گروه‌های چریکی چپ‌گرا در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== پیش زمینه ==

بنا بر نظر [[یرواند آبراهامیان]]، پ‍ژوهشگر برجسته در زمینهٔ انقلاب ایران، سازمان‌های چریکی ایران را بر حسب مواضع سیاسی می‌توان به پنج دسته تقسیم کرد:

# [[سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران]] (معروف به فدائیان مارکسیست)

# مارکسیست‌های منشعب از مجاهدین خلق (معروف به مجاهدین مارکسیست یا [[سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر]])

# گروه‌های کوچک اسلامی محلی چون: گروه ابوذر (نهاوند)، گروه شیعیان راستین (همدان)، گروه الله اکبر (اصفهان)، گروه الفجر (زاهدان)

 

عمدتاً تشکیل گروه‌های چریکی را به دلیل سرکوب شدید حزب غیر مسلح کمونیست [[حزب توده|توده]] که از فعالیت باز نگه داشته شده بود می‌دانند؛ در حالی که در جهان خارج، چریک‌هایی نظیر [[مائو تسه تونگ]]، تیمسار [[وو نوین جیاپ]]، و [[چه گوارا]] به موفقیت‌هایی دست یافته و یا در حال رسیدن بودند. آبراهامیان، استراتژی گروه‌های چریکی را «توسل به اعمال قهرمانانهٔ خشونت‌بار برای از بین بردن جو اختناق و وحشت حکومتی» توصیف می‌کند.<ref>{{پک|آبراهامیان|۱۳۸۹|ک=ایران بین دو انقلاب|ص=۶۰۷}}</ref>

 

== انقلاب ۱۳۵۷ ==

 

پس از [[انقلاب ۱۳۵۷]]، اغلب گروه‌ها توسط [[جمهوری اسلامی]] به طرز موفقیت‌آمیزی سرکوب شدند. [[مجاهدین خلق ایران]] به حیات خویش ادامه داد اما به عراق نقل مکان کرد که درگیر جنگ با جمهوری اسلامی بود. مجاهدین خلق هم‌اکنون خود را گروه اپوزیسون دموکراتیک غیر خشونت‌بار توصیف می‌کند.<ref>ویکی‌پدیای انگلیسی</ref>

== مشهورترین گروه‌های چریکی ایران ==

* [[سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران]]

* [[سازمان فدائیان خلق (اقلیت)]]

* [[سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر]]