چونگ‌جن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چونگ‌جن''' ([[زبان چینی#.D8.AE.D8.B7 .DA.86.DB.8C.D9.86.DB.8C|چینی ساده‌شده]]: 崇祯؛ [[زبان چینی#.D8.AE.D8.B7 .DA.86.DB.8C.D9.86.DB.8C|چینی سنتی]]: 崇禎؛ [[پین‌یین]]: Chóng Zhēn؛ [[انگلیسی]]: Chongzhen) به معنای فرخنده و ارجمند، نام پادشاهى جو یوجیان ( (۶ فوریه ۱۶۱۱ - ۲۵ آوریل ۱۶۴۴)، شانزدهمین و آخرین امپراتور [[امپراتوری مینگ|دودمان مینگ]] بود. او همچنین پنجمین فرزند امپراتور [[تایچانگ]] و برادر امپراتور [[تیانچی]] بود.

 

جو یوجیان در سن ۱۶ سالگی و به دنبال مرگ برادرش امپراتور تیانچی که هيچ وارث مذکرى نداشت در ۲ اکتبر ۱۶۲۷ به تخت سلطنت رسيد و با نام چونگ‌جن، دوران امپراتورى خود (۵ فوريه ۱۶۲۸ - ۲۵ آوريل ۱۶۴۴) را آغاز نمود. از آنجا که امپراتور پيشين علاقه‌اى به کشوردارى نداشت و بيشتر وقتش را به کار مورد علاقه‌اش نجاری مى‌گذراند، ادارهٔ تمام امور کشور در دست خواجهٔ اعظم دربار [[وی جونگ‌شیان]] و دايهٔ امپراتور [[بانو که]] قرار گرفته بود که با اعمال پليد خود موجبات نارضايتى مردم و زوال بیشتر پادشاهی مینگ را سبب شده بودند. نخستين کارى که امپراتور چونگ‌جن پس از به قدرت رسيدن انجام داد عزل آن دو و گرفتن امور کشور در دست خود بود. او تمام سعى خود را به کار بست تا دودمان مينگ را احيا کند ولى خزانهٔ سلطنتى به دليل سال‌ها فساد درباريان خالى بود و امکان به کار گيرى افراد شايسته در منصب‌هاى مهم وجود نداشت. از سوى ديگر، [[منچو]]ها به رهبرى [[خوانگ تای‌جی]] از ضعف دولت مرکزى مينگ استفاده کرده و مرزهاى شمال شرقی کشور را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند. در چنين شرايطى که مردم از يک سو مورد هجوم دشمن قرار داشتند و از سوى ديگر با قحطى ناشى از خشکشالى‌هاى پى در پى دست و پنجه نرم مى‌کردند، دولت براى تأمين هزينه هاى‌خود ماليات دريافتى از مردم را افزايش داد و باعث بروز اعتراضات و شورش‌هاى بسيارى در نقاط مختلف کشور شد که از آن جمله مى‌توان به شورش‌هاى دهقانى به رهبرى [[لی زی‌چنگ]] اشاره نمود.

 

در ۱۶۳۰، چونگ‌جن نسبت به وفادارى يکى از ژنرال‌هاى ارتش خود به نام [[یوان چونگ‌هوان]] ظنين شد زيرا خواجگان اسیر شده به دست منچوها که موفق به فرار شده بودند به ام‍پراتور اطلاع دادند که ژنرال یوان با دشمن همکارى مى‌کند. در واقع اين اتهام پاپوشى بود از سوى منچوها براى از ميان برداشتن يوان چونگ‌هوان زيرا او تواناترين ژنرال ارتش مينگ در عقب نگاه داشتن منچو‌ها بود و با وجود او امکان فتح کشور چين وجود نداشت. سرانجام ژنرال يوان در همان سال به جرم خيانت به کشور محکوم به مرگ به روش قطعه قطعه کردن آرام گردید و اين اعدام علاوه بر ايجاد شورش و ناآرامى‌هاى بيشتر در کشور ، نشانگر نابودى حتمى سلسه مينگ به دلیل نبود فرمانده‌ای توانا برای مقابله با منچوها نیز بود.

 

در روز ۲۴ آوریل ۱۶۴۴، گروه عظيمى از شورشیان به رهبرى لی زی‌چنگ موفق به تصرف [[پکن|بیجینگ]]، پایتخت امپراتوری شدند<ref>{{یادکرد وب

| نشانی = http://www.hultengren.com/kidy/Ming/tombs/16chongzhen/maincz.htm

}}</ref> از [[شهر ممنوعه]] خارج شده و به سمت باغ سلطنتی جینگ‌شان که در شمال آن قرار داشت فرار مى‌کند. از تپهٔ ميشان بالا می‌رود و با کمک وانگ چنگ‌ئن خود را بر درخت پاگودایی که رو به شهر ممنوعه دارد و در دوران امپراتوری چينگ به درخت ادیب چینی گنهکار شهرت يافت{{نشان|m1}} دار ميزند و با مرگ خود به سلسلهٔ مينگ پايان مى‌دهد.

 

[[سلسله مینگ]]

 

{{پاورقی|m1}}درخت مذکور ديگر وجود ندارد [http://en.beijing2008.cn/spectators/beijing/tourism/list/n214068422.shtml][http://www.tourochina.com/sightarea/568/Jingshan-Park] و گفته مى‌شود در زمان انقلاب فرهنگی توسط ارتش سرخ از ريشه به درآورده شده است[http://books.google.com/books?id=ivu7xqd-nuUC&pg=PA136&dq=chongzhen+1644+tree&ei=5EMLSeefFJ_EtAPm5eyhBQ#PPA136,M1] و آنچه که امروز در جاى آن قرار دارد درختى مشابه آن است که در ۱۹۸۱ کاشته شده است [http://www.beijingguide2008.com/jingshan_park_beijing/jingshan_park_beijing.html].

 

<references/>‎

* [http://en.wikipedia.org/wiki/Chongzhen_Emperor ویکی‌پدیاى انگلیسی]

[[ru:Чжу Юцзянь]]

[[sv:Chongzhen-kejsaren]]

[[vi:Minh Tư Tông]]

[[zh:明思宗]]