کونگ‌فو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کونگ‌فو''' {{به چینی|功夫}} یک اصطلاح مشهور [[زبان چینی|چینی]] است که بیشتر برای اشاره ماهر بودن در یک کاری استفاده میشودمی‌شود ـ اما در حال حاضر بیشتر برای [[هنرهای رزمی]] به کار میرد. از جمله مشهورترین نوع آن کونگ فوی چینی یا [[ووشو]] ـ یانوع ایرانی آن [[کونگفو توآ]]به کار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو در [[زبان چینی]] تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود، متفاوت است. کونگ‌فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- می‌باشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده استافتاده‌است.

به این ترتیب «تمرین کونگ‌فو» در اصل به معنی تمرین یک [[هنرهای رزمی|رشته رزمی]] نبوده استنبوده‌است بلکه به فرایند کلی تمرینات بدنی و ذهنی یک شخص و آموزش‌ها و تکامل مهارت‌های او اشاره داشته استداشته‌است. حالا این مهارت ممکن است در زمینه یک هنر رزمی باشد یا هر مهارت دیگری در رشته‌های هنری، علمی و فنی مختلف.

تمرین چی گونگ به معنای واقعی کلمه یک "«تکنیک"» نیست. این تکنیک در بر گیرنده‌‌یگیرندهٔ هماهنگ سازی حرکات بدن، تنفس و آگاهی از هدف تمرین، ژرف اندیشی و تن درستی است. پدیده‌‌یپدیدهٔ "«چی"» به عنوان انرژی‌‌ایانرژی‌ای که در بدن تمام موجودات زنده جریان دارد توصیف می‌‌شودمی‌شود.

سبکهای متفاوتی از کونگ فو وجود دارند که بر مبنای مکاتب، فرقه‌‌هافرقه‌ها و خانواده‌‌هاخانواده‌ها دستهدسته‌بندی بندی می‌‌شوندمی‌شوند. این سبکها در طی دوره‌‌ایدوره‌ای طولانی مدت توسعه یافته‌‌اندیافته‌اند و به عنوان فرم‌‌هایفرم‌های مهم دفاع شخصی در نظر گرفته می‌‌شوندمی‌شوند. سبکهای مختلف کونگ فو را می‌‌توانمی‌توان به طور گسترده به دو دسته‌‌یدستهٔ درونی و بیرونی دسته بندیدسته‌بندی نمود. سبکهای بیرونی کونگ فو تمرکز خود را بر روی افزایش حجم توده‌‌یتودهٔ عضلانی بدن و به بود سلامت قلبی - عروقی می‌‌گذاردمی‌گذارد. سبکهای درونی کونگ فو "«چی"» را به کار می‌‌گیرندمی‌گیرند.

سبکهای مبارزاتی مهم کونگ فو در پاراگراف‌‌هایپاراگراف‌های زیر توضیح داده شده‌‌اندشده‌اند. این تکنیکها مبانی فرم‌‌هایفرم‌های مختلف هنرهای رزمی چینی را تشکیل می‌‌دهندمی‌دهند.

تکنیکهای سبک میمون در بر گیرنده‌‌یگیرندهٔ حرکات میمون یا بوزینه مانند می‌‌شوندمی‌شوند. این تکنیک هاتکنیک‌ها در مجموع به عنوان "«مشت میمون"» شناخته می‌‌شوندمی‌شوند. ویژگی سبک میمون در این است که به هنگام تمرین این سبک انواع مختلفی از سلاح‌‌هاسلاح‌ها به کار گرفته می‌‌شوندمی‌شوند. تکنیکهای مهم کنگ فوی سبک میمون "«هو چوان"» و "«تای شینگ پک کوار"» هستند.

ویژگی تکنیک هو چوان حرکات آکروباتیک مانند پشتک‌‌هایپشتک‌های رو به جلو، پشتک‌‌هایپشتک‌های یکیک‌وری، وری، پشتک‌‌هایپشتک‌های رو به عقب، ایستادن بر روی دستها، واروی دستی عقب، لانج رو به جلو، راه رفتن بر روی دو دست، چرخیدن بر روی پشت، لانج رو به عقب و غیره است. ضربات دست این سبک شامل چنگ زدن (مشت میمون) و چک زدن می‌‌شوندمی‌شوند. دیگر حالتهای میمون هم در این نوع تکنیک گنجانیده شده‌‌اندشده‌اند.

'''انواع مختلف تکنیک "«تای شینگ پک کوار"» در زیر شرح داده شده‌‌اندشده‌اند.'''

تکنیک‌‌هایتکنیک‌های آخوندک در دسته‌‌هایدسته‌های "«آخوندک شمالی"» و "«آخوندک جنوبی"» تقسیمتقسیم‌بندی بندی می‌‌شوندمی‌شوند.

این تکنیک در شاندونگ یکی از ایالت‌‌هایایالت‌های شمال شرقی چین به وجود آمد. تکنیک آخوندک شمالی در بر گیرنده‌‌یگیرندهٔ تکنیک‌‌هایتکنیک‌های منحرف کننده‌‌یکنندهٔ حملاتی است که به صورت عمودی و با حرکاتی دایره وار یا شلاق مانند صورت می‌‌پذیرندمی‌پذیرند. حرکت قلاب تکنیک آخوندک که با استفاده از سه انگشت به انجام می‌‌رسدمی‌رسد برای حمله به چشم‌‌هاچشم‌ها و هم چنین برای بلوک کردن حملات حریفان صورت می‌‌پذیردمی‌پذیرد.

این تکنیک به وسیله‌‌یوسیلهٔ مردم هاکا که متعلق به جنوب غربی چین هستند به وجود آمد. این تکنیک متفاوت از تکنیک آخوندک شمالی است و تأکید آن بر روی مبارزه در فاصله‌‌یفاصلهٔ نزدیک است. استفاده از ضربات لگد پایین محدود است و به حرکات دست اهمیت بیشتری داده می‌‌شودمی‌شود.

حرکات سریع و نیرومند یکی از ویژگی‌‌هایویژگی‌های مهم سبک اژدهای کونگ فو را تشکیل می‌‌دهندمی‌دهند. در این سبک به تکنیک‌‌هایتکنیک‌های متفاوتی که شامل چنگ انداختن، ضربات مشت و کف دست می‌‌شوندمی‌شوند به نسبت حرکات پرشی و ضربات لگد اهمیت بیشتری داده می‌‌شودمی‌شود. سبک اژدها که با نام "«لونگ یینگ"» نیز شناخته می‌‌شودمی‌شود تکنیک‌‌هایتکنیک‌های متفاوتی را برای فلج کردن حریف به کار می‌‌گیردمی‌گیرد تا جایی که وی دیگر قادر به ادامه‌‌یادامهٔ مبارزه نخواهد بود.

صدمه رسانیدن به مفاصل بدن حریفان نیز از جمله دیگر تکنیک‌‌هایتکنیک‌های مهم در سبک اژدها محسوب می‌‌شودمی‌شود. اژدها نمادی از نیروی درون است. از این رو سبک اژدها نیروی درونی را با نیروی بیرونی با یک دیگر ترکیب می‌‌نمایدمی‌نماید تا ضرباتی به مراتب قدرتمندتر ایجاد نماید.

تکنیکهای سبک مار برای ملایمت بخشیدن به حرکات بدن به کار برده می‌‌شوندمی‌شوند. این ملایمت که نمایانگر حرکات مار است در حلقه زدن بدن به دور بدن حریف مفید واقع می‌‌گرددمی‌گردد. این امر به ما کمک می‌‌کندمی‌کند تا به نحو بهتری از خود محافظت نماییم. با به کار گرفتن این تکنیک حرکات هجومی هم می‌‌توانندمی‌توانند از زوایای مختلف به اجرا در آیند. در سبک مار فرد به هنگام مبارزه کردن از مشت‌‌هایمشت‌های بسته شده استفاده نمی‌‌نمایدنمی‌نماید. نبستن مشت‌‌هامشت‌ها فرد را قادر می‌‌سازدمی‌سازد تا ضربات با انگشت و ضربات سریع و ناگهانی مؤثرتری را مورد اجرا قرار دهد.

مهمترین ویژگیهای سبک ببر عبارتند از حرکات آکروباتیک آن، طرز ایستادنی پهن، حرکت پای فراوان و حالت منحصر به فرد مشت. در این حالت مشت، انگشت شصت نیز باید درست به مانند دیگر انگشتان دست حلقه شوند. عموماً انگشت شصت به دور دیگر انگشتان می‌‌پیچد؛می‌پیچد؛ با این وجود در این حالت این انگشت نیز باید حلقه شود.

 ضربات کف دست به همراه فو می گوک (لگد دم ببر) ویژگی منحصر به فرد این سبک را تشکیل می‌‌دهندمی‌دهند. این تکنیک رزمی کاران کونگ فو را به دریافتن نیروی درون خود وا می‌‌دارد؛وامی‌دارد؛ با این وجود امکان دارد این امر تنها پس از انجام تمریناتی کافی به دست آید. کل سبک ببر حول محور قدرت و نیرو می‌‌چرخدمی‌چرخد.

انواع مختلفی از صداهای خاص وجود دارند که رزمی کاران کونگ فو برای خارج کردن دی اکسیددی‌اکسید کربن از سیستم بدن از خود در می‌‌آورند؛درمی‌آورند؛ چنین صداهای خاصی در جای گزین نمودن دی اکسیددی‌اکسید کربن با اکسیژن آنها را یاری می‌‌نمایدمی‌نماید. در این سبک فرد باید نقاط صورت، گردن، مچ دستها، بازوها و ناحیه‌‌یناحیهٔ بین پا را در حریف خود را مورد هدف قرار دهد.

این سبک از کونگ فو به وسیله‌‌یوسیلهٔ فانگ چینیانگ، یک رزمی کار زن چینی پدید آمد. حرکات پیچیده‌‌یپیچیدهٔ دست و مبارزه در فاصله‌‌یفاصلهٔ نزدیک از مهمترین ویژگی‌‌هایویژگی‌های سبک درنا محسوب می‌‌گردند؛می‌گردند؛ این حرکات به حرکات پرندگان به هنگام نوک زدن شباهت دارند. تکنیک درنای پرنده حرکت پر زدن بال‌‌هابال‌ها را به کار می‌‌گیردمی‌گیرد.

این سبک از کونگ فو به خاطر حرکات برق آسا و سریعش شناخته می‌‌شودمی‌شود. از این رو حرکات پای شما باید سریع باشند. در سبک پلنگ، مشت نقشی بسیار مهم را در هدف قرار دادن گلو، ناحیه‌‌یناحیهٔ بین پا و ناحیه‌‌یناحیهٔ شکمی زیر استخوان سینه ایفا می‌‌نمایدمی‌نماید. در این سبک همراه با حرکات پای سریع، طرز ایستادن‌‌هاییایستادن‌هایی محکم برای انجام حرکات مورد نیاز لازم است.

این یکی از سبک‌‌هاسبک‌ها کونگ فو است که به خاطر بلوک‌‌هایبلوک‌های نرم و ضربات سختش شناخته می‌‌شودمی‌شود. تکنیک اوئچی ریو در کاراته بر مبنای پانگائی - نون بنیان گردیده استگردیده‌است. شو شیوا بنیان گذاربنیان‌گذار سبک پانگائی - نون در کونگ فو بود.

تکنیک‌‌هایتکنیک‌های کونگ فوی یاد شده در این مقاله به ما ایده‌‌ایایده‌ای را در رابطه با روش‌‌هایروش‌های بسیار مؤثر دفاع شخصی به کار رفته در هنرهای رزمی چینی می‌‌دهدمی‌دهد. کسب مهارت در این سبکها نیاز به انجام تمرینات بسیار و همین طورهمین‌طور از خود گذشتگی دارد.

* علی حق شناس،حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، ۱۳۹۴.