سرگئی آیزنشتاین: تفاوت میان نسخه‌ها

آخرین پروژه سینمایی آیزنشتاین، «ایوان مخوف»، یک پروژه سه قسمتی بود. قسمت اول فیلم در [[۱۹۴۴ (میلادی)|۱۹۴۴]] نمایش داده شد و مورد تحسین استالین قرار گرفته و [[جایزه دولتی اتحاد شوروی|جایزه استالین]] را در سال ۱۹۴۶ نصیب آیزنشتاین کرد چون با نگرش [[استالین]] به [[تاریخ روسیه]] مطابقت داشت. اما قسمت دوم آن ([[۱۹۴۶ (میلادی)|۱۹۴۶]]) تا سالها پس از مرگ آیزنشتاین اجازه پخش پیدا نکرد. ظاهراً استالین در قسمت اول فیلم با شخصیت ایوان مخوف همذات پنداری کرده اما قسمت دوم انتظارات او را برآورده نمی‌کرد. آیزنشتاین در دفترچه شرحی از ملاقاتی که در پی ایرادات استالین به قسمت دوم فیلم در کرملین انجام شد ارائه کرده‌است. یکی از شاگردان آیزنشتاین می‌گوید که وی خطر کرده و در قسمت دوم فیلم تصویری از زوال حکومت استالین ارائه کرده بود که ممکن بود در آن زمان به قیمت جانش تمام شود. در پی ممنوعیت پخش قسمت دوم فیلم، صحنه‌های فیلمبرداری شده قسمت سوم نیز از بین رفت. در این دوران آیزنشتاین به مکتوب کردن نظرات سینمایی و نیز خاطراتش پرداخت. حاصل آن چهار کتاب «شکل سینماً،سینما»، «معنای سینماً،سینما»، «یادداشت‌های یک کارگردان فیلم» و «خاطرات فناناپذیر» است. کار بر روی این آثار با چند بار سکته قلبی همزمان شد که باعث شد او به کارش سرعت بیشتری دهد. در [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]] پس از یک سکته قلبی در ۵۰ سالگی درگذشت. صبح روز ۱۱ فوریه ۱۹۴۸ جنازه بی جان او نقش بر زمین در آپارتمانش در مسکو یافته شد. جنازهٔ او در روز ۱۳ فوریه ۱۹۴۸ سوزانده شد و خاکسترش در گورستان یخ‌بستهٔ [[گورستان نووودویچی|نوودویچی]] در مسکو خاکسپاری شد.