کنترل مقاوم: تفاوت میان نسخه‌ها

تئوری کنترل مدرن بر اساس تحلیل زمانی سیستم‌های معادلات دیفرانسیلی بنا نهاده شده است. اما پایداری این نوع از سیستم‌ها، حساس به خطاهای بین سیستم حقیقی و مدل آن می‌باشد که این خود موجب ناپایداری می‌شود. برای حل این مشکل از کنترل سیستمی استفاده می‌شود که از ابتدا خطاهای ممکن را در نظر گیرد و در این صورت حتی اگر خطایی در دامنهٔ پیش‌بینی شده رخ دهد باز هم سیستم پایدار باقی می‌ماند. به این نوع از طراحی که از این روش بهره می‌گیرد تئوری کنترل مقاوم گویند. این تئوری با ادغام روش واکنش فرکانسی و دامنهٔ زمانی به وجود می‌آید و معمولاً به دلیل ریاضیات بسیار پیچیدهٔ آن، در دوران تحصیلات تکمیلی مورد مطالعه قرار می‌گیرد.<ref>Modern Control Engineering, Fifth Edition, Katsuhiko Ogata</ref>

 

یکی از مسائلی که در مهندسی کنترل وجود دارد عدم قطعیت است. عدم قطعیت می‌تواند هم در مدل و هم در اندازه‌گیری وجود داشته باشد. حضور این موارد در سیستم‌های کنترل باعث می‌شود تا اهداف کنترلی انچنان که باید تحقق پیدا نکند.

 

== پانویس ==

{{پانویس|۲|اندازه=ریز}}

{{مهندسی کنترل}}

 

{{مهندسی-خرد}}

 

[[رده:نظریه کنترل]]