ادو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
== جغرافیا و ساختار فضایی ==
ادو شهری قلعهای (Castle town) بود که سایر مناطقاش در اطراف قلعه گسترش یافته بودند. محدودهی زمینهای اطراف قلعه که به عنوان [[یامانوته و شیتاماچی|یامانوته]] (yamanote) شناخته میشد، برای عمارتهای [[دایمیو]]ها در نظر گرفته شده بود که طبق سیستم [[سانکین کوتای]] (sankin kōtai) میبایست نصف سال را در ادو میگذراندند. گروه وسیعی از [[سامورایی]]ها از ادو دفاع میکردند. در مقابل، شهرهای [[کیوتو]] و [[اوزاکا]] دایمیو یا جمعیت سامورایی قابل ذکری نداشتند. مشخصهی کیوتو بارگاه امپراطور، اشراف دیوانی، زیارتگاههای بودایی، و تاریخاش بود. اوزاکا مرکز تجاری کشور بود که در آن، غلبه با [[چونین]] (chōnin) یا طبقهی تجار بود. زمینهای دورتر از مرکز (در لایهی بعد از محل استقرار دایمیوها و ساموراییها) قلمروی چونین یا مردم شهری بود. ناحیهای که به [[یامانوته و شیتاماچی|شیتاماچی]] (shitamachi) یا مرکز شهر معروف بود و در سمت شمال شرق قلعه قرار داشت، مرکز فرهنگی شهر بود. معبد بودایی قدیمی [[معبد سنسوجی|سنسوجی]] (Sensō-ji) هنوز در منطقهی [[آساکوسا]] (asakusa) قرار دارد و محل مرکز قدیمی شیتاماچی را مشخص کرده است. رودخانهی [[سومیدا]] (sumida) که آن موقع به رودخانهی بزرگ یا اوکاوا (Ōkawa) معروف بود، از کنارهی شرقی شهر عبور میکند، انبار ذخیرهی برنج ادارهی [[شوگون]]ی، سایر ادارات دولتی، و معروفترین رستورانهای شهر در این منطقه قرار گرفته بودند.
پُل ژاپن یا [[نیهون-باشی]] (Nihon-bashi) مشخصهی مرکز تجاری شهر است و به کورامایی (Kuramae) هم معروف است که معنایاش «جایی مقابل انبارها» ست. ماهیگیران، صنعتگران، و خُردهفروشان در اینجا فعالیت میکردند. کشتیرانان با رفت-و-آمد به اوزاکا و دیگر شهرها، کالاها را به ادو میآوردند و یا از مسیرهای دریایی به کرجیهای رودخانهای یا مسیرهای خشکی میرساندند. این منطقه به عنوان مرکز تجاری و مالی توکیو باقی مانده است.
بخش شمال شرقی شهر در [[کیهانشناسی]] سنتی، به عنوان ناحیهای خطرناک در نظر گرفته شده و توسط برخی معابد از آسیب و شر شیطان دور نگه داشته میشد. بیرون از این محدوده منطقهی [[بوراکومین|اتا]] (eta) یا مطرودان قرار داشت، کسانی که کارهای «کثیف» انجام میدادند و از بخش اصلی شهر جدا شده بودند. مسیری خاکی که به فاصلهای کوتاه در شمال منطقهی اتا واقع شده بود، غرب شهر را از ساحل رودخانه در امتداد لبهی شمالی شهر، به منطقهی [[یوشیوارا]] (Yoshiwara) که محلهی روسپیان بود، متصل میکرد. این منطقه که قبلاً داخل شهر و در کنار منطقهی آساکوسا قرار داشت، بعد از آتشسوزی بزرگ سال 1657، مجدداً در مکانی دورتر ساخته شد.
|