فروردین 1350 شمسی که [[سید محمدتقی غضنفری]] خوانساری مجتهد و موسس و اقامه کننده نماز جمعه در خوانسار رحلت نمود ،هزاران نفر از اطراف و اکناف کشور برای تشییع جنازه به خوانسار آمدند، که در میان آنها هیئت هایی از طرف مراجع معظم تقلید بود، نماز توسط سید حسین علوی مجتهد و مقرر درس سید ابوالحسن اصفهانی صاحب وسیله النجات بر پیکر آن مرحوم اقامه شد، آنگاه محمد رضا فاکر خراسانی که هم اصالتا و هم به نیابت مراجع تقلید برای عرض تسلیت به آقازدگان ، به خوانسار آمده بود در حالیکه پیکر آن مرحوم در کنار حوض حسینیه مرکزی خوانسار بود ،به منبر رفت و تسلیت مراجع تقلید را به مردم خوانسار اعلام نمود ،از ابتکارات فاکر خراسانی، که تا این زمان خاطره آن در اذهان باقیست و در کتاب نابغه روحانیت این خاطره ذکر شده است، با صدایی رسا اما حزن آلود چنین گفت : _علما ، مومنین ،دوست داران این مجتهد مردمی که نزدیک به یک قرن به شریعت مقدسه خدمت کرد ،توجه شما را به قسمتی از بیانات آن مرحوم که ضبط شده است جلب مینمایم _ و پس از این اعلان توسط فاکر خراسانی صدای سید محمدتقی غضنفری خوانساری در فضای حسینیه طنین افکند به دنبال آن ناله های مردم که حاضر در مجلس بودند فضایی نورانی مملو از عشق به اهل البیت و سادات و علما بوجود آورد تا جایی که عده ای از خود بیخود شدند و فاکر خراسانی با ذوقی زیبا صحنه ای زیبا را آفرید.
او از مبارزان دوران پیش از انقلاب و نیز از مدافعان انقلاب اسلامی بود. آغاز مبارزات او به دوره‌ای باز می‌گردد که در مشهد به خواندن ادبیات مشغول بود. او در آن زمان بسیاری از اعلامیه‌های [[روح‌الله خمینی]] را در حجرهٔ خود تکثیر می‌کرد (با نوشتن از روی آنها) و مخفیانه به اطلاع دیگر طرفداران انقلاب می‌رساند یا بر در و دیوار شهر نصب می‌کرد. نخستین بار در سال ۱۳۴۱ دستگیر و زندانی شد و دومین بار در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ بازداشت شد که در زندان با [[علی خامنه‌ای]] آشنا گشت.
