راگبی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Rugby tackle cropped.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|<small>تکل در راگبی برای متوقف کردن بازیکن صاحب توپ و گرفتن توپ استفاده می‌شود.</small>]]

[[پرونده:Rugby School 850.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|<small>مدرسه راگبی نقش اساسی در شکل‌گیری و تکامل بازی راگبی داشت.</small>]]

قدیمی‌ترین نوشته‌ای که این ماجرا در آن نقل شده گزارشی از جامعه راگبی در سال ۱۸۹۷ دربارهدربارهٔ وجه تسمیه این ورزش است.

اسناد موجود در مدرسه راگبی نشان می‌دهد که ویلیام وب الیس دانش آموز این مدرسه بوده و مدال افتخاری نیز به نام او در این آکادمی موجود است. اما مدرکی وجود ندارد که بر صحت این داستان گواهی بگذارد. هرچند نقش اساسی مدرسه راگبی در شکل گیری و تکامل راگبی غیرقابل انکار است. اوليناولین تيمتیم راگبی در سال ۱۸۴۳ با حضور كاركنانکارکنان بیمارستان لندن تشكیلتشکیل شد و اولین مقررات این ورزش در سال ۱۸۴۵ در این مدرسه تهیه شده است.

[[پرونده:05129r.jpg|بندانگشتی|250px|<small>یک بازی فوتبال استرالیایی در ۱۹۳۳ بین نیو ساوت ولز و استرالیای غربی.</small>]]

[[پرونده:Australianfootball1866.jpg|بندانگشتی|250px|<small>یک بازی فوتبال استرالیایی در ملبورن دههٔ ۱۸۶۰</small>]]

[[باشگاه فوتبال ملبورن]] نیز در سال ۱۸۵۸ تأسیس شد که کهن‌ترین باشگاه زنده فوتبال در استرالیا بحساب می‌آید، ولی قواعدی که این باشگاه در اولین فصل بازی‌های خود مورد استفاده قرار داد نامشخص است. قواعد باشگاه در سال ۱۸۵۹ قدیمی‌ترین قانون زنده فوتبال استرالیائی بحساب می‌آیند. این قوانین در هتل پاراد واقع در شرق ملبورن در ۱۷ مه توسط ویلز، دبلیو. جی. هامرسلی، جی. بی. تامپسون و توماس اسمیت (برخی منابع از شخصی بنام اچ. سی. ای. هریسون نیز نام می‌برند) تدوین شد. این مردان سوابقی مشابه ویلز داشته و قواعد آنها نیز شباهت هائی با قانون شفیلد داشتند، خصوصاً در نبود قاعده «آفساید» (گرچه شباهت‌ها نیز بصورت هم متلاقی بودند). یک ضربه آزاد در قبال «علامت» (گرفتن کامل). بهرحال اگرچه در قوانین ذکر نشده بود، ولی نگه داشتن و دویدن با توپ آزاد بود. توپ مورد استفاده نیز (نظیر آنچه بعداً در راگبی مورد استفاده قرار گرفت) بشکل «بیضی» بود. باشگاه همکاری قوی و دراز مدتی با [[باشگاه کریکت ملبورن]] و «کریکت بیضی» داشت که از لحاظ سایز تنوع داشته ولی از زمین‌های مورد استفاده در انواع دیگر فوتبال بسیار بزرگ‌تر بوده‌اند، به‌عنوان زمین استاندارد فوتبال برگزیده شد. در سال ۱۸۵۹ قوانین هنوز شامل اجزائی که طی مدتی کوتاه بصورتی مهم در آمدنددرآمدند نمی‌شدند. مانند الزام شوت کردن توپ فقط در حین دویدن.

گاهی اوقات از فوتبال استرالیائی به‌عنوان اولین شکل قوانین تدوین گشته یاد می‌گردد.می‌گردد؛ ولیکن – همانگونه که در تمام انواع فوتبال در آن زمان صادق بود، هیچ سازمان رسمی قوانین را پشتیبانی نمی‌نمود- بنابر این در هر باشگاه به نوعی بازی می‌شد. بهر حال در سال ۱۸۶۶ تعداد باشگاه‌های بیشتری در [[ویکتوریا (استرالیا)|ویکتوریا]] قبول کردند که با قوانین بروز شده ملبورن اف. سی، که بعداً بنام «قوانین ویکتوریا و / یا قوانین استرالازیای» معرفی شد بازی کنند. نام رسمی این قوانین بعداً به قواعد فوتبال استرالیائی (و حالا فوتبال استرالیائی) تغییر یافت. در مستعمرات دیگر مانند [[تاسمانی]] در دهه ۱۸۶۰ و استرالیای جنوبی در دهه ۱۸۷۰ نیز قوانین مشابه‌ای برای بازی‌ها در نظر گرفته شد. فوتبال استرالیائی خصوصاً از دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از کشورها حضوری کوچک ولی فزاینده‌ای در سطح آماتوری داشته‌است ولی بیشترین نرخ مشارکت در [[پاپوآ گینه نو]]، [[نائورو]]، [[زلاندنو]] و [[آفریقای جنوبی]] بوده‌است.

در سال ۱۸۷۰ در بریتانیا، ۷۵ باشگاه وجود داشتند که به بازی راگبی مدرسه‌ای می‌پرداختند. این مدارس عبارت بودند از باشگاه راگبی بلک هیس (سال تأسیس ۱۸۵۸ که طبق سوابق مورد مناقشه به‌عنوان قدیمی‌ترین باشگاه غیر دانشگاهی راگبی که هنوز وجود دارد، شناخته می‌شود). باشگاه‌های راگبی همچنین در کشورهای [[ایرلند]]، [[استرالیا]]، [[کانادا]] و [[زلاند نو]] فعال بودند. بهرحال، تا سال ۱۸۷۱ یعنی زمانی که ۲۱ باشگاه لندن گرد آمده تا [[اتحادیه راگبی]] را تشکیل دهند، قواعد قابل قبولی برای راگبی وجود نداشت. (بصورت کنایه‌ای، بلاک هیس اقدام به ممنوع ساختن [[ضربه زدن]] نمود.) اولین قواعد این اتحادیه در ماه ژوئن سال ۱۸۷۱ بکار گرفته شد. بر طبق این قوانین پاس دادن توپ مجاز اعلام شده بود. آن‌ها همچنین ترای را در جائیکه به سمت دروازه و در بیرون خط با توپ تماس ایجاد شود شامل نمودند، اگر چه گل‌های ناشی از امتیاز و بازی عمومی و برگشت پنالتی هنوز در مناقشه بودند.

[[پرونده:The Tigers of Hamilton football team.jpg|بندانگشتی|250px|<small>تیم «ببرهای همیلتون» [[انتاریو]] در حدود سال ۱۹۰۶. این تیم در سال ۱۸۶۹ تاسیستأسیس شد. در نهایت با تیم همیلتون فلایینگ وایلکت ادغام گردید و هنوز هم یک تیم فعال در کانادا است.</small>]]

[[پرونده:Fielding Yost-1902.jpg|بندانگشتی|250px|<small>یک بازی فوتبال آمریکایی در سال ۱۹۰۲ بین دانشگاه میشیگان و دانشگاه مینسوتا. شکل‌های اولیه فوتبال آمریکایی شباهت بیشتری به راگبی داشت.</small>]]

همانطورهمان‌طور که در بریتانیای اوایل قرن ۱۹ متداول بود، مدارس و دانشگاه‌های آمریکا نیز بازی‌های محلی خود را بین تیم‌های دانشجوئی برگزار می‌نمودند. در سال‌های دهه ۱۸۲۰، یک بازی به نام بالون که در ابتدا در [[کالج نیوجرسی]] (که بعدها دانشگاه پرینستون نامیده شد) و واحد قدیمی فوتبال بازی می‌شد، در [[کالج دارتماوس]] و [[نیو همپشایر]] برگزار شد. در سال ۱۸۲۷، یک دانشجوی [[دانشگاه هاروارد]] یک شعر حماسی کمدی بنام " نبرد دلتاً سرود که از اولین اشارات فوتبال در دانشگاه‌های آمریکا محسوب گشت.

رشد فوتبال مدرن آمریکایی ناشی از انجام یک بازی بین تیم‌های [[دانشگاه مک‌گیل]] مونترال و [[دانشگاه هاروارد]] در سال ۱۸۷۴ بود. در آن زمان، گفته می‌شد که دانشجویان هاروارد به «بازی بوستون» و ام دش؛ یک بازی «دویدنی» و ام دش می پرداختندمی‌پرداختند و ام دش بیش از بازی‌های «ضربه با پای» تحت قوانین انجمن فوتبال مورد علاقه دانشجویان ایالات متحده بود. این امر اتخاذ بازی پایه راگبی را که بین تیم مک‌گیل و دو تیم جایگزین با سلسله قوانین مورد قبول خود انجام می‌شد را برای تیم هاروارد تسهیل می‌نمود. به هر حال طی سالیان بعد، دانشگاه هاروارد هم قواعد راگبی مک‌گیل را پذیرفت و تیم‌های دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده را به پذیرش این قواعد ترغیب نمود. در سال ۱۸۷۶، در همایش ماساسوئیت این دانشگاه‌ها قبول کردند که بیشتر قواعد [[اتحادیه راگبی]] را بپذیرند. بهر حال قانون «بردن توپ با دست به سمت دروازه» (که در آن زمان به‌عنوان راگبی فوتبال شناخته می‌شد) فقط در حالتی به‌عنوان امتیاز شناخته می‌شد که هیچ یکهیچ‌یک از دو تیم ضربه‌ای به دروازه‌ها وارد نسازند. در این همایش تصمیم گرفته شد که، در بازی آمریکایی، چهار حمله امتیاز یک گل را داشته باشد. در صورت امتیاز مساوی، یک گل از تبدیل یک حمله بجای چهار حمله، اولویت می‌یافت.

[[پرونده:1882RutgersFootballTeam.jpg|بندانگشتی|250px|چپ|<small>تیم فوتبال کالج راگترز، ۱۸۸۲</small>]]

در نیمه قرن ۱۹، بازی‌های فوتبال سنتی که بطور کلی با عنوان « [[کاید (ورزش)|کاید]]» خوانده می‌شدند در [[ایرلند]] و مخصوصامخصوصاً [[استان کانتی]] محبوبیت خود را حفظ نمودند. در این دوران، یک ناظر بنام پدر دبلیو. فریس دو فرم اصلی «کاید» به این شرح توصیف می‌نماید: «بازی زمینی» که در آن هدف گذراندن توپ از دروازه‌های طاقی شکل که از تنه دو درخت ساخته شده می‌باشد و شعر حماسی «بازی سطح کشور» که در اکثر ساعات روز یکشنبه که در آن بازی انجام می‌گردید، زمزمه می‌شد و برنده تیمی بود که توپ را از [[خط دروازه]] می‌گذرانید. «درگیری فیزیکی»، «نگه داشتن» بازیکنان حریف و بردن توپ به جاهای مجاز از خصوصیات این بازی بود.

تا زمان تأسیس [[انجمن ورزشی گالیک]] (جی. ای. ای.) در سال ۱۸۸۴، تلاش عمده‌ای در جهت متحد ساختن و قانونمند کردن انواع فوتبال ایرلندی بعمل نیامده بود. سعی انجمن ورزشی گیلیک در پیشرفت ورزش‌های سنتی ایرلندی مانند [[هارلینگ]] و حذف بازی‌های خارجی مانند راگبی و انجمن فوتبال بود. اولین قواعد فوتبال گیلیک توسط شخصی بنام [[ماریس داوین]] تدوین و در مجله «ایرلند متحد» در تاریخ [[۷ فوریه]] سال [[۱۸۸۷]] به چاپ رسید. قوانین داوین نشانگر نفوذ بازی‌هائی مانند هارلینگ و تمایل او به فرموله کردن قوانین فوتبال ایرلندی بود. ابتدائی‌ترین مثال این تفاوت‌ها عدم وجود [[آفساید]] بود (رفتاری که طی سالیان بعد از سوی فوتبال استرالیائی با دیگر بازی‌های ایرلند مانند پرتاب کردن انجام گردید).

در سال ۱۸۸۶ [[هیئت بین‌المللی راگبی|هیئت بین‌المللی فوتبال راگبی]] (آی. آر. اف. بی.) تأسیس گردید. اما بر سر قوانین اختلاف بوجود آمد. [[ورزش حرفه‌ای|حرفه‌ای]] شروع به نفوذ در انواع فوتبال نمود.

در انگلستان دهه ۱۸۹۰، [[اتحادیه فوتبال راگبی]] ممنوعیتی بلند مدت را برای ورزشکاران «حرفه ای» در نظر گرفت که باعث ایجاد تنش‌های محلی در حوزه فوتبال راگبی گردید، زیرا بسیاری از بازیکنان در شمال انگلستان از قشر [[کارگر]] بوده و توان برآمدن از پس هزینه‌های ترن، مسافرت، بازی و جبران هزینه‌های جراحت بر نمی‌آمدندبرنمی‌آمدند. این موضوع خیلی با آنچه که ده سال قبل از آن در ساکر انگلستان شمالی رخ داده بود تفاوت نداشت.نداشت؛ ولی مقامات آر اف یو عکس العمل بسیار متفاوتی اتخاذ و سعی در منحرف کردن حمایت طبقه کارگر در شمال انگلستان نمودند. در سال [[۱۸۹۵]] و به‌دنبال مناقشه بر سر پرداخت‌های نیمه وقت یک بازیکن که بجای حقوق از دست رفته او بر اثر راگبی بوجود آمده بود، نمایندگان باشگاه‌های شمالی در [[هادرزفیلد]] گرد هم آمده تا [[اتحادیه شمالی فوتبال راگبی]] (ان.آر.اف. یو) را شکل دهند. سازمان جدید در ابتدا فقط اجازه پرداخت‌های جایگزین حقوق برای برخی بازیکنان را صادر نمود.نمود؛ ولی پس از گذشت دو سال، بازیکنان ان.آر.اف. یو قابلیت دریافت وجوه را بشرط داشتن شغل اصلی غیر ورزشی را یافتند.

تقاضاها برای لیگ حرفه‌ای، بهبود وضعیت «تماشاچیان» رشته راگبی را دیکته می‌کرد. در طی چند سال قوانین ان.آر.اف. یو از قوانین آر.اف. یو فاصله گرفتند. یکی از مهم‌ترین اختلافات لغو «[[خط کشی]]» بود که به‌دنبال آن جایگزینی «[[دستکش کلفت]]» با « [[بازی-توپ- دستکش کلفت]]» که بر طبق آن دو بازیکن مجاز به درگیری در نقاط علامت گذاری شده بودند. بر طبق قوانین « [[اتحادیه راگبی#چوب مخصوص بازی|چوب مخصوص بازی]] بمحض گرفتن حامل توپ، متوقف می‌شدو با یک بازی-توپ- دستکش کلفت تعویض می‌گردید. در سال ۱۹۰۱ مسابقات جداگانه لانکاشایر و یورکشایر در قالب قوانین ان.آر.اف. یو برگزار و به‌دنبال آن» لیگ راگبی شمال" که در ابتدا با نام [[لیگ راگبی]] شناخته می‌شد، بطور رسمی در انگلستان شکل گرفت.

با گذشت زمان، راگبی تحت آر.اف. یو، توسط باشگاه هائی که هنوز عضو فدراسیون ملی وابسته به آی.آر.اف. بی بودند، بازی می‌شد و بنام [[اتحادیه راگبی]] شناخته شد.

یکی از تغییرات پیشنهاد شده بزرگ شدن زمین بازی بود. بهرحال [[دانشگاه هاروارد]] بدلیلبه دلیل آنکه قبلاً یک استادیوم بتنی بنا کرده بود، با پیشنهاد بزرگ شدن زمین بازی مخالفت نموده و در عوض مسئله قانونی سازی «پاس به جلو» را مطرح کرد. گزارش جلسات حاکی از برقراری بسیاری از محدودیت‌ها بر درگیری بازیکنان و دو تباین دیگر از راگبی بود: منع «بازی‌های دارای درگیری زیاد» و پاس به جلو. البته این تغییرات بلافاصله اعمال نشده و تنها در سال ۱۹۰۸ سی و سه فوتبالیست آمریکایی جان خود را از دست دادند. اما بهرحال شمار قربانیان و مجروحان بتدریج کاهش یافت.

در سال ۱۹۰۶ و با کاهش تعداد بازیکان هر تیم از ۱۵ نفر به ۱۳ نفر، قوانین لیگ راگبی تفاوت عمده‌ای از اتحادیه راگبی را تجربه نمود. در سال ۱۹۰۷ یک تیم زبده راگبی از کشور [[زلاند نو]] تور کشورهای استرالیا و بریتانیا را برگزار نمود که نتیجه آن تشکیل [[لیگ جدید راگبی ساوت ولز]] بود. بهرحال قواعد راگبی حرفه‌ای در هر کشوری متفاوت بوده و نیاز مذاکرات بین سازمان‌های ذی‌ربط از کشورهای مختلف، تعیین مقررات واحد برای انجام مسابقات بین‌المللی بود. این وضعیت تا سال ۱۹۴۸ ادامه داشت. در این زمان با تحریک لیگ فرانسه [[فدراسیون بین‌المللی لیگ راگبی]] (آر.ال.آی. اف.) در یک جلسه در [[بورادآکس]] تأسیس گردید.

در طول نیمه دوم قرن ۲۰، قوانین بیشتر تغییر نمود. در سال ۱۹۶۶ مقامات لیگ راگبی ایده « [[عقب افتادن امتیاز (فوتبال)|عقب افتادن امتیاز]]» را از فوتبال آمریکا گرفتند که بر طبق آن: یک تیم می‌تواند تا چهار تکل مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد. حداکثر تعداد حملات بعدها در سال ۱۹۷۱ به شش تکل افزایش یافت. این اصل در راگبی به‌عنوان [[بازی لیگ راگبی#قانون شش تکل|«قانون شش تکل»]] شناخته شد.

همچنین در قرن بیستم قواعد اتحادیه راگبی نیز بنحو چشمگیری متحول گشته و صورتی پیچیده ترپیچیده‌تر و فنی ترفنی‌تر بخود گرفت. در جمع، دستکش‌ها و چوب‌ها همسان گشته و در خارج از زمین شروع به بلند کردن هم تیم‌های خود بمنظور نشان دادن تقابل با حریفان نمودند. همچنین ماجرای ظهور حرفه‌ای‌ها به پیچیده شدن قوانین کمک نمود.

در سال ۱۹۹۵ اتحادیه راگبی تبدیل به یک بازی «آزاد» گردید که در آن حرفه‌ای‌های اعضاء اجازه حضور می‌یافتند. اگرچه ریشه اصلی مناقشه بین دو قانون و علی‌رغم این واقعیت که مقامات ای.آر. یو مانند [[جان اونیل (مدیر ورزشی)|جان اونیل]] هر از چند گاه این مسئله را متذکر می‌گشتند، قواعد هر دو قانون و فرهنگهای فوتبال مرتبط با آنها به اندازه‌ای با هم اختلاف داشتند که آینده‌ای شفاف را برای چنین اتحادیه‌ای رقم نزنند.

[[پرونده:Fiji vs Wales CG Melbourne 2006.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|<small>[[راگبی ۷ نفره]] بازی فیجی - ولز</small>]]

[[پرونده:Ireland vs Georgia, Rugby World Cup 2007 line up.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|<small>[[اتحادیه راگبی]]، بازی ایرلند - گرجستان جام جهانی ۲۰۰۷</small>]]

* [[فوتبال آمریکائی]] – که در ایالات متحده و کانادا به آن «فوتبال» و در استرالیا و زلاند نو به آن گریدآیرون می‌گفتند.

'''راگبی در ایران''' [[ورزش|ورزشی]] جوان و در حال پیشرفت است. برخلاف ظاهرپر برخورد و مهیج این ورزش، اعضای این کمیته و بازیکنان این ورزش بیش از۷۰ درصد ازقشرهای تحصیل کرده [[جامعه]] و جزء [[متخصصین]] هستند.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =لفوتی| نام = صفر (محمد)| عنوان = ورزش راگبی و تیم ملی آن را دریابیم| ژورنال = هفته نامه بشیر ورزشی| مکان = تهران| شماره = ۷۵۵| سال = ۱۳۸۱| صفحه =۵|تاریخ بازبینی= ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۱}}</ref>

درایران قبل از انقلاب جمهوری اسلامی به صورت غیر رسمیغیررسمی ورزش راگبی مخصوصاً در تربیت‌بدنی نیروهای نظامی به اجرا درآمد و یک بازی غیررسمی با تیم ملوان و سربازان انگلیسی انجام دادند.<ref name="همان">همان</ref>

بعداز[[انقلاب جمهوری اسلامی]]، تاسال ۱۳۷۵ هیچ تلاشی انجام نشد تااینکه دراین سال '''بیژن صفائی''' به همراه گروهی از دانشجویان [[تربیت بدنی]] این رشته را شکل دادند و اولین [[توپ]]، توپ خالی از باد [[فوتبال]] بود که به صورت بیضی با بند بسته شده بود! پس از آن ۱۷ عدد توپ راگبی که برخی متعلق به سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۶۰ میلادی بود در انبار یکی از مراکز آموزشی یافت شد و بعد از تعمیر اولین تمرینات در ساعت ۶ صبح در زمین [[چمن]] مجموعه ورزشی انقلاب تهران با حداقل قیمت زمین چمن اجاره‌ای آغاز گردید.<ref name="همان" />{{سخ}}{{سخ}}

بعد از دو سال فعالیت میزان تلاش‌ها کاهش یافت تا آنکه درسال ۱۳۷۹ با تلاش یکی از دانشجویان تربیت‌بدنی سال‌های ۱۳۷۵ و اساتید کنونی یعنی '''علیرضا فضل اللهفضل‌الله اعرابی''' و با همکاری و راهنمائی '''دکتر ذوالفقاریان''' رئیس وقت [[فدراسیون]] [[بیسبال]]، مجوز لازم اخذ و [[کمیته]] راگبی در این [[فدراسیون]] شکل گرفت.<ref name="همان" />{{سخ}}

متأسفانه دخالت دادن [[سیاست]] با [[ورزش]] در [[جمهوری اسلامی]] باعث شده بود تا مسئولین جمهوری اسلامی از آنجائیکه این ورزش راکه به صورت عامیانه [[فوتبال]] آمریکایی می‌دانستند و به دلیل مشکل سیاسی ایران با[[امریکاآمریکا]]، از حمایت از این رشته ورزشی و تأسیس [[تیم ملی]] برای آن خودداری نمایند.نمایند؛ ولی پیگیری‌های مستمر '''علیرضا فضل اللهفضل‌الله اعرابی''' و سلسه مقالات [[محمدصفر لفوتی]] پسر عموی همسر وی، که از روزنامه نگاران و فعالین [[حقوق بشر]] ایران است، باعث شد تا ذهن مسئولین وقت ورزش ایران و نظر برخی از [[مراجع تقلید]] درخصوص این ورزش تغییر و نسبت به مستقل شدن و راه‌اندازی و افتتاح تیم ملی راگبی ایران اقدام نمایند.<ref name="همان" />{{مدرک}}{{سخ}}

پس از آن نیز فعالیت‌های گسترده‌ای صورت پذیرفته است. شایان ذکراست برخلاف ظاهر پر برخوردپربرخورد و مهیج این ورزش، اعضای این کمیته و بازیکنان این ورزش بیش از ۷۰ درصد از قشرهای تحصیل کرده [[جامعه]] و جزء [[متخصصین]] هستند.

'''دکتر ذوالفقاریان''' رئیس وقت فدراسیون [[بیسبال]] خود از فعالان این کمیته و '''بیژن صفائی''' [[کارشناس ارشد]] [[تربیت بدنی]] و ۲۰ سال عضو [[هیئت علمی]] [[دانشکده تربیت بدنی]] و [[کارشناس]] برنامه‌های رادیوئی و شبکه‌های یک و سه و پنج [[صداوسیمای جمهوری اسلامی]] و طراح اکثر کلاس‌ها و مفاهیم تاکتیکی که مدتی نیز سرپرست تیم‌های راگبی و [[مربی]] تیم [[تهران]] این رشته ورزشی بوده‌است.<ref name="همان" />{{سخ}}

'''علیرضا فضل اللهفضل‌الله اعرابی''' [[کارشناس ارشد]] رشته [[تربیت بدنی]] و [[استاد]] [[دانشگاه]] و مدتی نیز بعنوان [[مربی]] و درحال حاضر [[سرمربی]] [[تیم ملی]] راگبی در [[ایران]] می‌باشد که در سال‌های اخیر فعالیت بسیار چشمگیری برای گسترش این رشته ورزشی در ایران داشته‌است و از او به عنوان [[بنیانگذار]] اصلی [[راگبی در ایران]] نام می‌برند.<ref>{{یادکرد وب| نشانی= http://iranrugby.com/index.php?option=com_content&view=article&id=176:1391-01-15-12-03-12&catid=36:meli&Itemid=61| عنوان=پیام نوروزی علیرضا فضل اله اعرابی سرمربی تیم ملی راگبی جمهوری اسلامی ایران | نویسنده=| ناشر=ایران راگبی| تاریخ=۱۷ فروردین ۱۳۹۱| تاریخ بازبینی= ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۱}}</ref>{{سخ}}

'''نرگس (نوشین) لفوتی''' همسر '''علیرضا فضل اللهفضل‌الله اعرابی''' که کارشناس ارشد تربیت بدنی واستاددانشگاه‌است نیز ازفعالین این رشته ورزشی بوده وهم اکنون مربی تیم راگبی بانوان ایران و تنها [[داور]] [[زن]] در[[آسیا]] است.<ref>{{یادکرد وب| نشانی= http://ilna.ir/newsText.aspx?id=148065| عنوان=نرگس لفوتی اولین داور زن ایرانی در مسابقات آسیایی | نویسنده=| ناشر=خبرگزاری ایلنا| تاریخ=۲۳ شهریور ۱۳۸۹| تاریخ بازبینی= ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۱}}</ref>{{سخ}}

'''کمیته انضباطی''' انجمن راگبی جمهوری اسلامی ایران، در حال حاضر مسئول رسیدگی به کلیه جرائم و تخلفات راگبی در کشور ایران است که ریاست آن را '''[[دکتر هورمزد یعقوبی نژاد]]''' برعهده دارد.<ref>[http://www.rugbyiran.ir/d.asp?id=9894 [[دکتر هورمزد یعقوبی نژاد]] رییسرئیس کمیته انضباطی راگبی شد.]</ref>

* [http://www.britannica.com/eb/article-9108492/rugby rugby." Encyclopædia Britannica.۲۴24 May ۲۰۰۸]