جام جهانی فوتبال ۱۹۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها

|بازبینی= |اثر= |تاریخ= |ناشر= BBC|نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان= }}</ref>

 

== تاریخچه ==

شش کشور [[مجارستان]]، [[اسپانیا]]، [[ایتالیا]]، [[هلند]]، [[سوییس]] و [[اروگوئه]] نامزد برگزاری نخستین دورهٔ جام جهانی بودند. اما اروگوئه برای یکصدمین سالگرد استقلال آن کشور و با توجه به اینکه صاحب دو عنوان قهرمانی [[المپیک]] در سال‌های [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۲۴|۱۹۲۴]] و [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۲۸|۱۹۲۸]] شده بود و بااعمال نفوذ ژول ریمه درحالیکه هیچ‌یک از شرایط را دارا نبود، به عنوان اولین میزبان این رویداد جهانی برگزیده شود. نبود ورزشگاه مناسب، مهمترین مشکل در راه میزبانی بود. مردم اروگوئه با بسیج عمومی، تمامی تلاش خود را نمودند تا ورزشگاهی عظیم در [[مونته‌ویدئو]] برپا نمایند. این ورزشگاه ۸۰ هزار نفری که با تلاش شبانه‌روزی مردم ساخته شد، توسط خوان اسکاسو طراحی شده بود و به مناسبت صدمین سالگرد استقلال اروگوئه، نام سنتناریو برآن نهاده شد. دیدار افتتاحیه در این ورزشگاه برگزار نشد، چون هنوز بتونهای آن خشک نشده بود. اسپانیا، هلند و ایتالیا در اعتراض به میزبانی اروگوئه از حضور در جام خودداری کردند. کشورهای شمال اروپا هم تمایلی برای شرکت از خود نشان ندادند. درنهایت، تنها ۱۳ کشور از ۴۱ عضو فیفا در مسابقات حضور یافتند. [[اروپا]] ۴ تیم ضعیف خود [[تیم ملی فوتبال بلژیک|بلژیک]]، [[تیم ملی فوتبال فرانسه|فرانسه]]، [[تیم ملی فوتبال رومانی|رومانی]] و [[تیم ملی فوتبال یوگسلاوی|یوگسلاوی]] را به دلیل مسافت و هزینهٔ سنگین به این مسابقه‌ها فرستاد. این چهار تیم توسط یک کشتی به نام کونته ورد عازم آمریکای جنوبی شدند و پس از سه هفته به سواحل اروگوئه رسیدند.