پلی‌اتیلن: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز خصصویات و جزئیات بیشتر راجع به پلی اتیلن سبک خطی |
ویرایش |
||
خط ۲۴:
'''پلی‌اتیلن‌ها''' خانواده‌ای از [[گرمانرم]]ها می‌باشند که از طریق [[پلیمریزاسیون]] گاز [[اتیلن]] (C<sub>2</sub>H<sub>4</sub>) بدست می‌آیند. از طریق [[کاتالیست]] و روش پلیمریزاسیون این ماده می‌توان خواص مختلفی همچون [[چگالی]]، [[شاخص جریان مذاب (MFI)]]، [[بلورینگی]]، درجه شاخه‌ای و شبکه‌ای شدن، [[وزن مولکولی]] و [[توزیع وزن مولکولی]] را در آنها کنترل کرد. پلیمرهای با وزن مولکولی پائین را به عنوان روان‌کننده(Lubricant) به کار می‌برند. پلیمرهای با [[وزن مولکولی]] متوسط واکس‌هایی [[امتزاج]] پذیر (مخلوط پذیر) با پارافین می‌باشند و نهایتاً پلیمرهایی با وزن مولکولی بالاتر از ۶۰۰۰ در صنعت [[پلاستیک]] بیشترین حجم مصرف را به خود اختصاص می‌دهند. پلی اتیلن شامل ساختار بسیار ساده‌ای است، به طوری که ساده‌تر از تمام پلیمرهای تجاری می‌باشد. یک مولکول پلی اتیلن زنجیر بلندی از اتم‌های [[کربن]] است که به هر اتم کربن دو اتم [[هیدروژن]] چسبیده‌است.
گاهی اوقات به جای اتم‌های [[هیدروژن]] در [[مولکول]](پلی اتیلن)، یک زنجیر بلند از اتیلن به اتم‌های کربن متصل میشود که به آنها پلی اتیلن شاخه‌ای یا پلی اتیلن سبک (LDPE) می‌گویند؛ چون [[چگالی]] آن به علت اشغال حجم بیشتر، کاهش
پلی اتیلن سبک (چگالی پایین) عموما پلی اتیلنی نرم تر و دارای بلورینگی کم تری است. این پلیمر معمولا به صورت گلوله ای شکل به بازار عرضه شده و به طوری وسیع در کاربردهایی مصرف میشود که در آنها شفافیت, خنثی بودن, سهولت فرایند پذیری , پایداری و خواص خوب الکتریکی مد نظر است.
| |||