آنافیلاکسی: تفاوت میان نسخه‌ها

آنافیلاکسی معمولاً علائم بسیار متفاوتی را ظرف چند دقیقه یا ساعت ایجاد می‌کند.<ref>{{cite journal |author=Oswalt ML, Kemp SF |title=Anaphylaxis: office management and prevention |journal=Immunol Allergy Clin North Am |volume=27 |issue=2 |pages=177–91, vi |year=2007 |month=May |pmid=17493497|doi=10.1016/j.iac.2007.03.004|quote=Clinically, anaphylaxis is considered likely to be present if any one of three criteria is satisfied within minutes to hours}}</ref><ref name=Review09 /> اگر علت آنافیلاکسی ماده‌ای باشد که مستقیماً به بدن و جریان خون وارد شده است (درون وریدی)، علائم آنافیلاکسی به طور متوسط بین ۵ تا ۳۰&nbsp; دقیقه ظاهر می‌شوند. زمان متوسط ۲ ساعت خواهد بود اگر علت غذایی باشد که فرد مصرف کرده است.<ref name=Rosen2010 /> رایج‌ترین قسمت‌هایی که درگیر می‌شوند عبارتند از: پوست (۹۰–۸۰٪)، ریه و راه تنفسی (۷۰٪)، معده و روده (۴۵–۳۰٪)، قلب و رگ‌های خونی (۴۵–۱۰٪)، و سیستم عصبی مرکزی (۱۵–۱۰٪).<ref name=Review09 /> معمولاً دو مورد یا بیشتر از این سیستم‌ها درگیر می‌شوند.

علائم معمولاً شامل برآمدگی‌هایی روی پوست ([[کهیر]])، خارش، صورت و پوست سرخ (برافروختگی)، یا لب‌های متورم است.<ref name=Diag06>{{cite journal |author=Sampson HA, Muñoz-Furlong A, Campbell RL, ''et al. '' |title=Second symposium on the definition and management of anaphylaxis: summary report—Second National Institute of Allergy and Infectious Disease/Food Allergy and Anaphylaxis Network symposium |journal=J. Allergy Clin. Immunol. |volume=117 |issue=2 |pages=391–7 |year=2006 |month=February |pmid=16461139|doi=10.1016/j.jaci.2005.12.1303}}</ref> افرادی که دچار ورم زیر پوستی (آنژیوادم) شده‌اند، ممکن است به جای خارش احساس سوختگی داشته باشند.<ref name=Rosen2010 /> تا ۲۰٪ موارد ممکن است زبان یا حلق فرد متورم شود.<ref name=Shock10 /> دیگر علائم شامل آبریزش بینی و تورم غشای مخاطی روی سطح چشم و پلک ([[کونژنکتیویت]]) است.<ref name=Aus06 /> پوست ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن به رنگ آبی دربیاید ([[سیانوز]]).<ref name=Aus06 />

علائم تنفسی شامل تنگی نفس، تنفس دشوار و همراه با صدای خس حس، یا تنفس دشوار و با صدای بلند (همراه با سوت) است.<ref name=Diag06 /> تنفس با صدای [[خس خس سینه|خس خس]] معمولاً به دلیل اسپاسم ماهیچه‌های پایینی راه تنفسی (ماهیچه‌های برونش) است.<ref name=Cardio08 /> تنفس همراه با صدای سوت به علت تورم قسمت‌های بالایی راه تنفسی است، که باعث تنگی راه‌های تنفسی می‌شود.<ref name=Aus06>{{cite journal|last=Brown|first=SG|coauthors=Mullins, RJ, Gold, MS|title=Anaphylaxis: diagnosis and management.|journal=The Medical journal of Australia|date=2006 Sep 4|volume=185|issue=5|pages=283–9|pmid=16948628}}</ref> [[گرفتگی صدا]]، درد هنگام بلعیدن، و [[سرفه]] نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

عروق قلبی ممکن است به دلیل آزادسازی [[هیستامین]] از سلول‌های مشخصی در قلب، به طور ناگهانی منقبض شوند. (اسپاسم عروق کرونر)<ref name=Cardio08 /> این اتفاق مانع از جریان خون به قلب می‌شود، و ممکن است باعث مرگ سلول‌های قلبی شود (آنفارکتوس میوکارد)، یا ضربان قلب ممکن است خیلی تند، یا خیلی کند گردد (دیس ریتمی قلبی)، یا ممکن است قلب از تپش باز بماند (ایست قلبی). <!-- even in the absence of epinephrine use -->.<ref name=Review09 /><ref name=World11>{{cite journal|last=Simons|first=FE|coauthors=World Allergy, Organization|title=World Allergy Organization survey on global availability of essentials for the assessment and management of anaphylaxis by allergy-immunology specialists in health care settings.|journal=Annals of allergy, asthma & immunology: official publication of the American College of Allergy, Asthma, & Immunology|date=2010 May|volume=104|issue=5|pages=405–12|pmid=20486330|url=http://www.csaci.ca/include/files/WAO_Anaphylaxis_Guidelines_2011.pdf|doi=10.1016/j.anai.2010.01.023}}</ref> افرادی که از پیش مشکل قلبی دارند بیشتر در معرض خطرات قلبی ناشی از آنافیلاکسی هستند.<ref name=Cardio08 /> در حالی که ضربان قلب شدید به دلیل فشار خون پایین بیشتر رایج است،<ref name=Aus06 /> ۱۰٪ از افرادی که از انافیلاکسی رنج می‌برند ممکن است ضربان قلب پایین ([[برادی کاردی]]) با فشار خون پایین داشته باشند. (ترکیب ضربان قلب پایین و فشار خون پایین رفلکس بزول یاریش نامیده می‌شود)<ref name=CEA11 /> فرد به دلیل افت فشار خون ممکن است دچار سرگیجه و بی هوشی شود. این افت فشار خون به دلیل گشاد شدن عروق خونی (شوک توزیعی) یا به دلیل نارسایی بطن‌های قلب باشد (شوک کاردیوژنیک).<ref name=Cardio08 /> در موارد محدودی، فشار خون بسیار پایین می‌تواند از علائم آنافیلاکسی باشد.<ref name=Shock10 />

علائم معده و روده شامل درد کرامپی شکم، اسهال، و تهوع است.<ref name=Diag06 /> فرد ممکن است دچار افکار پریشان شود و کنترل مثانه خود را از دست بدهد، و دردی را در ناحیه لگن حس کند که شبیه به گرفتگی عضلات رحم است.<ref name=Diag06 /><ref name=Aus06 /> گشاد شدن رگ‌های خونی در اطراف مغز ممکن است منجر به سردرد شود.<ref name=Rosen2010 /> همچنین فرد ممکن است احساس اضطراب کند یا تصور کند به زودی خواهد مرد.<ref name=World11 />

آنافیلاکسی می‌تواند با واکنش بدن به اکثر مواد خارجی ایجاد شود.<ref name=His11 /> محرک‌های رایج شامل سم گزش و نیش حشرات، غذا، و دارو است.<ref name=CEA11 /><ref>{{cite journal|last=Worm|first=M|title=Epidemiology of anaphylaxis.|journal=Chemical immunology and allergy|year=2010|volume=95|pages=12–21|pmid=20519879}}</ref> در خردسالان و نوجوانان غذا رایج‌ترین محرک است. در بزرگسالان داروها، و گزیدگی و نیش حشرات رایج تر است.<ref name=World11 /> عللی که کمتر رایج هستند عبارت اند از فاکتورهای فیزیکی، عوامل بیولوژیک (مایع منی)، لاتکس، تغییرات هورمونی، افزاینده‌های خوراکی (مانند رنگ‌های خوراکی و مونو سدیم گلوتامات) و داروهایی که برای پوست مورد استعمال قرار می‌گیرند (داروهای موضعی).<ref name=Aus06 /> تمرین بدنی و دما (چه سرما یا گرما)، می‌توانداز طریق تحریک سلول‌های بافتی مشخصی ([[ماست سل‌ها]]) که ماده شیمیایی ایجاد کننده واکنش آلرژیک را ترشح می‌کنند، باعث بروز آنافیلاکسی شود.<ref name=World11 /><ref name=APLS07>{{cite book|last=editors|first=Marianne Gausche-Hill, Susan Fuchs, Loren Yamamoto,|title=The pediatric emergency medicine resource|year=2007|publisher=Jones & Bartlett|location=Sudbury, Mass.|isbn=978-0-7637-4414-4|pages=69|edition=Rev. 4. ed.|url=http://books.google.ca/books?id=lLVfDC2dh54C&pg=PA69}}</ref> آنافیلاکسی که علت آن ورزش باشد معمولاً به خوردن غذاهای مشخصی نیز مربوط می‌شود.<ref name=Rosen2010 /> اگر آنافیلاکسی زمانی اتفاق بیفتد که فرد در حال دریافت داروی بیهوشی است، رایج‌ترین علت آن داروهای مشخصی است که برای ایجاد فلج به کار می‌روند (عوامل بازدارنده عضلات عصبی)، آنتی بیوتیک‌ها و لاتکس.<ref>{{cite journal|last=Dewachter|first=P|coauthors=Mouton-Faivre, C, Emala, CW|title=Anaphylaxis and anesthesia: controversies and new insights.|journal=Anesthesiology|date=2009 Nov|volume=111|issue=5|pages=1141–50|pmid=19858877|doi=10.1097/ALN.0b013e3181bbd443}}</ref> در ۵۰–۳۲٪ موارد علت مشخص نیست (آنافیلاکسی ایدیوپاتیک).<ref>{{cite book|last=editor|first=Mariana C. Castells,|title=Anaphylaxis and hypersensitivity reactions|year=2010|publisher=Humana Press|location=New York|isbn=978-1-60327-950-5|pages=223|url=http://books.google.ca/books?id=bEvnfm7V-LIC&pg=PA223}}</ref>

بسیاری از غذاها می‌توانند باعث بروز آنافیلاکسی شوند، حتی اگر غذایی برای اولین بار خورده شود.<ref name=CEA11 /> در فرهنگ‌های غربی رایج‌ترین علت، خوردن یا در تماس بودن با بادام زمینی، گندم، مغزهای درختی و صدف دارها، ماهی، شیر و تخم مرغ است.<ref name=Review09 /><ref name=World11 /> در خاورمیانه، کنجد یک ماده غذایی رایج محرک است. در آسیا، برنج و نخود معمولاً باعث بروز آنافیلاکسی می‌شود.<ref name=World11 /> موارد شدید معمولاً با خوردن غذا بروز می‌کند، ,<ref name=CEA11 /> اما برخی از افراد زمانی که ماده غذایی با قسمتی از بدن آن‌ها تماس پیدا می‌کند، واکنش شدیدی نشان می‌دهند. خردسالان می‌توانند بر آلرژی خود چیره شوند. در سن ۱۶ سالگی، ۸۰٪ خردسالان با آنافیلاکسی نسبت به شیر و تخم مرغ و ۲۰٪ با آنافیلاکسی منحصر به بادام زمینی می‌توانند این غذاها را بدون مشکل مصرف کنند.<ref name=His11 />

هر دارویی ممکن است منجر به آنافیلاکسی شود. رایج‌ترین آن‌ها آنتی بیوتیک‌های بتا لاکتام (مانند [[پنی سیلین]])، آسپیرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) است.<ref name=Review09 /><ref name=Book2009>{{cite book|last=Volcheck|first=Gerald W.|title=Clinical allergy: diagnosis and management|year=2009|publisher=Humana Press|location=Totowa, N.J.|isbn=978-1-58829-616-0|pages=442|url=http://books.google.ca/books?id=pWZLkZB7EW8C&pg=PA442}}</ref> اگر فردی به یکی از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) آلرژی داشته باشد، می‌تواند از نوع دیگری از این دارو بدون تحریک بروز آنافیلاکسی مصرف کند.<ref name=Book2009 /> دیگر علت‌های رایج بروز آنافیلاکسی شیمی درمانی، واکسن‌ها، پروتامین (موجود در اسپرم) و داروهای گیاهی را شامل می‌شود.<ref name=World11 /><ref name=Book2009 /> برخی از داروها مانند [[وانکومایسین]]، مورفین، و داروهایی که برای واضح تر شدن عکس‌های اشعه ایکس مصرف می‌شوند (رادیوکنتراست زاها) با صدمه زدن به سلول‌های مشخصی در بافت‌ها و تحریک آن‌ها به آزادسازی هیستامین (دگرانولاسیون مست سل‌ها) موجب آنافیلاکسی می‌گردند.<ref name=CEA11 />

فراوانی یک واکنش به یک دارو تا اندازه‌ای به این بستگی دارد که این دارو هر چند وقت یکبار به افراد داده می‌شود و تا اندازه‌ای نیز به این مسئله که دارو چگونه در بدن کار می‌کند.<ref name=Drug01>{{cite journal|last=Drain|first=KL|coauthors=Volcheck, GW|title=Preventing and managing drug-induced anaphylaxis.|journal=Drug safety: an international journal of medical toxicology and drug experience|year=2001|volume=24|issue=11|pages=843–}}</ref> آنافیلاکسی نسبت به پنیسیلین یا سفالوسپورین‌ها تنها بعد از پیوند آن‌ها به پروتئین‌های درون بدن اتفاق می‌افتد، و برخی راحت تر از سایرین پیوند ایجاد می‌کنند.<ref name=Rosen2010 /> آنافیلاکسی نسبت به پنیسیلین بین هر ۲۰۰۰ تا ۱۰٫۰۰۰ نفر دریافت کننده پنیسیلین، تنها در یک نفر اتفاق می‌افتد. مرگ در کمتر از یک مورد در هر ۵۰٫۰۰۰ نفر دریافت کننده اتفاق می‌افتد. آنافیلاکسی نسبت به آسپیرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) در حدود یک مورد در هر ۵۰٫۰۰۰ نفر اتفاق می‌افتد.<ref name=Rosen2010 /> اگر کسی به پنیسیلین‌ها واکنش نشان دهد، خطر واکنش وی به سفالوسپورین بیشتر می‌شود، اما همچنان این ریسک کم‌تر از یک در ۱۰۰۰ است.<ref name=Rosen2010 /> داروهای قدیمی تر که برای بهبود تصاویر اشعه ایکس استعمال می‌شد (رادیوکانتراست زاها) در ۱٪ موارد منجر به واکنش می‌شد. در داروهای جدید، مقدار کمتر از ماده رادیوکانتراست زای اوسمولار (Osmolar radiocontrast) منجر به واکنش در ۰٫۰۴٪ موارد می‌شود.

سم نیش و گزیدگی حشراتی مانند زنبور عسل و زنبور بدون عسل (هایمنوپترا) یا سن‌ها (تریاتومینا) ممکن است منجر به آنافیلاکسی شود.<ref name=Review09 /><ref name="Klotz">{{cite journal|last=Klotz|first=JH|coauthors=Dorn, PL, Logan, JL, Stevens, L, Pinnas, JL, Schmidt, JO, Klotz, SA|title="Kissing bugs": potential disease vectors and cause of anaphylaxis.|journal=Clinical infectious diseases: an official publication of the Infectious Diseases Society of America|date=2010 Jun 15|volume=50|issue=12|pages=1629–34|pmid=20462351}}</ref> اگر فردی واکنش به سمی در گذشته نشان داده است، و اگر این واکنش از واکنش منطقه‌ای اطراف محل نیش فراتر بوده است، با خطر بیشتر بروز آنافیلاکسی در آینده مواجه هستند.<ref>{{cite journal|last=Bilò|first=MB|title=Anaphylaxis caused by Hymenoptera stings: from epidemiology to treatment.|journal=Allergy|date=2011 Jul|volume=66 Suppl 95|pages=35–7|pmid=21668850}}</ref><ref>{{cite journal|last=Cox|first=L|coauthors=Larenas-Linnemann, D, Lockey, RF, Passalacqua, G|title=Speaking the same language: The World Allergy Organization Subcutaneous Immunotherapy Systemic Reaction Grading System.|journal=The Journal of allergy and clinical immunology|date=2010 Mar|volume=125|issue=3|pages=569–74, 574.e1-574.e7|pmid=20144472}}</ref> اگرچه نیمی از افرادی که در اثر آنافیلاکسی جان خود را از دست می‌دهند پیش تر هیچ واکنش گسترده‌ای (سیستماتیک) نداشته‌اند.

افراد با بیماری‌های آتوپیک نظیر آسم، اگزما، یا رینیت در معرض خطر بیشتر ابتلاء به آنافیلاکسی نسبت به غذا، لاتکس، و عوامل رادیوکانتراست زا هستند. این افراد کمتر در خطر ابتدا به آنافیلاکسی نسبت به داروهای تزریقی و نیش حشرات هستند.<ref name=World11 /><ref name=CEA11 /> یک بررسی در خردسالان مبتلا به آنافیلاکسی نشان داد که ۶۰٪ آن‌ها سابقه بیماری‌های آتوپیک را داشته‌اند. بیش از ۹۰٪ خردسالانی که به دلیل ابتلاء به آنافیلاکسی جان خود را از دست داده‌اند مبتلا به آسم بوده‌اند.<ref name=CEA11 /> افرادی که به اختلال‌های ناشی از مست سل بیش از اندازه در بافت‌های خود (ماستوسیتوز) دچار هستند یا مست سل‌های بیشتری دارند، در معرض خطر بیشتری هستند.<ref name=World11 /><ref name=CEA11 /> هرچه فاصله زمانی بین آخرین تماس با عاملی که منجر به واکنش شده است طولانی‌تر باشد، خطر واکنش جدید کم‌تر خواهد بود.<ref name=Rosen2010 />

آنافیلاکسی واکنش آلرژیک بسیار شدیدی است که ناگهانی شروع می‌شود و بسیاری از قسمت‌های بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.<ref name=Tint10 /><ref name=Khan11>{{cite journal|last=Khan|first=BQ|coauthors=Kemp, SF|title=Pathophysiology of anaphylaxis.|journal=Current opinion in allergy and clinical immunology|date=2011 Aug|volume=11|issue=4|pages=319–25|pmid=21659865}}</ref> علت آن ترشح واسطه‌های التهابی و سیتوکاین‌ها از مست سل‌ها و بازوفیل‌ها است. ترشح آن‌ها به علت یک واکنش سیستم دفاعی است، اما با آسیب به این سلول‌ها نیز ایجاد می‌شود که مربوط به پاسخ ایمنی نیست.<ref name=Khan11 />

زمانی که علت بروز آنافیلاکسی یک پاسخ ایمنی است، ایمنوگلوبین E (IgE) به ماده خارجی که باعث شروع واکنش شده است متصل می‌شود (پادگن). ترکیب اتصال IgE به پادگن، گیرنده‌های FcεRI را روی مست سل‌ها و بازوفیل‌ها فعال می‌کند. مست سل‌ها و بازوفیل‌ها با ترشح واسطه‌های التهابی مانند هیستامین واکنش نشان می‌دهند. این واسطه‌ها انقباض عضلات صاف برونش را بیشتر می‌کنند و باعث می‌شوند رگ‌های خونی گشادتر شوند (تأخیر خون شاهرگ)، ترشح مایع از رگ‌های خونی بیشتر می‌شود، و عملکرد ماهیچه‌های قلب را کاهش می‌دهد.<ref name=Rosen2010 /><ref name=Khan11 /> همچنین یک واکنش ایمنی شناسی وجود دارد که به IgE مربوط نیست، اما مشخص نیست که این واکنش در انسان رخ می‌دهد یا خیر.<ref name=Khan11 />

هنگامی که ناشی از یک پاسخ ایمنی نیست، واکنش ناشی از عاملی است که مستقیماً به مست سل‌ها و بازوفیل هاآسیب می‌رساند و موجب می‌شود هیستامین و مواد دیگری آزاد کنند که معمولاً با یک واکنش آلرژیک همراه هستند (دگرانولاسیون). <!--<ref name=Khan11 /> --> عامل‌هایی که می‌تواند به این سلول‌ها آسیب برسانند، کنتراست زا برای اشعه ایکس، مواد افیونی (اپیوئیدها)، دما (گرم یا سرد)، و ارتعاش است.<ref name=APLS07 /><ref name=Khan11 />

آنافیلاکسی به کمک یافته‌های پزشکی و بالینی قابل تشخیص است.<ref name=World11 /> هرگاه یکی از سه مورد زیر ظرف چند دقیقه یا ساعت پس از تماس با ماده آلرژی زا رخ دهد به احتمال زیاد فرد دچار آنافیلاکسی است:<ref name=World11 />

اگر شخصی واکنش بدی به گزیدگی حشرات و یک دارو نشان دهد، آزمایش‌های خون برای ترایپتیس یا هیستامین (که از مست سل‌ها آزاد شده است) می‌تواند در تشخیص آنافیلاکسی مؤثر باشد. <!--<ref name=World11 /> --> هرچند این آزمایش‌ها در مواردی که عامل آلرژی غذا است یا شخص فشار خون نرمال دارد چندان مؤثر نیستند،<ref name=World11 /> و نمی‌توانند مانع تشخیص آنافیلاکسی شوند.

آنافیلاکسی به سه نوع اصلی تقسیم می‌شود. شوک آنافیلاکسی زمانی اتفاق می‌افتد که رگ‌های خونی در بیشتر قسمت‌های بدن گشادتر می‌شوند (گشادسازی عروقی سیستماتیک)، که منجر به فشار خون پایینی می‌شود که ۳۰٪ از فشار خون نرمال یک آدم پایین‌تر یا ۳۰٪ پایین‌تر از مقدارهای استاندارد است.<ref name=Shock10>{{cite journal|last=Limsuwan|first=T|coauthors=Demoly, P|title=Acute symptoms of drug hypersensitivity (urticaria, angioedema, anaphylaxis, anaphylactic shock).|journal=The Medical clinics of North America|date=2010 Jul|volume=94|issue=4|pages=691–710, x|pmid=20609858|url=http://smschile.cl/documentos/cursos2010/MedicalClinicsNorthAmerica/Acute%20Symptoms%20of%20Drug%20Hypersensitivity%20(Urticaria,%20Angioedema,%20Anaphylaxis,%20Anaphylactic%20Shock).pdf}}</ref> آنافیلاکسی دومرحله‌ای زمانی تشخیص داده می‌شود که علائم بین ۷۲–۱ ساعت برگردند حتی درصورتی که فرد تماس جدیدی با ماده آلرژی زایی که حساسیت اولیه را به وجود آورد نداشته باشد.<ref name=World11 /> برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که ۲۰٪ موارد آنافیلاکسی دومرحله‌ای هستند.<ref name=BI05>{{cite journal |author=Lieberman P |title=Biphasic anaphylactic reactions |journal=Ann. Allergy Asthma Immunol. |volume=95 |issue=3 |pages=217–26; quiz 226, 258 |year=2005 |month=September |pmid=16200811 |doi= 10.1016/S1081-1206(10)61217-3|url=}}</ref> علائم معمولاً ظرف ۸ ساعت بازمی‌گردند.<ref name=CEA11 /> واکنش دوم به همان شیوه‌ای درمان می‌شود که آنافیلاکسی اصلی درمان می‌شود.<ref name=Review09 /> شوکِ شبه آنافیلاکتیک یا واکنش‌های آنافیلاکسی اسامی قدیمی آنافیلاکسی هستند که علت آن واکنش آلرژیک نیست بلکه علت آن آسیب مستقیم به مست سل‌ها است (گرانولاسیون مست سل‌ها). برخی توصیه می‌کنند که از اسامی قدیمی دیگر نباید استفاده کرد.

تست آلرژی ممکن است به تعیین اینکه چه چیز باعث آنافیلاکسی فرد شده است کمک کند. تست آلرژی پوستی (مانند پچ تست) برای غذاها و سموم مشخصی موجود است.<ref name=His11 /> آزمایش خون برای پادتن‌های خاص جهت تأیید آلرژی‌های حاصل از شیر، تخم مرغ، بادام زمینی، مغزهای درختی، و ماهی مؤثر است.<ref name=His11 /> تست‌های پوستی می‌توانند آلرژی به [[پنی‌سیلین]] را تأیید کنند، اما برای داروهای دیگر تست پوستی وجود ندارد. آنافیلاکسی غیرایمنی تنها با بررسی سابقه فرد یا با قرار دادن وی در معرض ماده آلرژی زایی که ممکن است باعث بروز واکنش در گذشته شده باشد، تشخیص داده می‌شود. هیچ آزمایش پوست و خونی برای آنافیلاکسی غیرایمنی وجود ندارد.<ref name=His10 />

گاهی تشخیص آنافیلاکسی از آسم، بیهوشی ناشی از کمبود اکسیژن (سنکپ) و حملات پنیک دشوار است.<ref name=World11 /> معمولاً افرادی که آسم دارند، خارش، و علائم معده و روده را ندارند. زمانی که فردی بیهوش می‌شود، پوست رنگ پریده و بدون جوش است. پوست فردی که دچار حمله پنیک شده است ممکن است برافروخته شود، اما کهیر ندارد.<ref name=World11 /> موارد دیگری که ممکن است علائمی مشابه داشته باشند عبارت اند از مسمومیت غذایی ناشی از ماهی فاسد (سارم، scombroidosis) و عفونت‌های ناشی از انگل‌های معین (انیزاکیازیس، anisakiasis).

برای پیشگیری از آنافیلاکسی توصیه می‌شود از آنچه که در گذشته باعث بروز واکنش شده است دوری شود. <!--<ref name=World11 /> -->زمانیکه این کار ممکن نیست، ممکن است درمان‌هایی وجود داشته باشد که بدن را از واکنش به ماده آلرژی زای معلوم بازدارد. (حساسیت زدایی) <!--<ref name=World11 /> --> مداوای سیستم ایمنی (ایمن درمانی) با خانواده غشاء بالان، در حساسیت زدایی ۹۰–۸۰٪ بزرگسالان و ۹۸٪ خردسالان علیه آلرژی به زنبورهای عسل، زنبورها (بدون عسل)، زنبور سرخ، زنبورهای ژاکت زرد و مورچه‌های آتشین مفید است<!--<ref name=World11 /> --> ایمن درمانی دهانی می‌تواند در حساسیت زدایی برخی افراد نسبت به غذاهای معینی نظیر شیر، تخم مرغ، مغزهای آجیلی و بادام زمینی مؤثر باشد، اما این درمان‌ها گاهی عوارض جانبی بدی به همراه دارند. <!--<ref name=World11 /> --> حساسیت زدایی برای بسیاری از داروها نیز ممکن است، با این حال اغلب مردم باید به سادگی، از مصرف داروی مشکل ساز اجتناب کنند. <!--<ref name=World11 /> --> برای کسانی که نسبت به لاتکس آلرژی دارند مهم است که از غذاهایی با ترکیبی مشابه با آنچه پاسخ ایمنی ایجاد کرده است دوری کنند (غداهایی با آلرژی متقاطع) از جمله آواکادو، موز، و سیب زمینی.<ref name=World11 />

آنافیلاکسی یک وضعیت اضطراری پزشکی است که به اقدامات نجات بخشی مانند کنترل راه‌های تنفسی، اکسیژن اضافی، حجم زیاد مایعات داخل وریدی، و نظارت دقیق احتیاج دارد.<ref name=Review09 /> اپی فرین درمانی است که در میان سایر روشها ارجحیت دارد، علاوه بر اپی نفرین، آنتی هسیتامین و استروئید نیز معمولاً استفاده می‌شود.<ref name=World11 /> زمانی که فرد به حالت نرمال بازمی‌گردد باید بین ۲ تا ۲۴ ساعت در بیمارستان تحت نظر باشد تا از عدم بازگشت علائم اطمینان حاصل شود، چرا که علائم در صورتی که فرد دچار آنافیلاکسی دو مرحله‌ای شده باشد برگشت می‌کنند.<ref name=Rosen2010 /><ref name=CEA11 /><ref name=BI05 /><ref name=UK08>{{cite web|url=http://www.resus.org.uk/pages/reaction.pdf |title=Emergency treatment of anaphylactic reactions – Guidelines for healthcare providers|month=January | year=2008 |accessdate=2008-04-22 |format=PDF |work= |publisher=Resuscitation Council (UK)}}</ref>

اپی نفرین (آدرنالین) درمان اصلی آنافیلاکسی است. هیچ دلیلی برای اینکه از آن استفاده نشود وجود ندارد. (بدون موارد منع مصرف قطعی)<ref name=Review09 /> توصیه می‌شود محلول اپی نفرین به ماهیچه قدامی – خارجی ران به محض ظن به آنافیلاکسی تزریق شود.<ref name=World11 /> اگر فرد به درمان خوب پاسخ ندهد، تزریق باید هر ۵ تا ۱۵ دقیقه تکرار شود.<ref name=World11 /> دوز دوم در ۱۶ تا ۳۵٪ موارد لازم است.<ref name=CEA11 /> در موارد محدودی بیش از دو دوز لازم می‌شود.<ref name=World11 /> تزریق درون ماهیچه (استعمال درون عضلانی) از تزریق زیر پوست (استعمال زیرپوستی) که آهسته‌تر جذب می‌شود، بهتر است.<ref name=Epi10>{{cite journal|last=Simons|first=KJ|coauthors=Simons, FE|title=Epinephrine and its use in anaphylaxis: current issues.|journal=Current opinion in allergy and clinical immunology|date=2010 Aug|volume=10|issue=4|pages=354–61|pmid=20543673}}</ref> مشکلات جزئی ناشی از اپی نفرین شامل لرزش، اضطراب، سردرد و تپش قلب است.<ref name=World11 />

علاوه بر اپی نفرین، معمولاً از آنتی هیستامین‌ها استفاده می‌شود. بر اساس استدلال‌های نظری چنین پذیرفته شده بود که آنتی هیستامین‌ها مؤثر هستند، اما در واقع شواهد کمی در مورد اینکه آنتی هیستامین‌ها در درمان آنافیلاکسی مؤثر است، وجود دارد. در بررسی ۲۰۰۷ کوکرن هیچ تحقیق با کیفیتی برای توصیه آنتی هیستامین‌ها پیدا نشد.<ref>{{cite journal |author=Sheikh A, Ten Broek V, Brown SG, Simons FE |title=H1-antihistamines for the treatment of anaphylaxis: Cochrane systematic review|journal=Allergy |volume=62 |issue=8 |pages=830–7 |year=2007 |month=August |pmid=17620060 |doi=10.1111/j.1398-9995.2007.01435.x |url=}}</ref> آنتی هیستامین‌ها بر روی تجمع مایعات و اسپاسم‌های راه تنفسی مؤثر نیستند.<ref name=CEA11 /> کورتیکواستروئیدها هم احتمالاً چندان فرقی نمی‌کنند اگر فرد دچار آنافیلاکسی شده باشد. از آن‌ها با امید کاهش خطر آنافیلاکسی دومرحله‌ای استفاده می‌شود، اما آن‌ها در پیشگیری از آنافیلاکسی‌های بعدی بی تأثیر هستند. سالبوتامول که از طریق دستگاه تنفس (نبولایزر) وارد می‌شود می‌تواند در زمانی که اپی نفرین علائم برونکواسپاسم را از بین نمی‌برد مفید باشد.<ref name=CEA11 /> متیلن بلو برای افرادی که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند استفاده شده است چرا که عضلات صاف را آزاد می‌کند.<ref name=CEA11 />

به افرادی که در معرض خطر آنافیلاکسی هستند توصیه می‌شود یک «برنامه عملی دقیق آلرژی» داشته باشند. والدین باید مدرسه را در مورد آلرژی فرزندشان و اقدامات ضروری در صورت وقوع یک وضعیت اضطراری آنافیلاکتیک، در جریان بگذارند.<ref name=Mart08 /> برنامه عملی دقیق اغلب شامل استفاده از تزریق کننده‌های خودکار اپی نفرین، توصیه به بستن دستبند هشدار پزشکی، و توصیه‌هایی در مورد چگونگی اجتناب از محرک هاست.<ref name=Mart08>{{cite journal|last=Martelli|first=A|coauthors=Ghiglioni, D, Sarratud, T, Calcinai, E, Veehof, S, Terracciano, L, Fiocchi, A|title=Anaphylaxis in the emergency department: a paediatric perspective.|journal=Current opinion in allergy and clinical immunology|date=2008 Aug|volume=8|issue=4|pages=321–9|pmid=18596589}}</ref> برای برخی محرک‌ها، درمان برای کاهش حساسیت بدن در مقابل ماده‌ای که باعث واکنش آلرژیک شده است (ایمن درمانی ماده آلرژی زا) موجود است. این نوع روش درمانی ممکن است مانع بازگشت‌های بعدی آنافیلاکسی شود. یک دوره چندساله حساسیت زدایی زیرپوستی در مقابل حشرات گزنده مفید است، در حالی که حساسیت زدایی دهانی برای بسیاری از غذاها مؤثر می‌باشد.<ref name=Review09 />

چنانچه دلیل بیماری شناخته شده باشد، احتمال زیادی برای بهبودی وجود دارد و فرد به سرعت درمان می‌شود.<ref>{{cite book|last=Harris|first=edited by Jeffrey|title=Head and neck manifestations of systemic disease|year=2007|publisher=Informa Healthcare|location=London|isbn=978-0-8493-4050-5|pages=325|url=http://books.google.ca/books?id=31yUl-V90XoC&pg=PA325|coauthors=Weisman, Micheal S.}}</ref> حتی اگر دلیل بیماری شناخته شده نباشد، چنانچه دارو برای متوقف کردن واکنش در دسترس باشد، فرد معمولاً بهبودی خوبی حاصل می‌کند.<ref name=Rosen2010 /> اگر مرگ رخ دهد، اغلب یا ناشی از یک دلیل تنفسی (معمولاً بسته شدن مسیر جریان هوا) است یا یک دلیل قلبی عروقی (شوک).<ref name=CEA11 /><ref name=Khan11 /> آنافیلاکسی در ۲۰٪ ۰٫۷&ndash; موارد منجر به مرگ می‌شود.<ref name=Rosen2010>{{cite book |title=Rosen's emergency medicine: concepts and clinical practice 7th edition |last=Marx |first=John |authorlink= |coauthors=|year=2010 |publisher=Mosby/Elsevier |location=Philadelphia, PA |isbn=978-0-323-05472-0|page=15111528}}</ref><ref name=Cardio08>{{cite journal|last=Triggiani|first=M|coauthors=Patella, V, Staiano, RI, Granata, F, Marone, G|title=Allergy and the cardiovascular system.|journal=Clinical and experimental immunology|date=2008 Sep|volume=153 Suppl 1|pages=7–11|pmid=18721322|url=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2515352/?tool=pubmed|pmc=2515352}}</ref> برخی از مرگ‌ها ظرف چند دقیقه اتفاق افتاده است.<ref name=World11 /> افرادی که دچار آنافیلاکسی ناشی از تمرینات بدنی هستند، معمولاً نتایج خوبی دارند، و با افزایش سن، بازگشت‌های کمتر و کم شدت تری خواهند داشت.<ref>{{cite book|last=editor|first=Mariana C. Castells,|title=Anaphylaxis and hypersensitivity reactions|year=2010|publisher=Humana Press|location=New York|isbn=978-1-60327-950-5|pages=223}}</ref>

میران بروز آنافیلاکسی ۴&ndash;۵ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال است،<ref name=CEA11 /> با ریسک مادام العمر ۰٫۵٪&ndash;2%.<ref name=World11>{{cite journal|last=Simons|first=FE|coauthors=World Allergy, Organization|title=World Allergy Organization survey on global availability of essentials for the assessment and management of anaphylaxis by allergy-immunology specialists in health care settings.|journal=Annals of allergy, asthma & immunology: official publication of the American College of Allergy, Asthma, & Immunology|date=2010 May|volume=104|issue=5|pages=405–12|pmid=20486330|url=http://www.csaci.ca/include/files/WAO_Anaphylaxis_Guidelines_2011.pdf}}</ref>

به نظر می‌رسد مقادیر در حال افزایش است. تعداد افراد دچار آنافیلاکسی در دهه ۸۰ تقریباً سالانه ۲۰ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بود، در حالی که در دهه ۹۰ این میزان سالانه ۵۰ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بود.<ref name=Review09>{{cite journal |author=Simons FE |title=Anaphylaxis: Recent advances in assessment and treatment |journal=J. Allergy Clin. Immunol. |volume=124 |issue=4 |pages=625–36; quiz 637–8 |year=2009 |month=October |pmid=19815109 |doi=10.1016/j.jaci.2009.08.025 |url=https://secure.muhealth.org/~ed/students/articles/JAClinImmun_124_p0625.pdf}}</ref> این افزایش ظاهراً در درجه اول مربوط به آنافیلاکسی ناشی از مواد غذایی است.<ref>{{cite journal|last=Koplin|first=JJ|coauthors=Martin, PE, Allen, KJ|title=An update on epidemiology of anaphylaxis in children and adults|journal=Current opinion in allergy and clinical immunology|date=2011 Oct|volume=11|issue=5|pages=492–6|pmid=21760501|doi=10.1097/ACI.0b013e32834a41a1}}</ref> The risk is greatest in young people and females.<ref name=Review09 /><ref name=CEA11 />

درحال حاضر، سالانه ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ نفر (۲٫۴ در میلیون) در آمریکا، ۲۰ نفر (۰٫۳۳ در میلیون) در انگلستان، و ۱۵ نفر (۰٫۶۴ در میلیون) در استرالیا بر اثر آنافیلاکسی جان خود را از دست می‌دهند.<ref name=CEA11 /> نرخ میرگ و میر در بین دهه‌های ۱۹۷۰ و ۲۰۰۰ کاهش یافته است.<ref>{{cite journal|last=Demain|first=JG|coauthors=Minaei, AA, Tracy, JM|title=Anaphylaxis and insect allergy.|journal=Current opinion in allergy and clinical immunology|date=2010 Aug|volume=10|issue=4|pages=318–22|pmid=20543675}}</ref> در استرالیا، مرگ‌های ناشی از آنافیلاکسی مربوط به مواد غذایی، عمدتاً در میان زنان اتفاق می‌افتد درحالی که مرگ‌های ناشی از نیش حشرات اغلب در میان مردان به وقوع می‌پیوندد.<ref name=CEA11 /> مرگ در اثر آنافیلاکسی بیشتر ناشی از داروهاست.<ref name=CEA11 />

لغت «آنافیلاکس» را چارلز ریچت(Charles Richet) در سال ۱۹۰۲ ابداع کرد، سپس این لغت به «آنافیلاکسی» به دلیل تلفظ بهتر آن، تغییر کرد.<ref name=His11>{{cite journal|last=Boden|first=SR|coauthors=Wesley Burks, A|title=Anaphylaxis: a history with emphasis on food allergy.|journal=Immunological reviews|date=2011 Jul|volume=242|issue=1|pages=247–57|pmid=21682750}}</ref> بعدها چارلز ریچت در سال ۱۹۱۳ جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی را به دلیل تحقیقاتش در مورد آنافیلاکسی دریافت کرد.<ref name=Rosen2010 /> اما خود واکنش از زمان‌های بسیار قدیم گزارش شده است.<ref name=His10>{{cite journal|last=Ring|first=J|coauthors=Behrendt, H, de Weck, A|title=History and classification of anaphylaxis.|journal=Chemical immunology and allergy|year=2010|volume=95|pages=1–11|pmid=20519878|url=http://media.wiley.com/product_data/excerpt/42/04708611/0470861142.pdf}}</ref> این لغت از زبان یونانی، و کلمه‌های یونانی ἀνά ana «درمقابل»، و φύλαξις phylaxis «محافظت»، گرفته شده است.<ref name=Dict>{{cite web|url=http://www.merriam-webster.com/dictionary/anaphylaxis|title=anaphylaxis |accessdate=2009-11-21|publisher=merriam-webster.com}}</ref>

تلاش‌هایی در حال انجام است تا اپی نفرینی تهیه شود که بتوان از آن در زیر زبان (اپی نفرین زیرزبانی) برای درمان آنافیلاکسی، استفاده کرد.<ref name=CEA11 /> تزریق زیرپوستی آنتی بادی آنتی IgE اومالیزوماب (omalizumab) به عنوان راهی برای پیشگیری از بازگشت در حال بررسی است، اما استفاده از آن هنوز توصیه نمی‌شود.<ref name=World11 /><ref>{{cite journal|last=Vichyanond|first=P|title=Omalizumab in allergic diseases, a recent review.|journal=Asian Pacific journal of allergy and immunology / launched by the Allergy and Immunology Society of Thailand|date=2011 Sep|volume=29|issue=3|pages=209–19|pmid=22053590}}</ref>