حسن یوسفی اشکوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسن یوسفی اشکوری''' (زاده ۱۳۲۸ در[[اشکورات|اشکور]]) نویسنده، محقق، دین‌پژوه و روزنامه‌نگارِ [[ملی - مذهبی]] است. وی از چهره‌های شاخص [[دوره نخست مجلس شورای اسلامی|اولین دوره]] [[مجلس شورای اسلامی]] در ایران بود که پس از سخنرانی در [[کنفرانس برلین]] که جنجال سیاسی و تبلیغاتی گسترده در ایران به دنبال داشت به همراه چند تن دیگر از سخنرانان ایرانی کنفرانس دستگیر و در [[دادگاه ویژه روحانیت]] تهران محاکمه و در دادگاه اول به اعدام محکوم شد ولی پس از نقض آن حکم در دادگاه دوم به هفت سال حبس و خلع لباس روحانیت محکوم شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=http://www.dw.com/fa-ir/%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%DB%B6%DB%B7-%D8%AA%DB%8C%D8%B1-%D8%AE%D9%84%D8%A7%D8%B5-%D8%A8%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%86-%D8%A8%D9%88%D8%AF/a-17413073|عنوان=اشکوری: اعدام‌های سال ۶۷ تیر خلاص بر باورهای من بود}}</ref> وی پس از گذراندن کمتر از پنج سال از دوران محکومیت در بهمن ماه ۱۳۸۳سال .۱۳۸۳ از زندان آزاد شد. او هم‌اکنون ساکن آلمان است.<ref name="yousefieshkevari">{{یادکرد وب|نشانی = http://yousefieshkevari.com/?page_id=2 |عنوان = زندگی‌نامه|ناشر = وب‌گاه یوسفی اشکوری|تاریخ بازدید = ۱۹ مارس ۲۰۱۶|تاریخ = ۲۹ اسفند ۱۳۹۴}}</ref>

اشکوری در [[دوره نخست مجلس شورای اسلامی|نخستین دوره]][[مجلس شورای اسلامی]] به عنوان نماینده دو شهرستان [[تنکابن|شهسوار]] و [[رامسر]] برگزیده شد اما پس از پایان مجلس در سال ۱۳۶۳ بیشتر به فعالیتهای فرهنگی و پژوهشی و قلمی روی آورد. از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۸ در [[دانشگاه علامه طباطبایی]] به تدریس تاریخ اسلام و معارف اسلامی اشتغال داشت ولی پس از سخنرانی در مجلس ختم زندهیادزنده یاد دکتر [[کاظم سامی]] در سال ۱۳۶۷ از تدریس در دانشگاه منع گردید. از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹ به عنوان دبیر هیأت تحریریه [[شرکت سهامی انتشار]] فعالیت کرد. از سال ۱۳۶۴ تا کنون به عنوان نویسنده با مرکز [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]] همکاری دارد و دهها مقاله در مجلدات آن مجموعه نگاشته است. از سال ۱۳۶۹ به دعوت مدیریت [[دائرةالمعارف تشیع]] به عنوان ویراستار و نویسنده به آن مرکز علمی پیوست و این همکاری تا سال ۱۳۷۷ ادامه پیدا کرد. از سال [[۱۳۶۷ (خورشیدی)|۱۳۶۷]] تا ۱۳۷۰ پنج شماره گاهنامه «احیاء» را با همکاری برخی هم‌فکران منتشر کرد. از سال ۱۳۷۱ به عنوان عضو هیأت تحریریه و عضو شورای سردبیری مجله [[ایران فردا]] و نویسنده، با مدیریت مهندس [[عزت‌الله سحابی]]، با آن مجله همکاری کرد که تا توقیف آن مجله در سال ۱۳۷۹ ادامه یافت. افزون بر آنها در طول سه دهه اخیر، با نشریات و روزنامههای مختلف و دانشنامه های متعدد همکاری علمی و قلمی داشته است که از جمله آنها می‌توان روزنامه‌های [[روزنامه کیهان|کیهان]] و [[اطلاعات (روزنامه)|اطلاعات]] (در دهه شصت)، [[روزنامه جامعه|جامعه]]، [[روزنامه توس|توس]]، [[روزنامه نشاط|نشاط]]، [[روزنامه خرداد|خرداد]]، [[روزنامه صبح امروز|صبح امروز]]، [[روزنامه مناطق آزاد|مناطق آزاد]]، [[هم‌میهن]]، [[عصر آزادگان]]، [[شرق (روزنامه)|شرق]]، [[کارگزاران (روزنامه)|کارگزاران]]، [[اعتماد (روزنامه)|اعتماد]]، [[آفتاب یزد]] و نشریاتی چون [[هفته نامه آبان|آبان]]، [[هفته نامه مبین|مبین]]، [[هفته نامه پیام هاجر|پیام هاجر]]، [[هفته نامه هاتف|هاتف]]، [[هفته نامه امید زنجان|امید زنجان]]، [[هفته نامه پیام هامون|پیام هامون]]، [[مدرسه (نشریه)|مدرسه]]، [[آیین (نشریه)|آیین]]، [[دانشنامه قرآن]] و [[فرهنگ آثار]] اشاره کرد. در عین حال کار اصلی وی همان همکاری علمی و پژوهشی مستمر با [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]] است.<ref name="yousefieshkevari"/>

|۱۳۸۳||نامههایینامه هایی از زندان به دخترم مروری بر تاریخ دو قرن اول ایران و اسلام || {{بلی}} ||