عکس‌برداری هوایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از انواع دوربین‌های عسکبرداریعکس برداری هوایی آنالوگ می‌توان به دوربین [http://www.leica-geosystems.com/corporate/en/ndef/lgs_57632.htm Leica RC30/ASCOT] اشاره کرد.

دوربین‌های عکس‌برداری هوایی رقومی با ابعاد بزرگ و یا متوسط برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ در نمایشگاه [http://www.isprs.org/ ISPRS ] شهر [[آمستردام]] به صورت تجاری به بازار عرضه گردیدند. این دورربین‌هادوربین‌ها از نظر نوع CCD مورد استفاده به دو نوع دوربین با آرایه خطی و آرایه سطحی تقسیم‌بندی می‌گردند.

دوربین‌هایی که از آرایه خطی استفاده می‌نمایند بسیار مشابه سیستم‌های [[تصویر برداری]] [[ماهواره]]‌ها می‌باشند. در این دوربین‌ها بهره‌گیری از گیرنده تعیین موقعیت ماهواره‌ای [[GPS]] و تجهیزات تعیین وضعیت IMU ضروری می‌باشد. از انواع این نوع از دروبین‌هایدوربین‌های عسکبرداریعکس برداری هوایی رقومی می‌توان به دوربین‌های [http://www.leica-geosystems.com/corporate/en/ndef/lgs_57627.htm Leica ADS ۸۰] و [http://www.dimacsystems.com/ DiMac] اشاره کرد.

عکس‌برداری هوایی، بوسیله یک دوربین عکس‌برداری هوایی که به طرف [[زمین]] در هواپیما نصب می‌شود، صورت می‌گیرد. نوع دوربین، مسیر خطوط پرواز و ارتفاع پرواز طوری طراحی و برنامه‌ریزی می‌گردند که عکس مورد نظر بدست آید. سپس دوربین بطور اتوماتیک در فواصل معین عکس‌برداری می‌کند. در حاشیه عکس، شماره عکس و شماره حلقه فیلم و فاصله کانونی [[عدسی]] دوربین، ارتفاع پرواز و مقیاس تقریبی عکس و تاریخ ععکس‌برداریعکس‌برداری و زاویه محور نوری دوربین با خط قائم بر زمین چاپ می‌گردد.

نقشه، یک تصویر قائم از سطح زمین است. این تصویر به یک نسبت معین (که اصطلاحاً مقیاس نقشه نامیده می‌شود) کوچک شده‌است. به عبارت بهتر، پرتوهایی که نقاط روی سطح زمین را بر روی سطح یک نقشه تصویر می‌کنند موازی یکدیگر بوده و در نتیجه تصویر حاصل به یک نسبت مشخص کوچک می‌شود؛ ولی عکس‌هوایی یک تصویر مرکزی است و پرتوهایی که نقاط روی سطح زمین را بر روی فیلم دوربین تصویر می‌کنند همگی از یک نقطه بنام مرکز تصویر (مرکز پرسپکتیو) عبور می‌کنند. تصویر مرکزی اساساً ماهیتی سه‌بعدی دارد و به عمینهمین علت، اندازه‌گیری اختلاف ارتفاع بین عوارض گوناگون، با استفاده از یک‌سری تجهیزات ویژه، امکان‌پذیر است.