[[شیخ محمد بهاری]] دربارهٔ لفظ مراقبه می‌گوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وادارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.»<ref>{{یادکرد وب | عنوان=آداب مراقبه | نشانی=http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/0/0/86902?SearchText=مراقبه | ناشر=وبگاه حوزه | تاریخ بازبینی=۰۸ آوریل ۲۰۱۳}}</ref>
[[عبدالکریم حق‌شناس|آیت الله عبدالکریم حق‌شناس]] نیز در باب اهمیت مراقبه می‌گوید:<ref name="حق شناس">{{یادکرد کتاب | عنوان=ز ملک تا ملکوت | تاریخ بازبینی=۲۰ آوریل ۲۰۱۳ | سال=۱۳۹۰ | شابک=۹۷۸–۹۶۴–۰۴–۳۶۴۳–۱ | فصل=سخنرانی شماره ۶۳ب تاریخ ۲۹/۰۹/۶۸ | مکان=صفحه ۱۶۲ | کوشش=غلام حسن بخشی}}</ref>{{نقل قول|شیطان کاملاً به وضعیت شما مطلع است که چه کسی احکام شرع را یک دستی گرفته و چه کسی خودش را در حضور پروردگار می‌داند و چه کسی نمی‌داند؛ چه کسی مراقب است و چه کسی مراقب نیست پس بنابر این حضرت [امام صادق] فرمودند:کسی از شر این خبیث (شیطان) محفوظ است که دایم در مقام مراقبه باشد و خودش را در حضور و محضر پروردگار بداند و در ادامه فرمودند:آن کسی که شب و روزش را بی تفاوت می‌گذراند، دایم صید شیطان است. «واماالمهمل لاوقاته فهو صید الشیطان»}}
