سادات عمادی مازندرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴:
'''سادات عمادی مازندرانی''' یا '''سادات مرتضوی هزارجریب''' [[دودمان|خاندانی]] است که در سدۀ [[سده ۸ (قمری)|۸]] ، [[سده ۹ (قمری)|۹]] و [[سده ۱۰ (قمری)|۱۰]] [[گاه‌شماری هجری قمری|قمری]] در [[هزارگری|هزارجریب]] [[مازندران]] حکومت کرده‌اند. حکومت این خاندان اندکی پیش از حکومت [[مرعشیان|سادات مرعشی]] در مازندران و [[کیاییان|سادات کیایی]] (سادات ملاطی) در گیلان شکل گرفت. بدین ترتیب، سادات عمادی نخستین حکومت سادات را در شمال ایران پس از دوره ایلخانی بنا نهادند.
 
سرزنجیرۀ سادات عمادی مازندرانی امیر [[میرعمادالدینمیر عمادالدین|سید عماد الدین محمود]] است و سادات عمادی مازندرانی همگی از تبار او هستند. وی که در زمره علمای دینی و از سادات نامدار ناحیه بود، با همراهی مردم علیه بیداد فرامانروایان ایلخانی بر مردم ستمدیده برخاست و آنان را شکست داد و توانست فرمانروایی مستقلی رهبری خود پایه گذارد. حکومت و ریاست معنوی وی، پس از او تا سده‌ها در میان فرزندان و نوادگانش استمرار یافت. [[میرعمادالدینمیر عمادالدین]] پس از یورش [[تیمور]] به [[مازندران]] با او مصالحه کرد و با این مصالحهٔکار هوشمندانه هم فرمانروایی مردمی خود را استمرار بخشید و هم [[هزارگری|ناحیۀ تحت حکومت خود]] و مردم آن را از آسیبهای سپاهیان [[تیمور]] دور نگاه داشت. [[میر عمادالدین]] شش فرزند پسر داشت که چهار تن از آنها از یک [[مادر]] و دو تن دیگر از مادری دیگر بودند. منطقه [[بخش چهاردانگه (ساری)|چهاردانگه]] و [[بخش دودانگه|دودانگه]] در [[مازندران]] از آن رو به این نامها شناخته شد که [[میرعمادالدینمیر عمادالدین]] پس از خود حکومت [[بخش چهاردانگه (ساری)|چهاردانگه]] را به چهار برادر و [[بخش دودانگه|دودانگه]] را به دو برادر دیگر واگذار کرد. در سال [[۸۰۹ (قمری)|۸۰۹]] [[سید عزالدین حسن]] (فرزند میرعمادالدین) و در سال [[۸۹۲ (قمری)|۸۹۲]] [[سید میرغضنفر مرتضوی|میرغضنفر]] از فرمانروایان زنجیرهٔ عمادی مازندرانی بودند.
 
بنابر کتابهای معتبر انساب، نسبتبار میرعمادالدین[[میر عمادالدین]] با شانزده۱۶ یا هجده۱۸ واسطهمیانجی به امام [[موسی کاظم]] (ع) منتهی می شود،میرسد، با این حال در برخی نقلهای افواهی او را از نسل امامتبار [[سجاد (ع)]] می دانند. مردم [[مازندران]] امامزاده ابراهیم واقع در بابلسر را از اجدادنیاکان میرعمادالدین[[میر عمادالدین]] می شمارند که قولگفتهٔ نخست را تأیید می کند. میرعمادالدین[[میر عمادالدین]] در روستای [[وری]] در 65۶۵ کیلومتری جنوب شرقی [[ساری]] و سه کیلومتری شمال [[کیاسر]] مدفونآرمیده است. مزار وی از دیرباز به عنوان امامزاده مردممورد احترام فوق العاده مردم و زیارتگاه است. مردم مازندران از قرنها پیش میرعمادالدین[[میر عمادالدین]] را صاحب کرامت دانسته و امور خارق العاده ای را به وی نسبت داده اند.
 
نوادگان [[میر عمادالدین|سید عماد]] به دو دستهٔ [[میرجبرئیل پسر میرعمادالدین|جبرئیلی]] و [[سید رضی الدین|رضی‌الدینی]] تقسیم شدند و در سال [[۱۰۹۵ (قمری)|۱۰۹۵]] [[سید مظفرالدین حسین مرتضوی]] مازندران را با [[الوند دیو]] تقسیم کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=رابینو|نام=هاسنت لویی|ترجمه=غلامعلی وحید مازندرانی|عنوان=مازندران و استرآباد|سال=۱۳۶۵|ناشر=انتشارات علمی فرهنگی|مکان=تهران|صفحات=۲۱۷}}</ref><ref>{{یادکرد-دهخدا|عنوان =سادات هزارجریب| بازیابی =۲ ژانویه ۲۰۰۲}}</ref>