دین‌های ابراهیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
به نسخهٔ 20653579 ویرایش علیرضا واگردانده شد: نسخه درست. (توینکل)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: حذف حجم زیادی از مطالب منبع‌دار ویرایشگر دیداری
خط ۱:
[[پرونده:4_Abrahamic_symbols.png|بندانگشتی|در جهت عقربه ساعت از چپ پایین ستاره داوود نماد [[یهودیت]]، صلیب نشان [[مسیحیت]]، ماه و ستاره نشان [[اسلام]] و ستاره ۹ پر نشان [[بهاییت]]]]
[[پرونده:Abraham Dharma.png|بندانگشتی|چپ|350px|نقشهٔ دین‌های ابراهیمی (رنگ بنفش) و [[دین‌های دارمایی]] (رنگ زرد) به نسبت در هر کشور.]]
عنوان '''دین‌های ابراهیمی''' در [[مطالعه تطبیقی]]، در مورد [[دین|دین‌هایی]] استفاده می‌شود که از سنت باستانی [[ابراهیم]] در نوشته‌های [[سامی]] الهام می‌گیرند. [[اسلام]]، [[مسیحیت]] و [[یهودیت]] در این طبقه قرار می‌گیرند.<ref>{{یادکرد وب
سطر ۲۷ ⟵ ۲۶:
* قسمت اول کتاب مقدس مسیحیان یا همان [[انجیل]] نیز از [[کتاب عهد عتیق]] مشتق شده و ادعای مشابه یهودیان را مطرح می‌کند. مسیحیان نیز تحت میثاق جدید خود را امت‌هایی پیوند زده شده به ابراهیم می‌دانند.
* مسلمانان نیز [[محمد]] را از نسل ابراهیم و فرزندش [[اسماعیل]] می‌دانند.<ref>Saheeh al-Bukharee, Book 55, hadith no. 584; Book 56, hadith no. 710</ref>
* بهاییان نیز [[بهاءالله]] را سید و از نسل محمد و در نتیجه از فرزندان ابراهیم می‌دانند.<ref>{{Cite web |title=Part Four – On the Origin, Powers and Conditions of Man |url=http://www.bahai-library.com/writings/abdulbaha/saq/57.html |website=www.bahai-library.com |accessdate=2015-09-05}}</ref>
 
== منشأ و تاریخ ==
سطر ۳۵ ⟵ ۳۳:
 
'''[[اسلام]]''' در قرن هفتم میلادی با یک دیدگاه به شدت توحیدی نسبت به خدا ظهور یافت. [[محمد]] پیامبر این دین می‌باشد. تمام مسلمانان قرآن را به عنوان کتاب مقدس خود می‌دانند. مسلمانان معتقدند تمام پیامبران از آدم تا محمد دارای هدف مشترکی بوده و پیام آور [[یکتاپرستی|توحید و یکتاپرستی]] بوده‌اند. در قرآن [[سوره احزاب]] آیه ۴۰ از محمد به عنوان آخرین پیامبر یاد شده است.{{Cite quran|33|40}}
 
'''[[بهاییت]]''' در قرن نوزده میلادی با نوید [[باب]] و ادعای پیامبری [[بهاالله]] آغاز شد ولی در قرآن آخرین پیامبر محمد معرفی شده. بهاییان کتب تورات، انجیل و قرآن را محترم می‌شمرند و نوشته‌های بهاءالله و عبدالبهاء را به عنوان کتب مرکزی خود می‌دانند.
 
== اشتراکات ==