شابران: تفاوت میان نسخه‌ها

مرکز [[شروانشاهان]] در گذشته شهر شابران (شاوَران) بوده است.<ref>[http://www.persiatour.ir/tour-attract-127 گروه گردشگری پرشیا]. بازدید: نوامبر ۲۰۱۴.</ref> در فرهنگ [[آنندراج]] آمده که می‌گویند [[چاه بیژن]] در حدود شابران بوده‌است. در [[حدود العالم]] آمده‌است که سنگ محک از شابران به همه جهان برده می‌شده‌است. سنگ محک سنگی سیاه و سخت است که طلا و نقره را بدان می‌آزمایند.<ref>لغتنامه دهخدا: سنگ محک.</ref> اکثريتاکثریت مردم شهر شابران را [[تات‌ها]] تشکیل می‌دهند که به [[زبان تاتی]] سخن می‌گویند.<ref> [https://www.ethnologue.com/language/ttt Tat, Muslim, A language of Azerbaijan: Davichi]</ref>

بدنبال انقراض خاندان ارشاکیان بدست ساسانیان در اوایل قرن ششم زمینه برای پیدایش نهاد جدیدی تحت امر حاکمان ملقب به “شروانشاه”«شروانشاه» در سرزمین باستانی شیروان و دربین حوزه‌های رود شابران و رود گیلگیل فراهم شد. مرزهای شمالی آن دربند بوده است.<ref>http://1905.az/دولت-شروانشاهان/?lang=fa</ref>

در [[لغتنامه دهخدا]] در مورد این شهر آمده‌است: نام شهری که آن را شاوران نیز گویند. (غیاث). نام ولایتی از شیروان. (انجمن آرا). و یاقوت آرد: از اعمال اران است که انوشیروان آن را بنا نهاد و گفته‌اند از اعمال دربند یا باب‌الابواب است. میان آن و شهر شروان در حدود بیست فرسنگ راه است. (معجم البلدان). [[انوشیروان عادل]] ساخت هوایش گرم است و آبش ناگوارنده، حاصلش غله و دیگر حبوبات نیکو باشد. (نزهة القلوب چ لیدن ج ۳ ص ۹۲). شهری است به ارمینیه. (فهرست نخبة الدهر دمشقی چ لایپزیک). و رجوع به متن نخبةالدهر ص ۱۸۹ شود. مقدسی و دیگر مؤلفان قدیم دو شهر دیگر را در ایالت شروان نام برده‌اند که محل آنها معین نشده‌است: یکی شابران که اکثراهالی آن عیسوی بوده‌اند و چنانکهچنان‌که نقل شده در بیست فرسخی دربند جای داشته‌است و دیگر شروان که در جلگه‌ای واقع و دارای مسجدی در بازار بوده و از جادهٔ در بندسه روز راه تا شماخی کرسی ایالت شیروان فاصله داشته‌است. (ترجمهٔ [[سرزمین‌های خلافت شرقی]] ص ۱۹۳).