محمدحسین لقمان‌ادهم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۴:
محمدحسین لقمان‌ادهم در سال ۱۲۵۸ شمسی در تبریز متولد شد. پدر ایشان زین العابدین خان لقمان الممالک که تحصیلات خود را در دانشکدهٔ پزشکی پاریس انجام داده و پس از مراجعت به ایران در تبریز به سمت طبیب مخصوص ولیعهد وقت محمدعلی میرزا مشغول کار شد وی با بودجه شخصی خود مدرسه لقمانیه را با اسلوب اروپایی تأسیس کرد و دیپلم این مدرسه را دولت فرانسه و روسیه معادل دیپلم کامل متوسطه می‌شناختند. لقمان ادهم تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در تبریز در مدرسه لقمانیه انجام داده و چندی معلم جغرافیا و ناظم آن مدرسه بود. سپس نزد اساتید فن و پدر خود طب ایرانی را فرا گرفت و معین الاطبا لقب گرفت و شهرتش از شهر تبریز گذشت و محمد علی شاه او را به دربارش فراخواند. وی که ملقب به معین الاطبا شده بود در جریان استبداد صغیر و به توپ بستن مجلس تعدادی از آزادی خواهان زندانی در باغ شاه را فراری داد و خودش نیز به فرانسه رفت. در سال ۱۹۰۸ در آنجا مدرک [[دکترای پزشکی]] گرفت و در بازگشت طبیب مخصوص احمد شاه شد و لقب لقمان‌الدوله را از او دریافت کرد. او سال ۱۲۹۷ مدرسه طب را تأسیس کرد و بعدها وقتی [[دانشگاه تهران]] تأسیس شد و شروع به کار کرد اولین رئیس [[دانشکده پزشکی]] آن شد.
در سال ۱۳۳۸
در سال ۱۳۱۲ شمسی به سمت پزشک مخصوص رضاشاه منصوب شدند. در سال ۱۳۱۷ از ریاست [[دانشکدهٔ پزشکی]] و خدمات رسمی دولتی به دلیل بیماری کناره گیری کرد. در سال ۱۳۲۸ به پاس خدمات ۵۰ ساله ایشان از طرف وزارت فرهنگ، دانشگاه تهران و [[فرهنگستان ایران]] جشنی در تالار فرهنگ برپا شد و در این جشن به ایشان نشان همایونی و نشان دانش اعطا گردید. وی در اول آبان ماه سال ۱۳۲۹ که مصادف با روز عاشورای سال ۱۳۷۰
== منابع ==
| |||