تربیت (روزنامه): تفاوت میان نسخه‌ها

روزنامه تربیت را به‌طریقی بسیار جذاب و با مطالبی شیوا منتشر می‌ساخت. به علت درج مقالات سودمند و مفید پیوسته مورد توجه اندیشمندان بوده و به خصوص از لحاظ نشر فارسی و زیبایی خط جای خاصی را در میان روزنامه‌های [[فارسی زبان]] به خود اختصاص داده‌است.<ref name="autogenerated3">[http://www.malekmuseum.org/fa/library/press-tarbiat.php مؤسسه کتاب‌خانه و موزه ملی ملک]</ref> به‌عنوان مثال با حمایت مالی [[حاج زین‌العابدین تقی‌اف]]، از رجال و ثروت‌مندان [[دوره قاجار]]، یک صفحه به صفحات آن افزوده می‌شود (بی‌آنکه قیمتش افزوده شود)<ref>فروغی در این خصوص می‌نویسد: «تقریباً از دو سال قبل تاکنون مکرر گفته‌ام که بعد از انتشار روزنامه تربیت در اقطار جهان و ملاحظه اوراق بی سامان، حاجی زین‌العابدین تقی‌یف که طبعاً در طالب کار خیر است و به هر جا و هر چیز نظر دارد نگارش و مسطورات بنده اقل را به حال عموم مردم ممالک اسلامی خاصه ایران سودمند دانسته بر آن شد که کمکی به اداره تربیت نماید و یک ورق بر این جریده بیفزاید و این حاجتی بود که من از خدا به دعا می‌طلبیدم...می‌طلبیدم… شگفت آنکه این کار از آن طرف اظهار شد و به یک نوشته و چند سطر مختصر صورت گرفت بی طول و تفصیل و جرّ ثقیل و از اول سال ششم تربیت مضاعف شد بدون تضعیف قیمت و سنگین‌شدن بار مشتریان و اشکال کار خریداران. بنابرین اوراق ما رونق و جلوه تازه یافت. یعنی از یک طرف قلت بها بر صفای آن افزود و از طرف دیگر کثرت صفحات دست و پای بسته مرا باز کرد.»</ref> این روزنامه، نفیس، خوش‌خط و با کاغذ مرغوب بود. حتی نخستین شماره روزنامه تربیت (در هفدهم دسامبر ۱۸۹۶ میلادی و در ۴ صفحه) به قطع بزرگ به [[خط نستعلیق]] و کاغذ مرغوب منتشر شده‌است.<ref name="autogenerated3" />

در سرمقاله‌های تربیت بارها در بارهٔ اهمیت علوم و معارف در پیشرفت و ترقی ملل و اقوام سخن گفته شده و تأکید گردیده‌است که تربیت جریده‌ای علمی و ادبی و سیاسی است و هدف از نگارش آن بسط معرفت و بصیرت و رهایی از نادانی است.<ref> تربیت، ش ۲۲۴، ۲۱ ذیحجّهٔ ۱۳۱۸، ص ۱</ref> همچنین این روزنامه، ساده‌کردن مطالب را برای بهره‌مندی عموم از وظایف خود شمرده است.<ref> تربیت، ش ۸۷، ۳ ذیحجّهٔ ۱۳۱۵، ص ۱</ref>

تربیت، اخبار علمی و اجتماعی و سیاسی داخلی و خارجی و مقالات و مطالب تألیف و ترجمه شدهٔ آموزنده داشت و در مقالات گوناگون، از جمله «استعداد اهل ایران» و «استعداد علمی مردم ایران» و «استعداد صنعتی مردم ایران»، بر قابلیت‌ها و استعدادهای مردم ایران، تأکید می‌کرد و مردم را به فراگیری علوم و فنون فرا می‌خواند. شرح حال دانشمندان و هنرمندان و سیاست‌مداران، از جمله نیوتن، پاستور، گوتنبرگ، گالیله، واشنگتن،واشینگتن، حافظ و خیام، غالباً به صورت پاورقی در شماره‌های پیاپی درج می‌شد تا زندگی‌شان سرمشق قرار گیرد.

در شماره‌های سال آخر روزنامه (اول ربیع‌الاول ۱۳۲۴ ق.. ـ ۲۹ محرّم ۱۳۲۵ ق)، که هم‌زمان با [[انقلاب مشروطه]] و اعلان [[مشروطیت]] و افتتاح [[مجلس شورای ملی]] منتشر می‌شد، اخبار و اطلاعات مهمی دربارهٔ حوادث آن ایام و مقالاتی با عنوان‌های «تحقیق در تاریخ دولت مشروطه و...و…»، «فواید مجلس شورای ملی»، «سلطنت مشروطه و استبدادیه» و «وظایف مجلس و حدود و حقوق آن» آمده‌است. از این جهت، تربیت سهم مهمی در آگاه‌کردن ایرانیان و آماده‌کردن آنان برای [[انقلاب مشروطیت]] داشت<ref>محمد صدرهاشمی، تاریخ جراید و مجلات ایران، ج. ۲، اصفهان ۱۳۶۳–۱۳۶۴، ص. ۱۱۹.</ref>

[[محمدحسین فروغی]] ملقب به ذکاءالملک (اول)، صاحب امتیاز و مدیر آن بود. وقتی که [[ناصرالدین شاه]] در روز جمعه ۱۷ ذیقعده ۱۳۱۳ [[هجری قمری]] به ضرب گلوله [[میرزا رضا کرمانی]] از پای درآمد، محمدحسین فروغی به فرزندش محمدعلی خان فروغی گفت که: «همین که نوبت سلطنت [[مظفرالدین شاه]] رسید، من که دست از طبیعت خود نمی‌توانستم بردارم، اولین روزنامه غیردولتی را در همین شهر طهران تأسیس کرده و مندرجات آن را مشتمل بر مطالبی قرار دادم که کم‌کم چشم و گوش مردم به منافع و مصالح خودشان باز شود. این روزنامه را تربیت نام گذاشتم.»<ref name="Yaghma142">مجله یغما. ش۱۴۲(۱۳۳۹ه۱۳۳۹ه‍. ش) ص ۶۵٫۶۶</ref> وی پس از جلوس [[مظفرالدین شاه]] اوضاع را برای انتشار روزنامهٔ غیردولتی تا حدودی مناسب دید و امتیاز روزنامه را از وزارت انطباعات گرفت.<ref>نگاه کنید به «سیر روزنامهٔ تربیت و حالت حالیّه آن»، تربیت، ش ۴۲۴، چهارم ذیقعدهٔ ۱۳۲۴، ص ۵</ref>

تربیت از منظم‌ترین روزنامه‌های دوران خود بود.<ref name="autogenerated1" /> روزنامه تربیت در روز پنج‌شنبه یازدهم رجب ۱۳۱۴هـ. ق. با ۱۷ دسامبر ۱۸۹۶ میلادی در چاپ‌خانه سنگی دولتی (مطعبه دولتی دارالخلافه تهران) منتشر گردید. روزنامه گاه در چهار صفحه و گاه در هشت صفحه منتشر می‌گردید.{{مدرک}}

تربیت اولین روزنامه‌ای بود که خود را آزاد خطاب کرد و با انتشار نخستین شمارهٔ آن «روزنامه‌نگاری غیردولتی در درون [[مرزهای ایران]] متولد شد».<ref> کهن، ج ۱، ص ۱۸۰–۱۸۱</ref> انتشار ۹ سالهٔ روزنامهٔ فروغی در پاسخ به کسانی که روزنامهٔ تربیت را اسماً آزاد اما رسماً وابسته می‌دانستند، گفته که تربیت از بدو کار روزنامه‌ای آزاد بوده‌است.<ref>نگاه کنید به «سیر روزنامهٔ تربیت و حالت حالیّه آن»، تربیت، ش ۴۲۴، چهارم ذیقعدهٔ ۱۳۲۴، صص ۵–۶</ref> در عین حال، نمی‌توان گفت [[روزنامه نگاران]] و از جمله فروغی، آزادی کامل داشتند، زیرا در همان دوره مدیران جراید مکلف بودند روزنامه را قبل از انتشار به وزیر انطباعات یا جانشین او بدهند و روزنامه‌های آزاد که دولت یا حکام وقت در انتشار آنها دخالتی نداشتند، در مضیقه و فشار بودند و بارها در زمان صدارت [[میرزاعلی اصغرخان امین السلطان]] و عبدالمجید میرزا عین الدوله توقیف شدند.<ref name="autogenerated4">محمد صدرهاشمی، تاریخ جراید و مجلات ایران، ج. ۱، اصفهان ۱۳۶۳–۱۳۶۴، صص. ۹، ۱۱–۱۴.</ref> محمدعلی فروغی دربارهٔ پدرش چنین روایت می‌کند: «... من هم آن وقت به درجه‌ای رسیده بودم که در کار روزنامه با من گفتگو می‌کرد. یک روز پرسید مقاله‌ای که امروز برای روزنامه نوشته‌ام خواندی؟ عرض کردم:بلی. پرسید: دانستی چه تمهید مقدمه‌ای می‌کنم؟ من در جواب تأمل کردم. فرمود: مقدمه می‌چینم برای این که به یک زبانی حالی کنم که کشور قانون لازم دارد. مقصودم این است که این حرف را به صراحت نمی‌توانست بزند و برای گفتن آن لطایف‌الحیل می‌بایستی بکار برد...برد…»<ref name="autogenerated2">مجله یغما، ش ۱۴۲ (۱۳۳۹ه۱۳۳۹ه‍. ش)، ص ۶۵–۶۶</ref>

روزنامهٔ صوراسرافیل در مقاله‌ای به مناسبت درگذشت فروغی، احتمالاً به قلم [[علی اکبر]] دهخدا، روزنامهٔ تربیت را اولین روزنامهٔ آزادی به شمار آورده که در اوایل سلطنت [[مظفرالدین شاه]] در پایتخت منتشر می‌شده‌است و هنر بزرگ فروغی را این دانسته که مسائلی که در دورهٔ استبداد کسی جرأت گفتن آنها را نداشته، چنان می‌گفته که ایرادی به آن وارد نمی‌شده‌است و اطلاعات منتشره در تربیت و روزنامه‌خوان‌کردن [[مردم ایران]] را از خدمات آن شمرده‌است.<ref name="autogenerated4" /> [[میرزا جهانگیرخان شیرازی]] ([[صوراسرافیل]]) در زمینه مهارت ارائه مطالب سیاسی محمدحسین فروغی و بیان عقاید آزادمنشانه او چنین می‌گوید: «تربیت، اول روزنامه آزادی است که در داخله ایران خصوصاً در پایتخت به چاپ رسیده‌است. خدماتی که این روزنامه به وطن ما کرده‌است علاوه بر معلومات و فوایدی که منتشر نموده یکی این است که مردم ایران از هرچه روزنامه بود آزرده خاطر بودند. تربیت به واسطه شیرینی بیان و مزایای چند که دارا بود مردم را روزنامه‌خوان کرد. دیگر اینکه اهل هوش می‌دانند که تمام مطالب گفتنی را ذکاءالملک در تربیت گفته و هنر بزرگ او همین است که چیزهایی را که در زمان استبداد کسی یارای گفتن نداشت به قدرت قلم و پرده و حجاب انشاء و ادب چنان می‌گفت که اسباب ایراد نمی‌شد و مع‌ذلک زحمت و مرارت و صدماتی که در زیاده از ده سال روزنامه‌نویسی کشید و آزار و اذیت‌هایی که از دوست و دشمن دید در چند سال آخر عمر که وقت استراحت و فراغت بود به تصور کسانی که خارج از کار بودند درنمی آید.»<ref>[[روزنامه صوراسرافیل]]، ش، ۱۵ چهارشنبه ۲۹ رمضان ۱۳۲۵</ref>