم می‌چسبد. سطح سله نسبت به آب نفوذپذیری کمتری یافته و سختی و تراکم آن مانع تهویه‌ی جریان هوا می‌شود. تر و خشک شدن متوالی سله، ضخامت آن را بیشتر می‌سازد. تراکم خاک در سله، [[لوله‌های مویین]] بسیار باریکی را بوجود آورده که میزان [[تبخیر سطحی]] را بسیار افزایش می‌دهد. نفوذپذیری سله خیس، ۲۰۰ برابر کمتر از خاک تغییر نیافته است. این‌همه تهویه خاک را کم کرده و فرسایش خاک را سبب می‌شود. سله هنگام خشک شدن منقبض و سخت‌تر شده و تَرَک برمی‌دارد و از رشد ریشه، خروج جوانه‌ها و سبز شدن بذر جلوگیری می‌کند.<ref>http://fspmarket.com/tutorials/the-need-for-cultivatio-and-crust-breaking/</ref>
