سید نصرالله تقوی لواسانی از سلسله مشهور «[[سادات اخوی]]» [[تهران]] است که تحصیلات خویش را در تهران و عتبات عراق طی نموده و مدتی نیز در بلاد غرب با [[فرهنگ]] و آداب غربیان آشنا می‌گردد. وی سپس به ایران بازگشته و در طول بیش از ۴۰ سال در زمینه سیاست، فرهنگ، ادب و [[حقوق اسلامی]] به نقش آفرینی پرداخته و منشأ خدمات بسیار گردیده و همچنین تألیفاتی نیز از خود به جای می‌نهد.
سید نصرالله در سال ۱۲۸۸ق در شهر تهران دیده به جهان گشوده است. از کودکی به تحصیل علم و ادب پرداخته و چنان‌کهچنان میرزاکه حسین[[شمس‌العلما قریب گرکانی|میرزا شمسمحمدحسین العلماءشمس‌العلماء]] (مؤلف ابدع البدائع) دربارهٔ وی می‌نویسد: «در ۱۵ سالگی در [[ادبیات]] و [[منطق]] و [[ریاضی]] مبرز شده و سپس شروع به [[فقه]] و [[اصول]] و معقول می‌نماید.» در [[فلسفه]] و حکمت شاگردی [[میرزای جلوه]] را نموده و در فقه و اصول از درس علامه [[میرزا حسن آشتیانی]] بهره برده است. سید نصرالله رشد علمی قابل اعتنایی داشته و مراحل ترقی علمی را در جهات علوم منقول و معقول به سرعت طی می‌کند و سپس به [[عتبات]] می‌رود و در [[نجف]] و [[سامرا]] محضر بزرگانی چون [[میرزای شیرازی]] و [[سید محمد فشارکی]] را درک کرده و محتملا در نجف در درس کسانی چون [[آخوند خراسانی]] هم حضور یافته و بهره علمی اندوخته است. وی پس از سالیانی تحصیل، مجتهد گشته و با کسب اجازاتی در حدیث و اجتهاد عتبات را ترک می‌گوید. مستور نماند که شیخ روایی وی [[میرزا حسین نوری]] طبری است. وی شاگرد [[میرزا ابوالفضل تهرانی]] بوده است و در سامرا با وی نیز مرتبط بوده است. زمان رفتن تقوی به سامرا در اواخر دوران میرزای شیرازی (متوفای ۱۳۱۲ق) بوده است. اجازه‌ای هم که از [[محدث نوری]] دارد در انتهای زندگی محدث نوری از وی اخذ شده است؛ به تاریخ ۲۲ محرم ۱۳۲۰ قمری؛ و [[عبرت نائینی]] در مدینه الادب متن کامل اجازه را ذکر نموده است.
