قالی ترکمن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Alfared.k28 (بحث | مشارکت‌ها)
-
خط ۱:
[[Image:Afghancarpet1.jpg|thumb|250px|قالی ترکمنی با نقش تکه که به نقش بخارا مشهور است]]
 
'''قالی ترکمن''' گونه‌ای [[قالی ایرانی]] و از [[صنایع دستی]] همین خطه<ref>منطقه</ref> است که امروز و در گذشته تولید می شده است.
خط ۱۳:
== فرش بافی ترکمن ==
یموت‌های ایرانی در فرش بافی استاد و ماهر هستند و با ذوق بسیار دستبافته‌های با ارزشی می‌بافند. در میان بافته‌های طایفهٔ یموت، بافته‌های تیره آتابای در درجهٔ اول اهمیت قرار می‌گیرد. و پس از آن نوبت به دستبافته‌های تیره جعفر بای می‌رسد. تیرهٔ کوچکی از این طایفه به نام [[کوگلان|کوگلان‌ها]] نیز به طور مطلق در ایران زندگی می‌کنند و بیشتر در کار خورجین بافی هستند. گروهی از افراد ایل تکه که بعد از [[انقلاب روسیه]] به ایران آمده‌اند. بهترین فرش‌های ترکمنی را می‌بافند. فرش‌های آنها دو پوده بوده و با گره ترکی بافته می‌شوند. گاهی تارها را و به ندرت تمام [[الیاف فرش]] را از جنس ابریشم انتخاب می‌کنند. آنها دستبافته‌های مرغوب خود را به فروش نمی‌رسانند و طبق سنت به عنوان جهزیهٔ دختران خود نگه می‌دارند. فرش‌های ترکمنی ایرانی از نظر تراکم نسبت به فرش‌های ترکمنی روسی متراکم تر و کوبیده تر است.
فرش‌های ترکمنی بر روی دستگاه‌های افقی (زمینی) بافته می‌شوند. از جمله طرح‌های معروف این ایلات می‌توان به ترکمن قاشقی، ترکمن آخال (بخارا) و یا طرح چشم غزال و همچنین طرح چهار فصل که مخصوص بافندگان ایل تکه است و از مشخصات آن این است که زمینهٔ فرش با خاج کوچکی که در وسط آن طراحی شده به ۴ قسمت تقسیم می‌شود. معمولاً در بالا وپایین فرش‌های ترکمنی و بعد از [[حاشیه]] قسمت‌های اضافی بافته می‌شوند که شانه نام دارند و این کار در دیگر مراکز فرش بافی ایران رایج نیست. در روزگار گذشته بیشتر پشم‌های ترکمن صحرا با [[رنگ‌های طبیعی]] رنگ می‌شدند اما امروزه تا حدودی [[رنگ‌های شیمیایی]] نیز به کار می‌رود. فرش‌های ترکمن در اندازه‌های بین ۱تا ۱۲ متر مربع و در رنگ‌های قرمز لاکی، آبی سرمه‌ای، سبز پر رنگ، سفید و بژ بافته می‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=نصیری |نام=محمدجواد |کتاب=افسانه جاویدان فرش ایران | ناشر=فرهنگسرای میردشتی |سال=}}</ref>
بافندگان ترکمن پس از اینکه یک رج بافته شد، برای فشردن پود بر روی رج بافته شده و شروع رج بعدی، دونفری شانه (دفتین) را می‌کوبند و سعی می‌کنند ضرب پای اسبی را تقلید کنند که چابک‌سواری ترکمن با آن می‌تازد؛ گاهی صدای پای اسب نزدیک وگاهی دور می‌شوند.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=بلاغی |نام=ذبیح ا... |کتاب=نیازجان و قالی ترکمن | ناشر=فرهنگان |سال=}}</ref>