صلح آنتالکیداس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صلح آنتالکیداس''' پیمان‌نامه‌ای بود میان [[اسپارت]] از یک سو و [[آتن]]، [[کورینتوس]]، [[تبس (یونان)|تبس]] و [[آرگوس (شهر)|آرگوس]] از سوی دیگر، که به [[نبرد کورینتی|نبرد هشت ساله کورینتیقرنتیان]] در [[یونان باستان]] پایان داد.

:اردشیر شاه سزاوار می‌داند که شهرهای آسیا، همچنین جزایر [[کلازومنای]] و [[قبرس]] متعلق به او باشد. دیگر شهرهای یونانی چه بزرگ و چه کوچک، مستقل می‌مانند مگر [[لمنوس]]، [[ایمبروس]] و [[اسکیروس]] که - همچون گذشته - به آتن تعلق خواهند داشت. هر یک از طرف‌های درگیر که این صلح را نپذیرد، من - اردشیر - در کنار کسانی که با من هم‌نظرند، با ایشان در دریا و خشکی، و با کشتی و با پول خواهم جنگید.<ref>[http://en.wikisource.org/wiki/Hellenica_(Xenophon)/Book_5/Chapter_1 گزنفون، هلنیکا، کتاب پنجم، فصل نخست]</ref>

یونانی‌های خسته از جنگ، به پذیرش شرایط اردشیر ناچار بودند. این پیمان ایشان را از مداخله آشکار در [[ایونیه]] باز می‌داشتبازمی‌داشت و در برابر، زمینه نفوذ بیش از پیش ایران را در سیاست داخلی [[دولت‌شهر|دولت‌شهرهای]]های یونانی فراهم می‌کرد.<ref>تاریخ ایران، صفحهصفحهٔ ۲۱۶</ref>

پس از صلح یونان، دولت هخامنشی فرصت یافت تا بر سرکوب شورش‌های آسیای صغیر، گشودن دوباره [[مصر باستان|مصر]] و تصرف قبرس متمرکز شود.<ref>تاریخ ایران، صفحهصفحهٔ ۲۱۷</ref>

* گرشویچ،ایلیاگرشویچ، ایلیا. تاریخ ایران (دوره هخامنشیان) از مجموعه تاریخ کمبریج. دفتر دوم از جلد دوم. ترجمه [[مرتضی ثاقب فر]]. انتشارات جامی. چاپ دوم ۱۳۸۷.

* [http://en.wikisource.org/wiki/Hellenica_(Xenophon) ویکی‌نبشته: گزنفون. هلنیکا. برگردان انگلیسی از هنری دکینز]