علیقلی جبادار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۹:
این نقاش در نازک قلمی و رنگ آمیزی و ملاحت کار، در شمار استادانی‌ست که کارهایش دارای شهرت فراوان بود.<ref name="adibboroumand">ادیب برومند، [http://www.adibboroumand.com/1390/02/26/دو-نقاش-همنام/ دو نقاش همنام]، اردیبهشت 1390</ref>
 
به سبب مقام و منزلت آباء و اجدادش در دربار صفوی، در سال ۱۰۴۹ یا ۱۰۵۰ه. به سمت کتابدار خاصه [[شاه صفی]] و [[شاه عباس دوم]] برگزیده می‌شود. او منصب جبه‌داری و نقاش‌باشی دربار را نیز کسب می‌کند. در زمان شاه عباس ثانی اسلوب فرنگی‌سازی را از نقاشان هلندی مشغول در دربار همچون [[فیلیپس انجل]]، لوکار، رمیان، یان دوهارت و غیره فرا می‌گیرد و گاهی نیز به تقلید از نقاشان طبیعت‌گرای هندی نظیر [[گواردهان]] می‌پردازد و یا از تصاویر چاپی اروپایی بهره می‌گیرد و آثاری می‌آفریند که امروزه به سبک فرنگی‌سازی شهرت دارد. در کنار او نقاشان دیگری چون [[شیخی عباسی]]، [[بهرام سفره‌کش]] و غیره هم کار می‌کرده‌اند.<ref name=" journals" />
 
وی به سبب آشنایی با نقاشی اروپایی، در تحول سبک، از [[مینیاتور]] صفوی به شیوهٔ ایرانی‌سازی، در شمار پیشگامان است. همچنین در مکتب هند و ایران نیز دست داشته، و آثاری در این مکتب از او به یادگار مانده‌است. علی قلی، تک‌صورت را بسیار لطیف می‌ساخت و عمارات تاریخی و منظره‌ها را با لطافت و رعایت نزدیک نمایی و دورنمایی ([[پرسپکتیو]]) استادانه به تصویر می‌کشید. علاوه بر این در تصویرسازی جانوران نیز توانا بود. [[قلمدان]]های کار او از نوع بهترین قلمدان‌های عصر صفوی محسوب می‌شود. عمده‌ترین آثارش در [[آبرنگ]] بوده، اما در [[رنگ روغن]] نیز مهارت داشت.<ref name="aftabir" />