'''صالح''' از پیامبرانی است که در قرآن و روایات اسلامی به آن اشاره رفته است. برخی او را با [[شالح پسر یهودا]] مذکور در [[عهد عتیق]] یکسان دانسته‌اند، که این همسانی محل تردید است.
== صالح در قرآن و روایات اسلامی ==
صالح از نسل ششم حضرت نوح است و مدت 430۴۳۰ سال زیست او پیامبر قوم ثمود بود كهکه در حوالی شام میزیستندمی‌زیستند قوم ثمود از نه قبیله تشكیلتشکیل میشدندمی‌شدند حضرت صالح سالها قوم خود را به خداپرستی دعوت نمود.نمود؛ و گروهی اندكاندک به او پیوستند قومش از او معجزه نبوت خواستند صالح به امر الهی شتری را در میان اوردآورد و فرمود این شتر نشانه ایست در میان من و شما حرمت او را بدارید شتر ابشخورآبشخور خود را میداندمی‌داند و به هر جا كهکه میل دارد میرودمی‌رود كسیکسی مانع او نشود اما قوم حرمت او را پاس نداشتند و سرانجام نه نفر از جوانان قوم متحد گردیده و تصمیم به قتل شتر گرفتند و آنراپی نموده و كشتندکشتند و ناقه اش به كوهکوه پناه برد در پی این حادثه صالح عذاب الهی را اعلام داشت و پس از سه روز وعده الهی سر رسید و صاعقه همه جا را فرا گرفت و دمار از قوم بت پرستبت‌پرست او براوردبرآورد و صالح و پیروانش از این حادثه در امان بودند بقایای قوم صالح و اصحاب حجر برای عبرت آیندگان باقی ماند. قوم ثمود مردانی قوی و تنومند بودند و خانه هایخانه‌های خود را در میان صخره هاصخره‌ها و كوهها میساختند کوه‌ها میساختند (61۶۱ آیه در قرآن). قبرایشان دروادی السلام نجف است.<ref>داستان پیامبران ازموسوی گرمارودی</ref>و<ref>73تا79اعراف-61تا68هود-141تا159شعرا-23تا32قمر-31تا41مومنون-45تا53نمل-80تا84حجر-43تا45ذاریات-4تا8حاقه-9فجر-11تا15شمس-73اعراف-38فرقان-96اعراف73اعراف-17و18فصلت</ref>
گروهی '''صالح''' را عبرانی دانسته‌اند و برخی او را تنها پیامبر عرب دانسته‌اند که نامش در قرآن آمده است. (به جز محمد پیامبر اسلام) تبار او را چنین دانسته‌اند صالح پسر عبید پسر جابر پسر ثمود پسر عامر پسر إرم پسر [[سام]] پسر [[نوح]].
صالح در قوم [[ثمود]] زاده شد و در میان ایشان پرورش یافت، قوم ثمود گروهی از مردم بودند که در سرزمینی بین [[یهودیه]] و [[حجاز]] می‌زیستند. قوم ثمود در خانه‌هایی سنگی می‌زیستند که درون کوه‌ها تراشیده شده بود. (سوره حجر ۸۰-۸۴۸۰–۸۴) قوم ثمود به پرستش بت‌های سنگی و چوبی می‌پرداختند. (هود ۶۲) صالح تلاش می‌کرد تا قوم خود را از پرستش بت‌ها بازدارد و ایشان را به یکتاپرستی فرابخواند، اما قوم ثمود سخن او را نپذیرفتند (هود ۴۲) و از وی درخواست معجزه کردند؛ بر اساس روایات اسلامی، روزی سنگ بزرگی از کوه شکافت و شتر ماده‌ای از آن بیرون آمد؛ صالح به قوم ثمود هشدار داد که به شتر آسیبی نرسانند. (هود ۶۴) اما قوم ثمود، شتر را گرفتند و کشتند، از آن زمان صالح ثمودیان را ترک کرد. پس از سه روز عذاب بر ثمود فروفرستاده شد؛ و پس از باد شدیدی که از آن در قرآن به صیحه تعبیر شده است؛ ثمودیان نابود شدند.آوردهاندآوردهاند:كهکه حق تعاليتعالی به صالح كهکه ايای صالح دعاكندعاکن تاماشتريتاماشتری كهکه ايشانایشان خواهندازاينخواهندازاین سنگ بيرونبیرون آوريمآوریم كهکه چهارهزارسال است كهکه ايناین شتررادراينجاخلقشتررادراینجاخلق كرده ايمکرده‌ایم. صالح دست به نيازبهنیازبه درگاه بيبی نيازبرداشتنیازبرداشت دعانمود.في فی الحال آن سنگ شكافتهشکافته شد ناقه بيرونبیرون آمد به آن طريقطریق كهکه ايشانایشان خواسته بودندودرهمان ساعت بچه ازاومتولدشد. وبه روايتي روایتی مدت سيسی سال ناقه بابچه خود درمياندرمیان ايشانایشان بود.وشكلعجيبوشکل وهيبئتعجیب غريبوهیبئت غریب داشت.چنانكهچنانکه كسائيکسائی كهکه درصفت ويوی آورده كهکه طول جثه اوصدگزبود.ومقداردرازي ومقداردرازی هرقائمه ازقوائم اوپنجاه گزبود. پس مردم ازشيرآنازشیرآن منتفع گرديدندوپنيروروغنگردیدندوپنیروروغن درست ساختند.وزروسيم وزروسیم جامعه ازاوبهم رسانيدندتابهرسانیدندتابه مرتبه ايای صاحب مال شدندكهشدندکه هيچهیچ‌کس كسراکاسه راكاسه سفالينسفالین نبود. همه ظرفهايظرفهای زروسيمزروسیم داشتند. پس به ايناین وسيلهوسیله قدارومصداع رابر قتل ناقه داشتند. اول قدارتيريقدارتیری انداخت هردوساق رابرهم دوخت. ومصداع ازعقب درآمده تيغتیغ بركشيدواوراپيبرکشیدواوراپی كردکرد. ناقه بيافتادوآوازيبیافتادوآوازی بلندبركشيدبلندبرکشید. بچه اوآوازمادرشنيداوآوازمادرشنید.دريافتكهدریافت مادرراكشتندکه بربالايمادرراکشتند كوهبربالای کوه آمد سه باربانگ زد.كوهشكافتهکوه شدوفرورفتشکافته شدوفرورفت. صالح گفت"اي «ای قوم حرمت خدارافروگذاشتيدخدارافروگذاشتید. مستعدعذاب باشيدباشید."»
== منابع ==
{{پانویس}}
* عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر،1380،ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 964-307-163-4
* کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، 1379،۱۳۷۹، ISBN 964-331-068-X
