تیانچی: تفاوت میان نسخه‌ها

در ۱۶۲۰ امپراتور تایچانگ درگذشت و پسر بزرگش جو یوجیائو که ۱۵ سال بیشتر نداشت با عنوان امپراتور تیانچی بر تخت سلطنت نشست. جو یوجیائو دچار اختلال در یادگیری بود و به همین دلیل کم سواد مانده بود<ref> John W. Dardess. ''[http://books.google.com/books?id=_IvdqBBoByAC&pg=PA37&lpg=PA37&dq=tianqi+learning+disability&source=bl&ots=5HG7ePs2gj&sig=pYxx8V9vqRjwIzwVDCJxsS3wWrc&hl=en&sa=X&oi=book_result&resnum=2&ct=result#PPA37,M1 Blood and History in China]''. USA: University of Hawaii Press, 2002, ISBN 0-8248-2516-0. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۴ نوامبر ۲۰۰۸).</ref>. مردم به خاطر احترام به امپراتور می‌گفتند که او آنقدر وقت نداشته‌است تا [[خواندن و نوشتن]] را بیاموزد<ref>{{یادکرد وب

}}</ref>. سپس میزان دریافت مالیات از مردم افزایش یافت و اگر کسی می‌خواست موقعیت خود را حفط نماید باید رشوه‌های سنگینی را می‌پرداخت و هر کس نیز که اعتراض و یا مخالفت می‌نمود، دستگیر، زندانی و تا سر حد مرگ شکنجه می‌شد<ref>Adeline Yen Mah. ''[http://books.google.com/books?id=5WhXNwpVPIEC&pg=PA171&lpg=PA171&dq=Tianqi+reign+of+terror&source=web&ots=n1ppwlb8L3&sig=2yr2Es6t6PDjSUuJSzTsHVHSs5E&hl=en&sa=X&oi=book_result&resnum=5&ct=result#PPA171,M1 China: Land of Dragons and Emperors]''. Allen & Unwin, 2008, ISBN 1-74175-467-4. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۳ نوامبر ۲۰۰۸).</ref>. در این شرایط گروهی از پیروان مکتب [[کنفوسیوس]] که با نام [[جنبش دونگلین]] شناخته می‌شدند و شماری از پیروانشان از صاحب‌منصبان دربار بودند نگرانی خود را نسبت به اوضاع سیاسی کشور اعلام داشتند ولی نتیجه‌اش دستگیری و اعدام رهبران گروه، ویران‌سازی مؤسسات مربوط به آنها<ref>{{یادکرد وب