راهبری اینترنت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز موثر --> مؤثر |
LetsDoItBot (بحث | مشارکت‌ها) تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
||
خط ۲:
{{بدون منبع}}
'''راهبری اینترنت''' {{انگلیسی| Internet Governance}} عبارت است از تدوین و به کار گرفتن اصول، هنجارها، مقررات، رویه‌های تصمیم‌سازی و برنامه‌های مشترک توسط دولتها، [[بخش خصوصی]] و [[جامعه مدنی]].{{سخ}}
کتاب [http://books.google.com/books/about/Internet_Governance.html?id=1L3hTN2vkYQC&redir_esc=y Internet_Governance_The_new_frontier_of_global_institutions] به
هرگز نباید واژه راهبری اینترنت را با
== راهبری اینترنت ==▼
▲== راهبری اینترنت ==
برای بحث بر سر نظارت بر اینترنت (Internet Governance) در ابتدا لازم است دو عبارت نظارت و اینترنت بطور مجزا تعریف گردد، موضوعی که تاکنون توافقی جامع بر سر تعاریف آنها به عمل نیامده‌است. بنا به نظریه ارتباطات فرایند ارتباطات مبتنی بر پنج عنصر فرستنده پیام، پیام، کانال ارتباطی، گیرنده پیام و بازخورد است. در برقراری ارتباط از طریق اینترنت مراحل فوق نیز صادق است؛ فرستندگان پیام به افرادی اطلاق می‌شود که با رایانه به شبکه متصل می‌شوند، پیام‌ها به اشکالی چون پست‌الکترونیکی از طریق کانال‌هایی مانند شبکه‌های [[فیبر نوری]] به گیرندگان پیام که آنان نیز از طریق ارائه‌دهندگان اینترنت به شبکه متصل می‌باشند، منتقل می‌شود.
== اینترنت چیست؟ ==
اینترنت مبتنی بر فناوری ای است که از آن با نام راه گزینی بسته کوچک یاد می‌شود که در مدل ارتباطی آن محتوای پیام بصورت دیجیتال و اعداد صفر و یک، آنگونه که اطلاعات در رایانه نگهداری می‌شود، نگهداری می‌شود. بر این اساس اینترنت می‌تواند اعداد، کلمات و صوت و تصویر دیجیتال را منتقل نماید. بر این اساس روترها نسبت به سویچ‌ها از نقشی کلیدی‌تری در ارسال بسته‌ها ایفا می‌کنند. شکل ۱٫۱ فرمت مرسوم برای بسته‌ها را نشان می‌دهد. روترها با نظارت نرم‌افزاری و ریز پردازنده‌ها، به تعیین آدرس یک بسته اطلاعاتی و ارسال آن به روتر دیگر اقدام می‌کنند.
با پیشرفت فناوری شبکه به سطح شبکه TCP/IP طراحان شبکه بسته‌های آدرس ۳۲ بیتی را در قالب [[نشان گذاری]] [[ده دهی]] در فرمت xxx.xxx.xxx.xxx معرفی کردند. در این فرمت هر گروه از xها اعداد صفر تا ۲۵۵ را می‌تواند
▲اینترنت مبتنی بر فناوری ای است که از آن با نام راه گزینی بسته کوچک یاد می‌شود که در مدل ارتباطی آن محتوای پیام بصورت دیجیتال و اعداد صفر و یک، آنگونه که اطلاعات در رایانه نگهداری می‌شود، نگهداری می‌شود. بر این اساس اینترنت می‌تواند اعداد، کلمات و صوت و تصویر دیجیتال را منتقل نماید. بر این اساس روترها نسبت به سویچ‌ها از نقشی کلیدی‌تری در ارسال بسته‌ها ایفا می‌کنند. شکل ۱٫۱ فرمت مرسوم برای بسته‌ها را نشان می‌دهد. روترها با نظارت نرم‌افزاری و ریز پردازنده‌ها، به تعیین آدرس یک بسته اطلاعاتی و ارسال آن به روتر دیگر اقدام می‌کنند.{{سخ}}
ابداع سیستم نامگذاری دامنه در سال ۱۹۸۴ مترادفی برای تسلسل دیجیتال نفوذ ناپذیر آدرس‌های واقعی را معرف کرد. آدرس‌های واقعی بسته‌ها در حالی فرمت دیجیتال خود را حفظ کردند که قابلیت جایگزینی با مترادف‌های الفبایی در فایل سرور DNS را دارا بودند. این سیر در انتها به نامگذاری سایت‌های اینترنتی منتهی گردید.
آدرس‌های اینترنتی بر خلاف شماره‌های تلفن شهری که معرف [[منطقه شهری]] یا محل جغرافیایی است، موقعیت ثابتی نداشته و کاملاً مفهومی تعریف می‌شوند به گونه‌ای که علی‌رغم حجم بالای بسته‌های دیجیتالی که بین دو روتر منتقل می‌شوند، هر یک از آنها مسیر خاص خویش را پیموده و انحرافی صورت نمی‌گیرد که در افزایش کارایی [[شبکه اینترنت]] مؤثر می‌باشد.
▲با پیشرفت فناوری شبکه به سطح شبکه TCP/IP طراحان شبکه بسته‌های آدرس ۳۲ بیتی را در قالب [[نشان گذاری]] [[ده دهی]] در فرمت xxx.xxx.xxx.xxx معرفی کردند. در این فرمت هر گروه از xها اعداد صفر تا ۲۵۵ را می‌تواند در بر گیرند. [[پروتکل اینترنت]] که در تنظیم بسته‌ها کاربری دارد از اصلی‌ترین بخش‌های اینترنت می‌باشد. دومین بخش سامانه آدرس دهی یا مدیریت مبحثی است که نخستین بار مورد نظارت قرار گرفته بود.
▲ابداع سیستم نامگذاری دامنه در سال ۱۹۸۴ مترادفی برای تسلسل دیجیتال نفوذ ناپذیر آدرس‌های واقعی را معرف کرد. آدرس‌های واقعی بسته‌ها در حالی فرمت دیجیتال خود را حفظ کردند که قابلیت جایگزینی با مترادف‌های الفبایی در فایل سرور DNS را دارا بودند. این سیر در انتها به نامگذاری سایت‌های اینترنتی منتهی گردید.{{سخ}}
در موضوع سرعت انتقال داده‌ها در اینترنت عوامل متعددی نقش دارند. سرعت رایانه در رمزگشایی فایل‌های دیجیتال به فرمت قابل خواندن (
▲آدرس‌های اینترنتی بر خلاف شماره‌های تلفن شهری که معرف [[منطقه شهری]] یا محل جغرافیایی است، موقعیت ثابتی نداشته و کاملاً مفهومی تعریف می‌شوند به گونه‌ای که علی‌رغم حجم بالای بسته‌های دیجیتالی که بین دو روتر منتقل می‌شوند، هر یک از آنها مسیر خاص خویش را پیموده و انحرافی صورت نمی‌گیرد که در افزایش کارایی [[شبکه اینترنت]] مؤثر می‌باشد.{{سخ}}
▲در موضوع سرعت انتقال داده‌ها در اینترنت عوامل متعددی نقش دارند. سرعت رایانه در رمزگشایی فایل‌های دیجیتال به فرمت قابل خواندن ( با نرم‌افزارهایی مانند اینترنت اکسپلورر) و سرعت اتصال به اینترنت بستگی دارد. بر این اساس مضامینی مانند [[نامه‌های الکترونیکی]] به دلیل حجم پایین بسته‌های اطلاعاتی [[پهنای باند]] (سرعت ارسال این بسته‌ها در بین خطوط) کمتر و فیلم‌های سینمایی پهنای باند به مراتب بیشتر که در نهایت به افزایش زمان بارگذاری آن منجر می‌شود، را اشغال می‌کنند.{{سخ}}
▲همانطور که مشاهده می‌شود در پاسخ به سوال ماهیت اینترنت عوامل متعددی نقش دارند. به زبان ساده اینترنت مجرایی اطلاعاتی یا عضوی از فرایند ارتباطی است. اینترنت شبکه‌ای است که شبکه‌های درون آن بواسطه پروتکل‌هایی که پذیرفته‌اند به هم اتصال دارند. همانند سازمان‌ها، اینترنت از افرادی تشکیل شده‌است که از موسسات (شرکت‌ها، دانشگاه‌ها، دفاتر دولتی) یا سایر مراجعی که در زیر ساخت‌های مرتبط سرمایه‌گذاری کرده‌اند، تشکیل می‌شود.
در ادامه تلاش‌ها برای ارائه تعریفی جامع از اینترنت، مولر تعریف ذیل را ارائه کرد:{{سخ}}
برای تبیین نقش نهادهای بین‌المللی بر اجزا و فرایند اینترنت از تقسیم‌بندی اجزای ۵ گانه فرایند ارسال پیام از فرستنده به گیرنده نیز استفاده می‌شود:{{سخ}}
۱)
از موضوعاتی که اغلب فرستندگان پیام در اینترنت با آن سروکار دارند، آزادی در ارسال یک پیام با محتوای دلخواه و یا انتخاب گیرندگانی است که دریافت کننده نهایی پیام بصورت کامل می‌باشند. دسترسی متعارف به ارائه‌کنندگان سرویس‌های اینترنت با هزینه‌ای منطقی که از آن با عناوینی چون عرضه فناوری مناسب با هزینه‌ای معقول یاد می‌شود، درکنار عدم اعمال محدودیت‌های خاص در انتخاب دامنه‌های اینترنت نیز از موضوعاتی هستند که به فرستندگان پیام در اینترنت مربوط می‌شود.{{سخ}}
۲)
تنظیم محتوای پیام‌ها و تعیین پیام‌های مجاز، شخص یا نهادهای متولی نظارت بر محتوای پیام نیز در دسته‌بندی پیام قرار می‌گیرد. اینترنت به صورت بازاری برای عرضه نظرات و تفکرات افراد گوناگون بدل شده‌است که برخی نهادهای نظارتی در اکثر کشورها این دسته از مضامین مانند محتویات
۳)
رسانه یا کانال ارتباطی که پیام به واسطه آن منتقل می‌گردد از دیگر موضوعاتی است که از دیرباز در آیین‌نامه‌های ارتباطی بدان توجه شده‌است که بخشی از آن
در سطح بین‌الملل این موضوع به تعیین استانداردهای پهنای باند، پروتکل‌های ارتباطی و استانداردهای نحوه پرتاب و فعالیت ماهواره‌های ارتباطی (با توجه به حضور آنها در فضای کشورهای مجتلف جهان) منجر شده‌است.{{سخ}}
۴)
همانند فرستنده پیام، دسترسی و دریافت آسان پیام‌ها از نگرانی‌های گیرندگان در مسیر ارتباطی اینترنت است. دسترسی با پارامترهایی چون هزینه، قوانین یا فناوری‌ها (مانند ویچیپ‌ها) قابل کنترل بوده و برای دسترسی کاربران به ارائه‌کنندگان خدمات اینترنت نیز
۵)
آخرین بخش از فرایند ارتباطات بازخورد است که نمونه کاملی از آن را در اینترنت بواسطه ماهیت تعاملی آن می‌توان یافت. با این حال در کنار افزایش نفوذ اینترنت در میان کاربران به سوالاتی چون ماهیت و نحوه قانونمند سازی بازخورد پاسخ روشنی داده نشده‌است.
در سطح ملی ممکن است در هریک از اجزای فوق، ممکن است بین منافع سه گروه بخش دولتی، عمومی و خصوصی تضاد حاصل شود که بر پیچیدگی‌های این حوزه می‌افزاید. در همین راستا در سطح بین‌المللی موضوع نحوه راهبری بر اینترنت مطرح می‌شود که در بخش ذیل بدان اشاره می‌شود:
== نظارت و راهبری چیست؟ ==
دان مک لین ریشه واژه نظارت را از هدایت کشتی به [[زبان لاتین]] می‌داند و معتقد است با توجه به ماهیت فراملیتی و تعدد ذینفعان در اینترنت راهبری و نظارت واژه مناسب‌تری نسبت به حاکمیت برای اینترنت می‌باشد.
▲دان مک لین ریشه واژه نظارت را از هدایت کشتی به [[زبان لاتین]] می‌داند و معتقد است با توجه به ماهیت فراملیتی و تعدد ذینفعان در اینترنت راهبری و نظارت واژه مناسب‌تری نسبت به حاکمیت برای اینترنت می‌باشد.{{سخ}}
برای راهبری بر اینترنت دستورالعمل‌های گوناگونی توسط نهادهای بین‌المللی ذی‌ربط ارائه گردیده‌است که به موارد زیر که توسط کار گروه اطلاعات و [[فناوری اطلاعات]] [[سازمان ملل متحد]] ارائه شده شده‌است می‌توان اشاره نمود:
*
*
*
این تقسیم‌بندی در حال صورت می‌گیرد که با توجه به ماهیت متفاوت آنها، اغلب بخش خصوصی در کشورها تولیت استانداردسازی فنی و تخصیص منابع را بر عهده دارد، درحالیکه [[بخش دولتی]] سیاست‌گذاری‌های عمومی این حوزه را عهده‌دار است.
== راهبری اینترنت چیست؟ ==
افزایش استفاده از اینترنت در سطح جهان چالش‌هایی را در زمینه مدیریت و قانونمندسازی بوجود آورده‌است. راهبری اینترنت شامل موضوعات گسترده‌ای از اداره فنی آن تا مباحث عمومی‌تر چون نظارت بر محتوی می‌شود. علی‌رغم ماهیت بین‌المللی اینترنت، دشواری توافق در سطح جهانی بر سر این مقررات باعث تدوین بیشتر این قوانین در سطح ملت‌ها شده‌است که مجموع این تلاش‌ها به تشکیل مجمع راهبری اینترنت برای استفاده از نظرات سه بخش دولتی، عمومی و خصوصی کشورهای عضو رای تدوین و تصویب قوانین مرتبط منجر شده‌است. در نهایت در سال ۲۰۰۵ راهبری اینترنت بدینصورت تعریف گردید:
در همین راستا معرفی سه لایه اصلی زیرساخت‌ها (برای انتقال اطلاعات)، لایه منطقی (برای کنترل زیرساخت) و لایه محتوایی که دربرگیرنده اطلاعاتی است که درون شبکه حرکت می‌کند، از بعد حقوقی به راهبری اینترنت می‌نگرد.
زیر ساخت فنی اینترنت{{سخ}}
مخابره داده‌ها و شبکه‌بندی بوسیله رایانه‌های متصل به هم با زیرساخت فیزیکی فیبرهای نوری، کابل‌های شبکه، خطوط تلفن یا ماهواره‌ها صورت می‌گیرد. دامنه یک شبکه می‌تواند از یک سامانه خصوصی کوچک تا ساختارهای وسیع‌تر
*
*
*
مدیریت اینترنت{{سخ}}
نهادهای متعددی مدیریت بین‌المللی اینترنت را عهده دارند. به عنوان مثال شرکت شماره‌ها و نام‌های اختصاصی اینترنت از موسسات غیرانتفاعی آمریکایی است که اختصاص نام‌های دامنه و آدرس‌های IP را بر عهده دارد. برخی نهادهای دیگر وظیفه بهبود و توسعه سیاست‌ها و استانداردهای اینترنت را بر عهده دارند:
*
*
*
*
حل مشکل دامنه‌های اینترنتی{{سخ}}
از دامنه‌های اینترنتی آنگونه که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد، در اوایل بصورت عددی بود که گسترش اینترنت استفاده از آن اعداد را برای کاربران دشوار ساخت. در ابتدا مرجع تولیت اعداد بین‌المللی مسئولیت اموری چون نظارت بر دامنه‌های اینترنتی، اختصاص دامنه‌های کشورهای گوناگون و تعریف کاربری دامنه‌هایی چون .com یا .org را از دولت [[ایالات متحده]] تحویل گرفت. با افزایش پایگاه‌های اینترنتی در کنار اعمال تعرفه‌ها برای خرید دامنه‌های اینترنتی، سودجویی برخی افراد و بنگاه‌ها در فروش دامنه‌های نام‌های تجاری متعلق به بنگاه‌ها و کمپانی‌های تجاری که بر خلاف قانون [[مالکیت معنوی]] است، باعث شکایت آن بنگاه‌ها به دادگاه‌های قضایی گردید. به دنبال آن تفاهم نامه دامنه‌های سطح بالا در ماه می‌سال ۱۹۹۷ به امضای بیش از ۲۱۵ گروه بین‌المللی مرتبط با اینترنت با هدف اولیه تعیین استانداردهای اولیه برای نامگذاری، خرید و نظارت بر آدرس‌های وب و دامنه‌های اینترنتی (
کارگروه راهبری اینترنت، راهبری اینترنت را توسعه اینترنت در حوزه‌های تشکیل، ارزیابی و کاربرد با همکاری بخش‌های عمومی، خصوصی و دولتی کشورها برای تبین نقش‌ها، اصول مشترک، هنجارها و روش‌های تصمیم‌گیری تعریف کرده‌است که به نمونه‌ای از آنها در قالب دستورالعمل‌های ۳ گانه قسمت قبل و در جدول زیر اشاره شده‌است:
== متولیان راهبری ==
اگرچه اغلب دولتها به عنوان متولیان اصلی اینترنت شناخته می‌شوند اما در حقیقت پنج گروه ذی‌نفع ذیل در این امر دخالت دارند:
▲اگرچه اغلب دولتها به عنوان متولیان اصلی اینترنت شناخته می‌شوند اما در حقیقت پنج گروه ذی‌نفع ذیل در این امر دخالت دارند:{{سخ}}
▲۱. دولت‌هایی که از منافع یک ملت حمایت می‌کنند{{سخ}}
۲. نهادهای بین‌الملل که منعکس کننده منافع و دیدگاه‌های کشورهای عضو خود می‌باشند{{سخ}}▼
۳. بخش خصوصی اعم از بنگاه‌ها (شرکت‌های چند ملیتی) که مستقل و یا در قالب اتاق‌های بین‌المللی بازرگانی فعالیت می‌کنند{{سخ}}▼
▲۳.
۴. نهادهای غیردولتی و مردم نهاد{{سخ}}▼
۵. تشکل‌های دانشگاهی.▼
== منابع و ماخذ ==▼
Internet Governance
The new frontier of global institutions
| |||