آیندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

داریوش همایون در دیداری که با [[امیر عباس هویدا]] داشت ایده تأسیس روزنامه آیندگان را مطرح نمود ولی [[محمد رضا پهلوی|شاه]] و [[ساواک]] به داریوش همایون اعتماد نداشتند از همین رو شرکت انتشارات آیندگان به نام خانم فریده کامکار شاهرودی مجوز انتشار گرفت که بعدها به نام دکتر[[حسین اهری]] تبدیل شد. در طول دوران فعالیت آیندگان پنج نفر به عنوان سردبیر روزنامه فعالیت کردند که بعد از صالحیار، جهانگیر بهروز و کوتاه مدتی حسین مهری، چهارمین سردبیر [[مسعود بهنود]] بود که بعد پنج سال جای خود را به هوشنگ وزیری داد. این روزنامه همچنین بخش جداگانه‌ای به نام آیندگان ادبی داشت که سردبیری جداگانه داشت. اولین سردبیر آیندگان ادبی [[نادر ابراهیمی]] بود و آخرین آن [[هوشنگ وزیری]] بود.<ref>http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2011/01/110130_mb_homayun_daryush.shtml</ref>

 

در دوران ۳۷ روزه نخست وزیری بختیار و در حالی که تمامی روزنامه‌های کثیرالانتشار آن دوران از آزادی بیان بی‌سابقه‌ای که توسط دولت بختیار به مطبوعات اعطا شده بود، در جهت پیش‌برد انقلاب استفاده می‌کردند روزنامه آیندگان در مقاله که به قلم [[مهشید امیرشاهی]] در تاریخ ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ منتشر شد به دفاع از [[شاپور بختیار|بختیار]] پرداخت. در آن مقاله آمده است:

 

{{پانویس}}

 

[[رده:روزنامه‌های دوران پهلوی دوم]]