در قرن چهاردهم میلادی، قلمروهای پراکنده [[جزایر اوکیناوا]] در سه قلمرو شاهزاده‌نشین متحد شدند: [[هوکوزان]] (北山، کوهستان شمالی)، [[چوزان]] (中山، کوهستان میانی) و [[نانزان]] (南山، کوهستان جنوبی). از این سه شاهزاده‌نشین با نام کلی دوران سه پادشاهی یا [[سانزان]] (三山، سه کوهستان) نام برده می‌شود. هوکوزان که بیش از نیمی از جزیره اوکیناوا را در اختیار داشت از لحاظ زمین و قدرت نظامی قویترین اما از لحاظ اقتصادی ضعیفترین بود. چوزان در مرکز و با پایتختی [[شوری،اوکیناوا|شوری]] قویترین از لحاظ اقتصاد بود. نانزان در جنوب نیز شامل بندرهای مهم [[ناها،اوکیناوا|ناها]] و کانه‌مورا بود که مرکز تحصیلات کلاسیک چینی بودند.
در این دوران چینی‌های زیادی برای تجارت یا خدمت به دولت به این جزایر نقل مکان کردند. بنا به درخواست پادشاه ریوکیو از [[دودمان مینگ]]، [[هونگ‌وو|امپراتور هونگ‌وو]] در سال ۱۳۹۲ میلادی، ۳۶ خاندان چینی را برای ساماندهی به امور دریایی از [[فوجیان]] به ریوکیو انتقال داد. بسیاری از افسران ریوکیو از این خانواده‌های چینی بوده و یا نسبشان به آنها می‌رسید.<ref>{{cite book|url=http://books.google.com/books?id=Ka6jNJcX_ygC&pg=PA145&dq=ryukyu+asked+for+thirty+six+families+fujian&hl=en&ei=Z3NLTaSYG9L1gAeXkZEd&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CDIQ6AEwAA#v=onepage&q=ryukyu%20asked%20for%20thirty%20six%20families%20fujian&f=false|title=The eunuchs in the Ming dynasty|author=Shih-shan Henry Tsai|year=1996|publisher=SUNY Press|edition=illustrated|isbn=0-7914-2687-4|page=145|pages=290|accessdate=2011-02-04}}</ref> آنها به پیشرفت روابط دیپلماتیک و تکنولوژی ریوکیویی‌ها کمک کردند.<ref>{{cite book|url=http://books.google.com/books?id=Ga-5mPOr2-wC&pg=PR13&dq=ryukyu+asked+for+thirty+six+families+fujian&hl=en&ei=Z3NLTaSYG9L1gAeXkZEd&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5&ved=0CEgQ6AEwBA#v=onepage&q&f=false|title=The East Asian maritime world 1400–1800: its fabrics of power and dynamics of exchanges|author=Angela Schottenhammer|editor=Angela Schottenhammer|volume=Volume 4 of East Asian economic and socio-cultural studies: East Asian maritime history|year=2007|publisher=Otto Harrassowitz Verlag|Edition=illustrated|isbn=3-447-05474-3|page=xiii|pages=281|accessdate=2011-02-04}}</ref><ref>{{cite book|url=http://books.google.com/books?id=ddcV_cGegX4C&pg=PA125&dq=ryukyu+asked+for+thirty+six+families+fujian&hl=en&ei=Z3NLTaSYG9L1gAeXkZEd&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CDwQ6AEwAg#v=onepage&q&f=false|title=Maritime sector, institutions, and sea power of premodern China|author=Gang Deng|volume=Volume 212 of Contributions in economics and economic history|year=1999|publisher=Greenwood Publishing Group|Edition=illustrated|isbn=0-313-30712-1|page=125|pages=289|accessdate=2011-02-04}}</ref><ref>{{cite book|url=http://books.google.com/books?id=ULyu8dNqS1sC&pg=PA39&dq=ryukyu+asked+for+thirty+six+families+fujian&hl=en&ei=Z3NLTaSYG9L1gAeXkZEd&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CDcQ6AEwAQ#v=onepage&q&f=false|title=The Origins of Banana-fibre Cloth in the Ryukyus, Japan|author=Katrien Hendrickx|year=2007|publisher=Leuven University Press|Edition=illustrated|isbn=90-5867-614-5|page=39|pages=336|accessdate=2011-01-11}}</ref> ''پادشاه هاشی'' شاه چوزان در ۱۴۱۶ موفق به شکست هوکوزان و در ۱۴۲۹ موفق به شکست نانزان شد و برای اولین‌بار با ایجاد دودمان اول شو، توانست این جزایر را با یکدیگر متحد کند. در سال ۱۴۲۱ امپراتور مینگ به او لقب شو {{به چینی|尚، شانگ}} را داد (و با نام شوهاشی یا 尚巴志 شناخته شد) و پیروزی او را به رسمیت شناخت.
شوهاشی سیستم سلسله‌مراتبی بارگاه چینی‌ها را برای خودش بکار برد و [[قلعه شوری]] و بندرگاه ناها را ساخت. در سال ۱۴۶۹، [[شو توکو]]، نوه شوهاشی، که جانشین مذکری نداشت مرد؛ یکی از خدمتکاران اربابان منطقه خود را فرزندخوانده شاه درگذشته نامید و توانست با گرفتن موافقت چینی‌ها به پادشاهی رسیده و دودمان دوم شو را پایه‌گذاری کند. دوره طلایی ریوکیو با به قدرت رسیدن دومین پادشاه دودمان دوم شو با نام [[شو شین]] آغاز شد که از ۱۴۷۸ تا ۱۵۲۶ بر سر کار بود.
