رباب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رَباب''' (Rabab) نام نو معرب یک ساز قدیمی و باستانی است که خاستگاه از آریانای کهن، خراسان [[دوره اسلامی]] و در [[سیستان و بلوچستان]] و [[افغانستان]] کنونی می‌باشد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=|وب‌گاه=BBCPersian.com|نشانی=http://www.bbc.com/persian/afghanistan/story/2007/10/071011_s-classic-music-instrument.shtml|عنوان=آیا موسیقی سنتی افغانستان رو به فراموشی است؟|بازبینی=2017-09-21}}</ref><ref name=":0">https://am-kh.com/1395/08/13/رباب،-ساز-اصیل-و-فراموش-شده-ایرانی/</ref> به روایت تاریخ این سازواره باهمین نام رباب بیش از یک هزار سال قدمت داشته‌است. نام پارسی اش '''رواده''' می‌باشد.<ref>{{یادکرد وب|نام خانوادگی=|نویسنده=|نام=|کد زبان=en|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=https://www.vajehyab.com/dehkhoda/رواوه|عنوان=معنی رواوه|ناشر=لغت‌نامه دهخدا|بازبینی=2017-09-21}}</ref> در متون باستانی و یونانی این سازواره در دوران هخامنشیان به یونانی و بویژه در لاتینی «پندورا پرزاروم» (Pandura Persarumو یا Pandora Persarum) نگاشته شده‌است. گفته می‌شود که شخصی بنام «نتن خان» در عصر اکبر شاه، سازواره با پیشینه هزارها ساله را به گونه زمان سومین پادشاه از سلسله گورکانیان یا [[امپراتوری مغولی هند]] در قرن ۱۶ میلادی در دامنه‌های پامیر بدخشان شکل نو داده بوده باشد. این ساز آرشه‌ای همین امروز در پامیر به زبان پارسی ''رواوه'' نامیده می‌شود و بدن اش مانند رباب کوچک دو کاسه‌ای است که نخست به شکل ساز آرشه یی بوده و با آرشه یا کمان نواخته می‌شده اما به مرور زمان تکامل یافته و در نهایت، امروز با ناخنک یا شهباز نواخته می‌شود. ساز اخیر قبلاً دو سیم داشته که بعدها یک سیم دیگر به آن اضافه شده‌است. این ساز با کمانه به صدا درآمده و همان است که ما امروز آن را [[کمانچه]] می‌نامیم. از نوازندگان این ساز در افغانستان می‌توان به رحیم خوشنواز و در ایران می‌توان به [[بیژن کامکار]] و [[سعید اشتری]] اشاره کرد.<ref name=":0" />