رباب: تفاوت میان نسخه‌ها

فرهنگ نویسان فارسی به زبانهای رومانی (لاتین، فرانسوی و ایتالیایی) قرن ۱۷ واژه رباب را ''رواوه'' (Ruwawah), ''باربط سنگین'' (Barbitos gravis) , شاشنگ (Shashnag) و ''پندورای پارسی'' (Persico Pandura) سیتارا (Cithara)برگردان نموده بودند.<ref>Franciscus a Mesgnien Meninski:[https://books.google.de/books?id=7MBIAAAAcAAJ&printsec=frontcover&hl=de&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q=Pandura&f=false Thesaurus Linguarum Orientalium, Vienna, 1680]</ref>

 

 

در متون گذشته و فرهنگ‌های پارسی اسدی توسی تابه برهان به رباب Cithar, Setar, و به رباب چار تار ''شاشک'', ''شارشک'', ''شوشک'' و بالاخره ''شاشنگ'' نامیده شده‌است. البته که ایران زمین زبانهای گوناگون دارد و واژه‌های ناب پارسی در زبان‌های نو ایرانی مانند کردی و بلوچی و پشتو هنوز در ورد زبانها می‌باشند. در زبان فارسی سازواره ضربتی زهی و زخمه‌ای رُباب (Robab, Rubab) و سازواره آرشه یی یا کمانی رِباب (Rebec, Rebab)از نگاه مرفولوژی زبانی واژه‌های هم نویس (Homograph) اند که رونویس یکسان ولی از دیدگاه آواشناسی هم آواز نیستند. هر دو واژه‌ها با احتمال قوی پارسی نیستند و امکان دارد معرب باشند؛ و این هر دو واژه در زبان فارسی از زبان عربی به وام گرفته شده باشد. هردو سازواره‌های موسیقی باهم شباهت نزدیک دارند که رباب سازه ایست که با انگشت و مضراب "زده" و یا نواخته می‌شود؛ و رباب که به آن مردمان با زبان‌های غیرعربی یعنی هندو ایرانی '''غیچک''' (Ghichak) و در زبان هندو جرمنی آلمانی "گیگی" (Geige) که با کمان "سایده", "شقیده" یا نواخته می‌شود. به زبانهای هندو اروپایی به رباب عربی Rebec گفته می‌شود.

== منابع ==

* کتاب سرگذشت [[موسیقی ایران]] روح‌اله خالقی

 

{{سازهای موسیقی ایرانی}}