۱۶٬۲۹۶
ویرایش
(←منابع) |
LetsDoItBot (بحث | مشارکتها) (تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB) |
||
[[پرونده:Vedic India.jpg|300px|بندانگشتی|هندوستان در روزگار ودایی]]
'''دورهٔ ودایی''' بازهٔ زمانیای را گویند که در آن [[وداها]] کهنترین اثر مقدس [[هندوآریاییان]] سروده شد. پژوهشگران این زمان را از [[هزاره ۱ (پیش از میلاد)|هزارهٔ یکم]] و [[هزاره ۲ (پیش از میلاد)|دوم پیش از میلاد]] تا [[سده ۶ (پیش از میلاد)|سدهٔ ششم پیش از میلاد]] میدانند.
در این دوره اقوام هند و ایرانی هنوز از یکدیگر جدا نشده بودند و زیستی مشترک داشتند.<ref>{{یادکرد وب
| نویسنده = کورش جنتی
| عنوان = پیوند زبانی و فرهنگی ایران و هند
| تاریخ = ۷
| نشانی = http://www.parsianjoman.ir/fa/?p=1982
| تاریخ بازدید = ۲۲ بهمن ۱۳۹۳
}}</ref> تمدن ودایی در شمال و شمال باختری [[شبهقاره هند]] شکلگرفت و در پایان عمر خویش پادشاهی [[مهاجنپدس]] را به خود دید و پس از آن [[امپراتوری مئوریه]] -که دورهٔ زرین تاریخ هند باستان است- جانشین آن گشت.
▲</ref> تمدن ودایی در شمال و شمال باختری [[شبهقاره هند]] شکلگرفت و در پایان عمر خویش پادشاهی [[مهاجنپدس]] را به خود دید و پس از آن [[امپراتوری مئوریه]] -که دورهٔ زرین تاریخ هند باستان است- جانشین آن گشت.
دوره ودایی در هند با حضور آریاییها آغاز میشود. منابع اصلی حکمت هند وداها، عبارت از چهار کتاب است: «وداها»، «ریگ ودا» یا کتاب نیایشها، «[[یاجور ودا]]» یا کتاب نیایش کنندگان، «ساما ودا» یا کتاب سرودها و «اثروا ودا». از میان این منابع ریگودا از اهمیت بسیاری برخوردار است.
[[ریگودا]] بر سه وجه تفسیر شدهاست که سومین وجه آن «[[اوپانیشادها]]» است که منابع اصلی حکمت هندویی است و بخش فلسفی وداها به شمار میرود. «برهمانا» نیز یکی از بخشهای وداهاست که شامل دستورات قربانی کردن است. «وستو شاسترا» نیز زیرمجموعه این بخشها به شمار میرود و این دانشی است در گستره معماری که بین هشت تا ده هزار سال پیش، در «وداها» نگاشته شدهاست.
{{پاککن}}
== منابع ==
{{پانویس}}
* Wikipedia
{{موضوعات هند}}
|