سیارک: تفاوت میان نسخه‌ها

کمربند سیارک‌ها همان‌طور که گفته شد ناحیه‌ای بین [[مریخ]] و [[مشتری]] است که سیارک‌ها در آن قرار دارند و بیشتر به [[مریخ]] نزدیک است تا به [[مشتری]] و سیارک‍های این ناحیه در حدود ۳۰۰ – ۶۰۰ میلیون ک م با [[خورشید]] فاصله دارند. (ناحیه داخلی منظومه شمسی سیارک‌ها). مدار سیارک‌ها بیضی شکل هست. بعضی از آن‌ها هنگام گردش از داخل [[ناهید]] عبور می‌کنند و بعضی در دام گرانش [[مشتری]] گیر کرده و از کمربند سیارک‌ها خارج می‌شوند و بعضی در دام [[مریخ]] می‌افتند و یا با یکدیگر برخورد می‌کنند. قمرهای فوبوس و دیموس مریخ ممکن است سیارک‌هایی باشند که در دام آن افتاده‌اند.

روش اول :استفاده از تلسکوپ و اندازه‌گیری فاصله آن از خورشید و محاسبه مقدار نوری که از خورشید بر سطح سیارک تابیده شده یا مقدار انرژی گرمایی آزاد شده از آن (میزان نور منعکس شده و یا گرمای آزاد شده از سیارک متناسب با اندازه آن می‌باشد).

به تازگی و با کشف یخ آب بر سطح سیارک [[سیارک ۲۴|تمیس-۲۴]]، ایده‌هایی به منظور برداشت [[آب]] از آن‌ها جهت استفاده آب مصرفی [[فضانوردان]] و تأمین [[اکسیژن]] و [[هیدروژن]] بوسیله [[برق‌کافت|الکترولیز]] نمودن آب برای تنفس و یا سوخت فضاپیماهای آینده مطرح شده‌است.<ref>{{یادکرد|مقاله= [http://spacescience.ir/ShowPost.aspx?Category=300&SubCategory=310&Post=0000142 پمپ‌بنزین‌های فضایی]|ژورنال= |نشریه=[[دانش فضایی (وب‌گاه)|وب‌گاه دانش فضایی]]}} بازیابی‌شده در تاریخ ۳ ژوئیه ۲۰۱۰</ref> اگر مدار سفرهای فضایی آینده را بتوان به گونه‌ای طراحی کرد که هر بار سیارک دارای ذخایر یخ آب در مسیر قرار داشته باشد می‌توان به سادگی تأسیسات لازم برای یک ایستگاه سوخت گیری فضایی را بر سطح آن سیارک بنا نمود. تأسیساتی تمام اتوماتیک که انرژی تابشی خورشید را توسط صفحات خورشیدی دریافت و به الکتریسیته تبدیل نمایند و سپس با استفاده از این انرژی الکتریکی، یخ آب موجود در خرده سیارک را با یک اجاق میکروویو ساده ذوب کرده و آب حاصله را با یک دستگاه ساده الکترولیز به هیدروژن و اکسیژن تجزیه نمایند. در انتها هیدروژن و اکسیژن به دست آمده در مخازن جدا از هم ذخیره خواهند شد. این طرح هنوز در مرحله ایده قرار داشته و به مرحله عمل نرسیده‌است.