متافیزیک: تفاوت میان نسخه‌ها

در فلسفهٔ معاصر، خصوصاً پس از فلسفهٔ انتقادی [[ایمانوئل کانت]]، به مباحث مابعدالطبیعی با شکٌاکیت بسیار نگریسته‌اند.<ref name="ReferenceB" /> فیلسوفان مابعدالطبیعه انتقادی، به مرز محدودیت‌های تفکٌر مابعدالطبیعی توجه می‌کنند.<ref>{{یادکرد|فصل=۴|کتاب=تاریخ فلسفه غرب|نویسنده=رجینالد هالینگ دیل|ترجمه=عبدالحسین آذرنگ|ناشر=انتشارات ققنوس|چاپ=|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش=|صفحه=صفحهٔ ۷۲|سال=۱۳۸۷|شابک=}}</ref> می‌توان یکی از مشهورترین استدلال‌هایی را که گزاره‌های مابعدالطبیعی را بی معنا می‌داند، این گونه خلاصه کرد که تنها گزاره‌های تجربی و گزاره‌های تحلیلی معنا دارند؛ اما گزاره‌های مابعدالطبیعی نه تجربی هستند، نه تحلیلی، پس بی معنایند. گزاره‌های تجربی، گزاره‌هایی هستند که با مشاهده و آزمایش قابل ابطال باشند؛ و گزاره‌های تحلیلی، گزاره‌هایی هستند که نقیضشان با خودشان متناقض باشد.<ref name="ReferenceA" />

 

از فیلسوفان انگلیسی: [[دیوید هیوم]]، [[برتراند راسل]]، [[جان استوارت میل]]، [[جرج اسمیت]]، [[جرج ادوارد مور]]، [[پل دیراک]]، [[استیون هاوکینگ]]، [[فرانسیس کریک]]، [[جولیان هاکسلی]]