سیفلیس: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Gharouni (بحث | مشارکت‌ها)
Gharouni (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۵:
| MeshID = D013587 |
}}
'''سیفلیس''' یا '''سفلیس''' {{به فرانسوی|Syphilis}} نوعی [[بیماری‌های آمیزشی|بیماری آمیزشی]] است که از باکتری ''[[ترپونما پالیدوم]]'' ناشی می‌شود. اولین بار [[فریتس شاودین|فریتز شادین]] و [[اریش هوفمان]] در سال ۱۹۰۵ [[باکتری]] مولد این [[بیماری]] یعنی ترپونما پالیدیوم را شناسایی کردند.
 
سیفلیس می‌تواند در یکی از این چهار مرحله اولیه، ثانویه، نهفته و سوم ظاهر شود. سیفلیس اولیه از طریق [[آمیزش جنسی|ارتباط مستقیم جنسی]] با [[زخم تناسلی|زخم‌های عفونی]] شخص مبتلا به این بیماری عارض می‌شود. سیفلیس ثانویه به شیوه‌های مختلفی ظاهر می‌شود و علایم آن غالباً پوست، [[غشاء مخاطی]] و [[غدد لنفاوی]] را درگیر می‌کند. در سیفلیس نهفته عفونت با استفاده از [[سرم‌شناسی]] شناسایی می‌شود و در آن علایم بیماری مشاهده نمی‌شود. مرحله سوم به سه شکل [[دمل]] سیفلیسی، [[سیفلیس عصبی]] متاخر و سیفلیس قلبی–عروقی تقسیم می‌گردد و در یک سوم افراد آلوده‌ای که تحت درمان قرار نمی‌گیرند بروز می‌کند. همچنین ابتلا به سیفلیس به صورت [[بیماری مادرزادی|مادرزادی]] نیز می‌تواند در دوران [[بارداری]] یا هنگام [[زایمان]] رخ دهد و دو سوم نوزادان سیفلیسی بدون علایم این بیماری به دنیا می‌آیند.
 
<!--راه‌های انتقال و تشخیص بیماری -->
راه اصلی انتقال سیفلیس [[آمیزش جنسی]] است؛ اما می‌تواند در دوران بارداری یا هنگام زایمان هم از مادر به جنین منتقل و منجر به سیفلیس مادرزادی شود. این بیماری می‌تواند با [[بوسه|بوسه‌زدن]] بر روی محلی در نزدیکی زخم و نیز از راه [[دهان انسان|دهانی]]، [[مهبل|مهبلی]] و [[آمیزش جنسی مقعدی]]، انتقال یابد، اما نمی‌تواند از طریق صندلی [[توالت]]، فعالیت‌های روزانه، وان‌های داغ یا استفاده مشترک از ظروف غذا یا لباس منتقل شود. سیفلیس معمولاً با زخم‌های بدون درد روی [[اندام تناسلی]] یا در [[دهان]] یا [[مقعد]] (عفونت اولیه) شروع می‌شود. پس از این مرحله [[باکتری|باکتری‌ها]]‌ها ممکن است تا سال‌ها در بدن به صورت نهفته و غیرفعال باقی‌مانده و پس از آن دوباره فعال شده و مرحله بعدی سیفلیس بروز کند؛ بنابراین تشخیص بالینی سیفلیس در ابتدای بیماری دشوار بوده و تأیید ابتلا به این بیماری، از طریق [[سرم‌شناسی|آزمایش خون]] یا با [[ریزبینی|بررسی میکروسکوپی]] امکان‌پذیر است.
 
<!--پیشگیری و درمان-->
خط ۸۴:
اولین درمان انتخابی برای سیفلیس بدون عارضه تجویز یک دوز [[بنزیل پنی‌سیلین|پنی‌سیلین جی]] به صورت تزریق عضلانی یا مصرف یک دوز خوراکی [[آزیترومایسین]] است.<ref>{{cite book|author = David N. Gilbert|title=The Sanford guide to antimicrobial therapy 2011|publisher=Antimicrobial Therapy |location=Sperryville, VA|isbn=978-1-930808-65-2|pages=22| edition = 41st|author-separator = ,|author2 = Robert C. Moellering|author3 = George M. Eliopoulos|display-authors = 3}}</ref><!-- ST10 --> [[داکسی‌سایکلین]] و [[تتراسایکلین]] انتخاب‌های جایگزین هستند؛ البته به دلیل خطر زایمان ناقص، این داروها برای زنان باردار توصیه نمی‌شوند.<!-- ST10 -->
 
[[مقاومت آنتی‌بیوتیکی]] در بین داروهای زیادی ایجاد شده‌است، از جمله [[ماکرولید]]ها، [[کلیندامایسین]]، و [[ریفامپین]].<ref name=ST10 /> در موارد زیادی، مقاومت در مقابل [[اریترومایسین]] (که خود نوعی ماکرولید است) مشاهده شده‌است و این دارو نتوانسته به عنوان درمانی برای سیفلیس مؤثر باشد. در مواردی که بیمار تحت درمان با استفاده از [[ماکرولید|ماکرولیدها]]ها قرار می‌گیرد، باید به طور مرتب شرایط بیمار را بررسی نمود که آیا این نوع درمان مؤثر بوده یا مقاومت نشان داده‌است، همچنین میزان شیوع بیماری در یک نقطه جغرافیایی خاص می‌تواند عاملی برای مقاومت در مقابل دارو باشد که باید در نظر داشت. ترپونما پالیدوم‌های مقاوم در برابر ماکرولیدها بیش از همه در [[آمریکا]]، [[کانادا]]، [[اروپا]] و [[چین]] مشاهده شده‌اند، با این حال احتمال اینکه این گونه از پالیدوم‌ها توسط [[گردشگری|توریست]] یا مسافرت اشخاص به کشورهای دیگر منتقل گردند وجود دارد.<ref name=ST10 />
 
کلیندامایسین که خود گونه دیگری از آنتی‌بیوتیک‌هاست، در مواردی [[مقاومت آنتی‌بیوتیکی|مقاومت بیماری]] در برابر این دارو نیز مشاهده شده‌است. مطالعات نشان می‌دهد که ترپونما پالیدوم به طور ذاتی نسبت به کلیندامایسین مقاومت نشان می‌دهد و بر این اساس درمان با استفاده از این نوع آنتی‌بیوتیک ممکن است همواره مؤثر نباشد. همین مطلب در مورد ریفامپین هم صادق است و ترپونما پالیدوم مقاومت ذاتی در برابر ریفامپین از خود نشان می‌دهد.<ref name=ST10 />