کشش سطحی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کشش سطحی''' {{به انگلیسی|Surface tension}} ویژگی‌ای در [[مایع|مایع‌ها]]‌ها است که باعث می‌شود لایه بیرونی آن‌ها به صورت ورقه‌ای [[کشسان]] عمل کند. این همان ویژگی‌ای است که موجب ربایش دو سطح [[مایع]] به یکدیگر می‌شود؛ مانند دو قطرهٔ [[آب]] که همدیگر را می‌ربایند و قطرهٔ بزرگ‌تری می‌سازند.

هر [[مولکول]] مایع از سوی مولکول‌های دیگرِ مایع ربوده می‌شود. مولکول‌هایی که درون حجم مایع هستند، از همه جهت ربوده می‌شوند و برایند نیروی وارد به آن‌ها صفر ‌استاست. اما مولکول‌هایی که در سطح مایع هستند، تنها از یک جهت از سوی دیگر مولکول‌ها ربوده می‌شوند و نیروی ربایش در آن سوی مرز مایع (مثلاً از طرف مولکول‌های هوا) به آن‌ها کمتر ‌استاست. بنابراین، به مولکول‌های روی سطح مایع نیروی خالصی به سمت درون وارد می‌شود که این نیرو با مقاومت مایع در برابر فشرده‌شدن خنثی می‌شود. در نتیجه، نیرویی در مایع به وجود می‌آید که می‌خواهد سطح مایع را کم کند. از همین رو سطح مایع به شکل ورقه‌ای [[کشسانی|الاستیک]] عمل می‌کند و آن قدر جمع می‌شود که کمترین سطح ممکن را داشته باشد.

ساختارهای مولکولی مایه از میان رفتن ویژگی کشش سطحی مایعات می شوند ، مانند مواد شوینده که با شکستن کشش سطحی آب مایه رفتن مواد پاک کننده و آب به درون پارچه شده و پارچه را تمیز می کنند البته شکسته شدن کش سطحی مایعات تنها تا نقطه بحرانی (CMC) صورت میگیرد و پس از آن کشش سطحی ثابت می ماند بنابراین بکاگیری از غلظت های بالای ساختارهای مولکولی مانند مواد شوینده مایه شکسته شدن بیشتر کشش سطحی نمی شودنمی‌شود .