ماره: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Fatranslator (بحث | مشارکتها) جز اصلاح پیوند> اشراق > فلسفه اشراق (به درخواست کاربر:Yamaha5) دلیل:وپ:داپ |
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۲:
در دین بودا، مارَه [[دیو|دیوی]] است که به هنگام رسیدن [[گوتاما بودا]] به مرحلهٔ "بیداری" و "[[فلسفه اشراق]]" کوشید تا بودا را بفریبد.
'''ماره''' به شکل زنی زیبا ظاهر شد که در برخی متون بودایی او را در شکل دختر بودا ذکر کردهاند.
در [[کیهانشناسی]] بودایی، ماره نماد بیمهارتی و "مرگ" زیست روحانی است. ماره اغواگر است و اندیشهٔ انسانها را از روحانی بودن جدا میکند. وی این کار را از طریق فریبنده نشان دادن جهان خاکی و مثبت نمایاندن منفیها انجام میدهد.
داستانهای بسیاری نقل شدهاست درباره ترفندهای مارَه در جهت ایجاد خلل در روح [[ریاضت|ریاضتجوی]] گئوتَمَه از لحظه ترک خانه و آغاز راه
واژه سانسکریت ماره در بن و ریشه خود با واژههای مردن و مرگ فارسی همریشه است.
خط ۱۳:
ماره فریبکار و مرگآفرین خدایی است که، در افسانه و [[کیهانشناسی بودایی]]، سرور بومِ احساس, آرزو و دشمن اصلی بودا و پیروان وی است. لقب اصلی ماره بدکار، اغواگر و دشمن، در ادبیات بودایی، «شیـطان» است. او را ناموچی به معنای «نبخشیدنی، رها و رستگارنشدنی» نیز نامیدهاند. مَرکبِ وی فیلی است و او اسیرانش را در دام اندیشهها و لذات مادی و اینجهانی گرفتار و به تحمل رنج و مرگهای مکرّر دچار میسازد.<ref name="زرشناس"/>
در کتابهای مقدس بودایی، مارَه خدای مرگ و نیز خدای زندگی یعنی خدای [[باززایی]] است. وی همان «ریژ و کام» (شهوت و خواست) است چرا که «آرزو و خواست» دلیل وجودی زایش و مرگ است و، از آنجا که بودا رهاننده آدمیان از تولد و مرگ دوباره است، ماره شیطانصفت دشمن خصوصی بودا و آیین اوست و به وسوسه و اغوای بودا و پیروان وی میپردازد و همواره میکوشد تا سدّی بر سر راه بوداسفها، بودا
در بوداگرایی سنتی چهار ماره تعریف میشود<ref>Saddhatissa, H. (translator) (1998). The Sutta-Nipāta. London: RoutledgeCurzon Press. ISBN 0-7007-0181-8.</ref>:
خط ۲۱:
*ماره به عنوان پسر خدا (دواپوتره ماره)
در فلسفه مدَرْسی، سه مارَه: و در متون پالی، سه، چهار
ماره صاحب سه دختر به نامهای ترسنا «عطش و تشنگی حیات»، رتی «آرزو و خواست» و رگه «لذت و شادی» است.<ref name="زرشناس"/>
|