هنر ویدئویی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
LetsDoItBot (بحث | مشارکتها) تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
جز ویدیو ← ویدئو با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۱:
{{ویکیسازی}}
'''ویدئو آرت''' یا '''هنر
ویدئو آرت قواعد [[سینما]] حتی [[سینمای تجربی]] را نیز به رسمیت نمیشناسد. چرا که ممکن است آشکارا فاقد [[روایت]]، [[دیالوگ]] و [[طرح]] باشد. در دایرهٔ تنگ برنامه سازیهای تلویزیونی هم نمیگنجد. هر چند از رسانهٔ تلویزیون امکانات ایستگاههای تلویزیونی و حتی جعبهٔ تلویزیون به مثابه یک حجم استفاده میکند. ویدئو آرت همانگونه که در مرز میان تجدید، مفهوم، زمان و اجرا زندگی میکند، هنرهای[[عکاسی دیجیتال]]، سینمایی، اجرایی و خلاصه تمامی رسانههای نوین را به خدمت میگیرد. واین همه یک دستاورد بزرگ دارد:آزادی بی حد وحصر هنرمند، ویدئو گاه به تعاریف و باز تعاریف [[سیاست]]، [[جنسیت]]، هویتهای فردی و فرهنگی از طریق [[روایتهای خطی]] و غیرخطی نوین میپردازد و گاه یکسره به مثابه شعری چند وجهی عمل میکند. گاه به بدن هنرمندو اجرای اومی پردازد و گاه به تماشاگر، حضور او واکنشهای فیزیکی او.»<ref>بخشی ص ۹</ref>
خط ۱۲:
«در روز چهاردهم اکتبر سال ۱۹۶۶ - این همان زمانی است که رابرت راشنبرگ با همکاری یک مهندس الکترونیک بنام بیلی کلوور مجموعه (نه بعد از ظهر: تئاتر و مهندسی) را در زراد خانه نهم در نیویورک به اجرا درآورد ـ طلیعه ظهور رسانه جدید رقم زده شدهاست. Experiments in art and technology این برنامه نیز به نوبه خود درسال بعد به تأسیس سازمانی تحت عنوان (تجربهها در هنر و فناوری) منتهی گردید که راشنبرگ و همکار مهندسش راهبری آن را بر عهده داشتند.»<ref name="بخشی، ص۸">بخشی، ص۸</ref>
«تا پیش ازدهه ۶۰ حتی تا اواسط این دهه دوربینهای گرانقیمت تصویربرداری تنها در اختیار ایستگاههای تلویزیونی قرار داشت اما در ۱۹۶۵، شرکت sony وسیلهای قابل حمل ساخت که به جای نوارهای ۲اینچی که درسیستم تلویزیونی استفاده میشد، نوارهای ۱/۲ اینچی استفاده میکرد. قیمت این وسیله با ابداع شیوههایی برای تولید ارزانتر به سرعت پایین آمد و در دسترس همگان قرار گرفت. به این ترتیب
«نام جون پایک نیز از ۱۹۵۹ تلویزیون را به یکی از عناصر اصلی آثارش تبدیل کرد، او و یکی از دوستان مهندسش ماهها وقت صرف کردند تا نخستین نمایشگاه هنر تلویزیون را در گالری پارناس در وپرتال آلمان در ۱۹۶۳ ترتیب دهند. نمایشگاه از ۱۳ دستگاه تلویزیون تشکیل شده بود که تصویر عمداًاز شکل افتادهای را پخش میکردند. شیوهٔ کار در حقیقت دستکاری تصاویر تلویزیون از طریق تغییر مدارهای الکتریکی دستگاهها بود و اولین دستکاری manipulation در آثار ویدئویی محسوب میشد.
خط ۲۶:
«هنر اجرا و ویدئو در آغاز دههُ هشتاد به منزلهٔ منادیان دورانی تازه ستوده شدند، دورانی که در آن این اشکال نقش اجتماعی و زیباشناسی مهمی ایفا کردهاند دست اندرکاران باور داشتند که هنرهای بصری با استفاده از رسانههای تجربی وابستگی دیرینهٔ خود به مادیت اشیا را تکان خواهد داد و مستقیم تر از پیش با تماشاگران پیوند خواهد خورد.»<ref name="بخشی، ص۱۸">بخشی، ص۱۸</ref>
«اما یکی از امکاناتی که ویدئو آرت همراه با پیشرفتهای تکنیکی دردهه ۱۹۷۰ به آن دست یافت تکنیکهای مراقبت surverillance techniques و استفاده از تماشاگر به مثابه بخشی از اثر هنری است دراین گونه آثار دوربین به سمت تماشاگران برگردانده میشود خواه تماشاگر آگاه بدان باشد یا نه. منتقدان شوهای اخیر (تلویزیون ـواقعیت) بر فروپاشی مرزهای میان حیطهٔ عمومی و خصوصی دراین گونه برنامهها تاسف میخورند. ویتو اکونچیvito Acconi (متولد ۱۹۲۰) بر همان سؤال یک فیلم
یکی دیگر از هنرمندان مطرح که در دهه ۱۹۷۰ فعالیتی جدی و تأثیر گذار داشتهاست گری هیل Gary Hill(متولد ۱۹۵۱) است او بیش از دیگران درگیر روایت و محدودیتهای زبان در روایت است هیل از ۱۹۷۳ سعی در تشریح رابطه بغرنج میان کلمات و تصاویر داشتهاست. نخستین اثر او در ۱۹۳۷ به نام hols in the wall ساخته شد. او علاقه خود به مجسمهسازی را با رسانه الکترونیکی پیوند زد.»<ref>اسمیت، ص۴۹</ref>
«بیل ویولا Bill viola (متولد ۱۹۵۱) یکی از مهمترین هنرمندان عرصه
«اما ازمیان هنرمندان بزرگ
«با آغاز دههٔ ۹۰ عصر طلایی
«یک گروه تخصصی ویدئو که در دهه ۹۰ فعالیت چشم گیری داشت و از نمونههای ارزشمند هنر ایتالیا به شمار میرود گروهی است به نام کارگاه آبی studio Azzurro متشکل از بازیگران و عوامل فنی. کارگاه آبی (محیطی حساس) را میآفریند. یکی از ساختههای آنان، به نام کورس chorus (۱۹۹۶) تماشاگر به یک فضای تاریک وارد شده و در آنجا از او دعوت میشود تا بروی یک فرش بزرگ قدم بزند. روی این فرش تصاویری از پیکرهها نیمه برهنه تعدادی زن و مرد به گونهای نمایش داده میشوند که گویی آنها در لابه لای نمد گرفتار آمدهاند هم چنانکه تماشاگر در داخل گالری و در واقع برروی تصاویر مردان و زنان قدم میزند تصاویر به خشم آمده و فریاد میزنند گامهای بازدید کنندگان با عکس العمل اشخاص به تصویر درآمده، مواجه شده و در نتیجه صدای نجوای آنان بلند، پیکرشان به حرکت درآمده و سرود رنج خود را سر میدهند.»<ref>لوسی اسمیت، ص۶۰</ref>
=== هنر ویدئویی معاصر ایران ===
«در سالهای ۱۹۶۰ (اوایل سالهای ۱۳۴۰ خورشیدی) که ویدئو در حکم هنر در مجامع هنری به دنبال جایی برای خود بود، سینما و تصاویر متحرک بیش از نیم قرن بود که در اذهان مردم جایگاهی محکم و آشنا داشت. ورود نخستین دوربین فیلمبرداری به ایران به سال[[.۱۲۸]]، تقریباً همزمان با اروپا و آمریکا و ساخت نخستین فیلمهای سینمایی در ایران به سال ۱۳۰۹ روی داد. تلویزیون نیز با کمی اختلاف زمانی با غرب، بین سال های[[.۱۳۳|.۱۳۳تا]]۱۳۴۰ در ایران جای خود را در خانههای مردم یافت. اما ویدئو در اواخر دهه ۱۳۵۰ به خانههای ایرانی راه پیدا کرد، و محدودیتهایی در حمل و نگهداری
از آنجا که
بنابراین رواج این رسانه در بین هنرمندان ایرانی و تکنیکهای استفاده از آن کما بیش با جهان همساز است، اما محتوی طرح شده میتواند از بسیاری جهات ممتاز باشد. گر چه کشوری را نمیتوان یافت که موقعیت منحصربهفردی نداشته باشد، اما تلاش جامعه ایرانی امروز برای گذار از [[سنت]] به[[مدرنیته|مدرنیته همراه]] با حفظ باورهای قدیمی و ارزشهای سنتی به[[هنر معاصر|هنر معاصراین]] کشور خصلتی متمایز میبخشد.»<ref>دارابی، ص ۳</ref>
|