ایران و عراق در جنگی طولانی در دهه ۱۳۶۰ (۱۹۸۰) درگیر بوده‌اند که در زمان سخنرانی بوش تقریباً تحت همان رهبری بوده‌اند، به همین دلیل عده‌ای را به مخالفت واداشت که بگویند دو کشور را تحت یک لوا قرار دادن گمراه کننده است. دیگران استدلال کردند که هر کدام از سه کشور «محور شرارت» مشخصه‌های خاص خودشان را داشتند که همگروههم گروه کردن آنها با یکدیگر آن را ناپایدار می‌کند. آن اپلبوم در مورد مذاکرات پارلمانی دربارهٔ جدا دیدن کره شمالی از این گروه‌بندی مطالبی نوشته است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=https://web.archive.org/web/20070525194445/http://www.slate.com/id/2061973/|عنوان=North Korea: Threat or Menace?}}</ref>
در روزهای بعد از حمله تروریستی یازده سپتامبر کروکر و سایر مقامات بلندمرتبه وزارت خارجه آمریکا به [[ژنو]] پرواز کردند تا بصورت محرمانه با نمایندگان دولت ایران ملاقات کنند. برای چند ماه، کروکر و طرف حسابهایحساب های ایرانی وی برای دستگیری عوامل القاعده در منطقه و جنگ با [[طالبان]] در [[افغانستان]] همکاری می‌کردند. بعد از سخنرانی بوش که ايران محور شر اعلام شد، مواضع ایرانی‌ها برای همکاری با ایالات متحده سخت شده و این ملاقاتهاملاقات ها متوقف شد.<ref name="ReferenceA" /><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=http://www.newyorker.com/magazine/2013/09/30/the-shadow-commander|عنوان=The Shadow Commander}}</ref>
