لاکهید سی-۱۴۱ استارلیفتر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) ←طراحی و توسعه: تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
|||
خط ۲۷:
در بهار سال ۱۹۶۰ نیروی هوایی از پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ رونمایی کرد، نامی که برای هواپیمایی به کار میرفت که میبایست توانایی حمل هر دو تسلیحات راهبردی و تکنیکی را دارا میبود، از بعد راهبردی هواپیما توانایی حمل تسلیحاتی با شعاع عملیاتی حدود ۳٬۵۰۰ مایل دریایی (۴٬۰۰۰ مایل، ۶٬۵۰۰ کیلومتر) و وزن ۲۷٬۰۰۰ کیلوگرم (۶۰٬۰۰۰ پوند) را داشت، در نقش تاکتیکی نیز نیازمند این بود که هواپیما بتواند تدارکات را در ارتفاع کم رها کرده و به مقصد برساند و دسته چتربازها را در نبرد حمل کرده و رها کند، تعدادی از شرکتها به پروژه نیاز عملیاتی خاص ۱۸۲ (SOR 182) پاسخ مثبت دادند، شامل [[بوئینگ]]، [[لاکهید]] و [[جنرال داینامیکس]].]<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=32 |عنوان = Lockheed C-141 Starlifter, World Military Aircraft | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازدید =}}</ref>{{سخ}}
لاکهید با یک طراحی یکتا به نیازها پاسخ داد، '''مدل ۳۰۰ لاکهید'''، نخستین جت بزرگ که از ابتدا برای حمل بار طراحی شد، مدل ۳۰۰ بالهای پهناور با طراحی بال-بالا (بالهای هواپیما به بالای بدنه هواپیما متصل میشوند) داشت که چهار موتور توربوفن [[تی اف ۳۳]] هرکدام با نیرویی معادل ۲۷٬۰۰۰ پوند (lbf) در زیر بالها نصب شده بودند. چیز مهمی که در آن دیده میشد این بود که کابین در ارتفاع ۱٬۲۷ متری (۵۰ اینچ) از سطح زمین قرار داشت که اجازه دسترسی آسان به کابین را از طریق درهای پشتی میداد. دو درب کناری عقب هواپیما طراحی شده بود تا دسته چتربازها از هواپیما پرش کنند (در اوت ۱۹۶۵ این مدل نخستین پرش چتربازها از یک هواپیمای با موتور جت را فراهم نمود). درهای باربری پشتی میتوانستند برای پرتاب تجهیزات هوابرد در هنگام پرواز باز شوند. بالهای کناری نصب شده، فضای داخلی برای نگه داشتن و حمل بار به اندازه ۳٬۰۵ متر (۱۰ فوت) عرض، ۲٬۷۴ متر (۹ فوت) ارتفاع و ۲۱٬۳۴ متر (۷۰ فوت) درازا را در اختیار میگذاشت. این اندازه استارلیفتر را برای حمل به عنوان مثال یک موشک بالستیک قاره پیمای کامل [[ال جی ام-۳۰ مینیتمن]] در نگه دارنده خود آماده میساخت. هواپیما توانایی حمل حد بالای ۳۲٬۱۳۶ کیلوگرم (۷۰٬۸۴۷ پوند) در مسافتهای کوتاه و تا ۴۱٬۷۳۰ کیلوگرم (۹۲٬۰۰۰ پوند) در نسخهای که برای حمل [[موشک مینیتمن]] بدون حمل سایر تجهیزات پیکربندی شده بود را داشت. این هواپیما همچنین میتوانست تعداد ۱۵۴ نیروی نظامی، ۱۲۳ چترباز
نخستین قانون رسمی [[جان اف کندی]] (رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا) پس از مراسم تحلیف، دستور توسعه لاکهید ۳۰۰ در تاریخ ۱۳ مارس ۱۹۶۱، به همراه قراردادی برای طراحی سی-۱۴۱ شامل پنج هواپیما به منظور آزمایش و ارزیابی بود، نخستین چیز غیرعادی که در هواپیما به نظر میرسید این بود که هواپیما برای هر دو استاندارد مناسب برای پرواز نظامی و غیرنظامی طراحی شده بود. نمونه اولیه هواپیمای سی-۱۴۱ ای (C-141A) به شماره سریال ۲۷۷۵–۶۱ در یک رکورد زمانی سرهمبندی و ساخته شد، که در تاریخ ۲۲ اوت ۱۹۶۳ از کارخانه لاکهید در [[شهر ماریتا]] [[ایالت جورجیا]] بیرون آمد و نخستین پرواز خود را در تاریخ ۱۷ دسامبر همان سال و همزمان با ۶۰مین سالگرد نخستین پرواز [[برادران رایت]] انجام داد. پس از آن کارخانه لاکهید و نیروی هوایی برنامه آزمایشهای عملیاتی و ساخت و تحویل ۲۸۴ فروند از این هواپیما در ابتدا برای واحدهای [[خدمات حمل و نقل هوایی نظامی]] (MATS) که بعدها به [[فرماندهی ترابری هوایی نظامی]] (MAC: Military Airlift Command) تغییر نام داد را در سال ۱۹۶۶ آغاز نمودند.{{سخ}}[[پرونده:Apollo 11 Mobile Quarantine Facility unloaded from C-141.jpg|بندانگشتی|چپ|تجهیزات قرنطینه قابل حمل آپولو ۱۱ در حال خالی شدن از یک هواپیمای سی-۱۴۱ در [[پایگاه نیروی هوایی الینگتون]]، ۲۷ ژوئیه ۱۹۶۹]]
تلاش برای فروش هواپیما در بازار غیرنظامی تنها به سفارش مشروط و موقت تعداد چهار فروند از هواپیما برای [[خطوط هوایی اسلیک]] (Slick Airways) و [[فلاینگ تایگر لاین]] (Flying Tiger Line) منجر شد. این مدلها باید کشیده تر میبودند، این کشیدگی به اندازه ۱۱٬۲۸ متر (۳۷ فوت) درازتر از یک سی-۱۴۱ اِی بود، و بانام تجاری ال-۳۰۰ سوپراستارلیفتر (L-300 SuperstarLifter) به فروش رسید. تغییرات دیگری نیز در هواپیما برای هرچه بیشتر تجاری تر شدن آن انجام شد. این توسعه پایدار نماند و تنها یک فروند از هواپیمای نمایشی غیر تجاری ساخته شد، عدم فروش تجاری هواپیما باعث شد تا [[لاکهید]] هواپیما را به [[ناسا]] اهدا کند.
|