نورپردازی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Feri moo ghashang (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۴:
یکی از مفاهیم پایه‌گذاری شده در حوزه نورپردازی و طراحی نورپردازی مفهوم معماری نور است. بر خلاف تصور اکثر مردم که یک معمار ساده یا یک متخصص برق می‌تواند طراحی نورپردازی یک بنا را به عهده بگیرد، نورپردازی بنا نیاز به متخصصی به نام معمار نور دارد.
معمار نور کسی است که آشنایی کامل با اصول معماری و طراحی نما، منابع نوری رایج و مناسب برای نورپردازی، روانشناسی رنگ نور، مخاطب شناسی و اصول ابتدایی جامعه‌شناسی، اصول اولیه انتقال انرژی، خیرگی و اصول رفع خیرگی داشته باشد.
معمار نور با استفاده از این ابزارها می‌تواند برخلاف یک معمار و یا یک طراح نورپردازی دو نمای مناسب و متناسب برای شب و روز نما ارائه دهد که تناسب بین نمای روز و شب، عدم ایجاد خیرگی در شب، عدم اعمال نازیبایی در روز، دربرداشتن مفاهیم معماری در روز و شب، کاهش هزینه‌های اولیه، کاهش هزینه‌های ثانویه، کاهش مصرف انرژی در نورپردازی، کاهش نیاز به روشنایی مصنوعی داخلی در طول روز و … را دربرداشته باشد؛ لذا می‌بایست گفت که:
معماری نور هنر طراحی نما متناسب با اصول طراحی نورپردازی است.
 
خط ۴۳:
 
== نور پردازی بی نقص ==
با تأکید و تعیین حدود مشخصه‌های [[معماری]] در داخل یک خانه، نور پردازی بهترین و مناسبترین وسیله است که با استفاده از آن مشخصه‌ها به نقاط تمرکز در یک اتاق بدل می‌شوند. در یک خانه امروزی این مشخصه ممکن است [[پلکان]]، بافت زمخت یک دیوار و یا شکافهای یک دیوار صاف که می‌توان از میان آنها به اتاق‌های دیگر نیم نگاهی انداخت و یا اثر نور بر ماده با کیفیت، باشد. در یک خانه سنتی یک ستون یا ساباط (archway)، یک شومینه و یا یک پلکان می‌توانند در نقش یک مشخصهٔ اصلی عمل کنند. هر یک از این اجزا بایستی به شکل منفرد مورد بررسی دقیق قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که هر یک به منظور دستیابی به بهترین نمود بصری مورد نور پردازی قرار خواهند گرفت.
 
در یک خانه امروزی برای برجسته کردن یک مادهٔ پرارزش به وسیلهٔ افهٔ دیوار شوی، راه حل نورپردازی می‌تواند '''ایجاد شکاف''' در محور تلاقی دیوار و سقف و همراه با [[منبع نوری]] پیوسته مانند '''کاتد سرد''' یا''' زنون''' باشد، و یا حتی نور فلوروسنت همپوشان و یا یک منبع ال.ای.دی. رشته‌ای. در این روش همواره بیشترین تأکید بر بالای دیوار قرار می‌گیرد، اما در عین حال این امتیاز را دارد که منبع نور پنهان می‌ماند. اگر گسترهٔ بزرگتری از نور که تا پایین دیوار را دربر گیرد، مورد نیاز باشد، بایستی منبع نور از دیوار فاصله گرفته و یک نور پایین تاب توکار و جهت دار یا نور دیوارشوی نصب شده در کف راه [[حل مسئله]] خواهد بود. زیرکانه‌ترین گزینه''' نور پایین تابی جهت دار''' و '''کم ولتاژ''' است که به منظور جلوگیری از تولید نوری زننده، توکار نصب شده و با لنز مات پخشیدگی نور آن کاهش یافته‌است. شکل دیگری از تأکید بر یک دیوار بافت دار، قرار دادن مجموعه‌ای از نورهای بالاتاب نزدیک به دیوار است، طوری که نور را بر سطح دیوار بخراشند.
 
در مورد پله‌ها نورهای پایین تاب توکار نصب شده بر شیب بالای پله هیچگاه گزینهٔ ایده‌آلی نیست، چرا که [[نور]] همواره به جهت نامناسبی زاویه یافته و چشم را خیره می‌کند. یک نور [[کف شوی]] کم قدرت که بر تمامی کف پله‌ها، یا به صورت یک پله در میان بکار می‌رود با توجه به مدل و قدرت آن می‌تواند به عنوان راه حل مناسبتر مورد توجه قرار گیرد. این عملی‌ترین روش است، مخصوصاً در پلکان‌های باریکی که اعمال روش‌های دیگر نورپردازی در آنها مسئله ساز است. اگر پلکان [[شیشه]] ای باشد، قرار دادن نورهای بالاتاب در زیر پلکان، افه‌های نوری جالبی را پدیدمی‌آورد و پلکان را به شکل مجسمه‌ای درون این فضا تعریف می‌کند و درخشش مؤثری از نور را بر هر کف پله به وجود می‌آورد.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=ستوری |نام=سالی |کتاب=هنر معماری | ناشر=رویاکو |سال=1388}}</ref>