خیابان سپه قزوین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز جایگزینی پیوند مرده، + ماژول ابرابزار با استفاده از AWB
خط ۳۹:
در زمان [[ناصرالدین شاه]] به مباشرت [[سعدالسطنه|صعدالسلطنه]] که بعدها حاکم [[قزوین]] گردید در قسمت جنوبی خیابان یعنی ازمقابل [[مسجد جامع قزوین]] تا چهارراه سپه کنونی، [[مهمانخانه بزرگ قزوین]] و چاپارخانه و [[تلگرافخانه هند و اروپ|تلگرافخانهٔ هند و اروپ]] احداث گردید و خیابان سپه را از شرق مهمانخانه در معبر باریکی به خیابان طهران ([[تهران قدیم]] کنونی) متصل ساختند که هم اکنون محل بارفروشان است. این مهمانخانه و چاپارخانه در سال ۱۳۱۰ خورشیدی خراب شد و سبزه میدانی بر جال آن احداث گردید که به سبب بی آبی مخروبه ماند و بعداً با رسیدن خط آهن به [[قزوین]] و بنا شدن ایستگاهی در جنوب شهر، خیابان سپه را تا ایستگاه ادامه دادند و سبزه میدان مذکور و قسمتی از کاروانسرای سعدالسلطنه، که در ضلع جنوبی خیابانی که از دروازه طهران تا سلامگاه شاهزاده حسین امتداد داشت از میان رفت.<ref>سیر تاریخی بنای شهر قزوین و بناهای آن، دکترسید محمد دبیرسیاقی، انتشارات حدیث امروز با همکاری اداره کل میراث فرهنگی استان قزوین، صفحه ۴۵۹ ISBN 964-7536-13-5</ref>
 
[[خیابان سپه]] قزوین به عنوان نخستین فضای شهری که ماهیتی متفاوت از میدان‌ها و میدانچه‌ها و یا گذرهای ارگانیک فاقد طراحی داشته و بیشتر به عنوان مسیری مستقیم و طراحی شده برای رفت و آمد شباهت داشت، شناخته می‌شود.
این محور در دوره [[صفویان|صفوی]] و در دوره پایتختی شهر [[قزوین]] از محل [[سردر عالی‌قاپو]] تا موضع تقریبی مقابل مسجد جامع احداث شده است.
پس از آن و با انتقال پایتخت به [[اصفهان]] نمونه تکامل یافته تر آن در این شهر و با عنوان [[چهارباغ]] احداث شد؛ بنابراین اطلاق عنوان «نخستین خیابان ایران» برای این محور منطقی به نظر می‌رسد.