اضطراب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''استرس''' و '''اضطراب''' در لغت جنبیدن، لرزیدن، تپیدن، پریشان حال‌شدن،حال‌ شدن، یکدیگر را با چیزی زدن، بهم واکوفتن، آشفتگی، بی‌تابی، بی آرامی می‌باشد اینها کلماتی هستند که در زندگی روزمره، برای توصیف حالات و احساسات بسیار استفاده می‌شوند: به طور مثال، به‌هنگام سخنرانی در برابر جمع، به‌هنگام امتحان، به‌هنگام مشکلات مادی، تاُخیر سر یک قرار و …

هنگامی که افراد دچار فشار روانی می‌شوند، به طور غریزی از صحنه عمل و اجتماع کنارکشیدهکنار کشیده و به گوشه‌ای پناه می‌برند، در حالی که گوشه‌گیری باعث تشدید استرس می‌شود. ارتباط با افراد و دوستان، به خصوص کودکان که می‌توانند فرد را به خنده وادارند، باعث از یاد رفتن نگرانی حتی برای مدتی کوتاه می‌شود.

مراجعه به پزشک زمانی ضروری می‌شود که خود درمانی فرد جواب ندهد، یا فرد دچار هراس بیش از حد یا علایمی جدید و غیرقابل توجیه شود. در آن صورت پزشک درمان [[دارو|دارویی]] یا درمان غیر دارویی (روش‌های کلاسیک) را به او پیشنهاد می‌کند. از داروهایی که امروزه برای درمان اضطراب مورد استفاده قرار می‌گیرند می‌توان فلوکستین (پروزاک)،<ref>Prozac</ref> داروهایی از خانوادهٔ [[بنزودیازپین]]ها (برای مدت کوتاه)، سرترالین<ref>Sertaline</ref> و … را مثال زد. درمانهای دارویی گاه در برخی بیماران دارای عوارضی هستند. از بین درمانهای غیردارویی می‌توان [[تن‌آرامی]] ([[آرام‌سازی]]),<ref>Relaxation</ref> [[حساسیت زدایی]]، [[توقف تفکر]]، [[سرمشق دهی]] بیوفیدبک و… را مثال زد. در این روش‌ها به بیمار آموزش داده می‌شود که بدن خود را برای مقابلهٔ مؤثر و مستقیم با عوامل تنشزاتنش‌زا آماده کند.