استصحاب: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''استصحاب''' یا '''اعتبار حالت سابق'''<ref>جعفری لنگرودی ۲۲۰</ref> اصلی در [[اصول فقه]] و [[حقوق]]، به معنای حکم به بقای چیزی‌ست که پیشتر وجود داشته‌است.
استصحاب زمانی کاربرد دارد که ما در مورد وضعیت فعلی چیزی تردید و در مورد وضعیت سابق آن یقین داشته باشیم. به این ترتیب فرض را بر بقای حالت سابق می‌گذاریم، مگر آنکه خلافش ثابت گردد. برای مثال هرگاه از زنده بودن یا مرگ سربازی که به جنگ رفته تردید داریم، فرض را بر زنده بودنش می‌گذاریم که تا چندی پیش به آن یقین داشته‌ایم.
خط ۷:
== مبنای حجیت ==
در اینکه استصحاب چگونه می‌تواند حجت تلقی گردد، عقاید مختلف است:<ref>محمدی ۳-۳۲۲</ref>
*برخی همچون [[محمدحسین نائینی]] و محمود شهابی آن را بنای عقلا و سیره عقلائی قلمداد
*[[سیدحسن امامی]] معتقد است منطق اجتماع و عقل ساده استصحاب را حجت می‌داند
*تعدادی از فقهای متأخر به احادیثی نیز استناد کرده‌اند که مضمون آن از میان نرفتن یقین بوسیله شک است.
خط ۲۷:
}}
*{{یادکرد
|فصل=
|کتاب=مقدمه عمومی علم حقوق
|نویسنده = [[محمدجعفر جعفری لنگرودی|جعفری لنگرودی، محمدجعفر]]|ناشر = گنج دانش
| |||