اورانگوتان: تفاوت میان نسخه‌ها

اورانگوتان بومی [[اندونزی]] و [[مالزی]] بوده، و در حال حاضر تنها در [[جنگل بارانی|جنگل‌های بارانی]] جزیره‌های [[بورنئو]] و [[سوماترا]] یافت می‌شود. ولی [[سنگواره|سنگواره‌هایی]]‌هایی از آن در [[جاوه]]، [[شبه‌جزیره مالایا|شبه‌جزیرهٔ تای-مالای]]، [[ویتنام]] و [[چین]] یافت شده‌است. در حال حاضر تنها دو گونه از این سرده باقی مانده‌است، که هر دو در [[گونه در معرض خطر|خطر انقراض]] هستند: اورانگوتان بورنئویی و اورانگوتان سوماترایی (در خطر بالای انقراض).

[[میوه|میوه‌ها]]‌ها ۶۵ تا ۹۰ درصد رژیم غذایی اورانگوتان‌ها را تشکیل می‌دهند. به ویژه میوه‌های شیرین و چرب ترجیح داده می‌شوند. [[انجیر]] از میوه‌های رایجی است که استفاده می‌کنند، چون جمع‌آوری و هضم آن آسان است. همچنین آنها حشرات کوچک و جانوران کوچک (مثل پرندگان و پستانداران کوچک) هم می‌خوردند. اورانگوتان‌ها حتی برای نوشیدن آب شاخه‌های درخت را ترک نمی‌کنند، و از آبی که در سوراخ بین شاخه‌ها جمع شده استفاده می‌کنند.<ref>[http://020.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=1007:2009-07-14-06-11-42&catid=80&Itemid=45 اورانگوتان چگونه جانوری است؟]</ref>

در بین [[مسلمانان]] [[اندونزی]] و [[مالزی]] [[شیعیان]] بر این اعتقادند که اورانگوتان زیباترین جلوه آفرینش پروردگار است حال آنکه [[اهل سنت]] خصوصاً کشاورزان سنی آن را بچشم دزد و سارق مزارع دیده و سعی دارند به حکم مذهبشان قطع ید (قطع کردن دست) کرده و یا حتی به قتل برسانند.

آنها از کشتن میمون های مادر کنار بچه هایشان صرفنظر نکرده و حتی از کشتن و ناقص کردن بچه ها هم ابایی ندارند. کشاورزان [[هندو]] و [[مسیحی]] هم رفتاری مشابه دارند{{مدرک}} اگرچه برخی از فرق [[برهمایی]] اورانگوتان و تمام میمون های بزرگ را مقدس و خداگونه میپندارند و میمون را جزو فرزندان خدایان سه گانه میدانند.