عبدالقدیر آزاد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Meysamwiki (بحث | مشارکتها) |
رفع ابهام |
||
خط ۱۷:
پس از خروج رضاشاه از کشور در شهریور ۱۳۲۰ تمامی زندانیان سیاسی آزاد شدند و عبدالقدیر آزاد نیز میان آنان بود. او دوباره مجوز انتشار روزنامهاش را کسب کرد و هر هفته سه شماره منتشر میکرد و رویکرد منتقدانهٔ پیشین خویش را ادامه داد. در سال ۱۳۲۵ که نخستوزیر وقت، [[احمد قوام]]، حزب سیاسی جدیدی به نام [[حزب دموکرات ایران (دههٔ ۱۳۲۰ شمسی)|حزب دموکرات ایران]] را تشکیل داد، آزاد به عضویت آن درآمد و از حوزهٔ سبزوار به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد. در ابتدا او از جمله نمایندگانی به حساب میآمد که از نخستوزیر وقت، قوام، حمایت میکرند اما اندکی بعد به سوی اپوزیسیون گرایش پیدا کرد و رسماً نخستوزیر را به زیر پا گذاشتن قانون متهم میکرد. آزاد در کابینهٔ بعدی نیز که توسط [[ابراهیم حکیمی]] شکل گرفته بود از جمله نمایندگان اپوزیسیون به حساب میآمد و حتی [[عبدالحسین هژیر]]—که جانشین حکیمی شده بود—را در مجلس به [[استیضاح]] کشاند. آزاد همین رویکرد را در قبال [[محمد ساعد]] نیز ادامه داد و از اعضای اپوزیسیون دولت در مجلس به شمار میآمد.<ref name="iranica"/>
عبدالقدیر آزاد در سال ۱۳۲۸ به همراه شماری از نمایندگان اپوزیسیون به رهبری [[
در اواسط دههٔ ۱۳۳۰
آزاد در انتخابات مجلس شورای ملی هفدم موفق به راهیابی به مجلس نشد اما با استفاده از روزنامهاش همچنان به مخالفت با دولت مصدق میپرداخت. همچنین در این دوران سعی میکرد خود را به [[سرلشکر زاهدی]] نزدیک کند که در خفا در حال آمادهسازی شرایط برای براندازی دولت مصدق بود. وقتی در سال ۱۳۳۲ زاهدی به پست نخستوزیری رسید، عبدالقدیر را به ریاست هیأت مدیره و مدیر عاملی [[شرکت سهامی فرش ایران]] گماشت. او به مدت سه سال این سمتها را به شرط عدم شرکت در انتخابات و عدم انتشار روزنامهاش حفظ کرد ولی پس از آن از این پست نیز کنار گذاشته شد. این سمتها، آخرین منصبهای عمومی عبدالقدیر آزاد تا هنگام درگذشتش در سال ۱۳۵۲ و در هشتاد سالگی به حساب میآمدند.<ref name="iranica"/>
خط ۲۷:
{{ترتیبپیشفرض:آزاد، عبدالقدیر}}
[[رده:اهالی سبزوار]]
[[رده:درگذشتگان ۱۳۵۲]]
|