جنگ استقلال اندونزی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
منابع |
متن و منابع بیشتر |
||
خط ۵۴:
اشغال اندونزی توسط ژاپن طی سه سال و نیم در طول جنگ جهانی دوم عامل مهمی در انقلاب بعدی بود. هلند توانایی کمی داشت که بتواند از مستعمره خود در برابر ارتش ژاپن دفاع کند و تنها طی سه ماه، ژاپنی‌ها هند شرقی را اشغال کردند. در جاوه و به میزانی کم در سوماترا (دو جزیره غالب اندونزی)، ژاپنی‌ها گسترش یافتند و احساسات ملی گرایانه اندونزیایی‌ها را تشویق کردند. گرچه این اقدامات ژاپنی‌ها بیشتر برای منافع سیاسی خودشان بود تا اینکه برای از حمایت استقلال اندونزی باشد، اما این حمایت باعث شد که نهادهای جدیدی در این کشور پدیدار شود که رهبرانی مانند سوکارنو از آنها ظاهر شدند. ژاپن در این دوره، بسیاری از زیرساخت‌های اقتصادی، اداری و سیاسی که هلند ایجاد کرده بود را منهدم و جایگزین کرد.<ref name="VICKERSp85">Vickers (2005), page 85</ref>
در 7 سپتامبر 1944، در حالی که جنگ در اندونزی علیه ژاپن به پیش می رفت کوئیسو Koisoنخست وزیر ژاپن قول داد استقلال اندونزی را می پذیرد ولی هیچ تاریخی را برای این کار مشخص نکرد .<ref name="RICKLEFSp207">Ricklefs (1991), page 207</ref> برای طرفداران سوکارنو، این موضع ژاپن به عنوان دلیلی بر عدم همکاری با ژاپن بود. <ref name="USCONGRESS_REV">{{cite web
| title =The National Revolution, 1945–50 | work=Country Studies, Indonesia | publisher=U.S. Library of Congress | url =http://countrystudies.us/indonesia/16.htm }}</ref>
==اعلام استقلال==
در روز 17 اوت 1945، دو روز پس از تسلیم امپراتور ژاپن در اقیانوس آرام، سوکارنو و حاتا تحت فشارهای گروه های پمودا ( جوانان) رادیکال و سیاسی ، استقلال اندونزی را اعلام کردند. روز بعد، کمیته ملی مرکزی اندونزی (KNIP) سوکارنو را به عنوان رئیس جمهور و حاتا را به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب کرد
== جستارهای وابسته ==
| |||