از اشعارش در حدود ۱۲۰۰ بیت پراکنده بهجای ماندهاست. این اشعار، حتی در مواردی هم که به مسایل علمی اشاره میشود، نسبتاً ساده است، چنانکه گویی تا حدی میخواسته از مسعود سعد پیروی کند؛ هرچند که این سبک دیگر متروک شده بود.
تنها تصحیحی که تاکنون از دیوان این شاعر در ایران انجام پذیرفته ، چاپ طاهری شهاب است که در سال 1345 از سوی انتشارات کتابخانه ابن سینا منتشر شد . پیش از آن ، دیوانی از این شاعر توسط محمد هادی حسن خان در لندن به سال 1929 میلادی چاپ شده بود که این چاپ ناقص و ناتمام ، در دسترس طاهری شهاب ( مصحّح دیوان فلکی شروانی ) بوده و در حواشی ابیات به آن اشاره کرده است . این چاپ دربردارندة تعداد محدودی از قصاید ، غزلیات ، ترکیببند و رباعیات این شاعر است که مجموعاً شامل 2000 بیت از دیوان این شاعر است . در حالی که در تذکرهها و کتب تاریخ ادبیات ، دیوان وی را تا هفت هزار بیت نیز نوشته اند.
==پیشینه==
سطر ۱۷ ⟵ ۱۵:
* سخن و سخنوران، بدیعالزمان فروزانفر
*یان ریپکا، با همکاری اوتاکار کلیما ... [و دیگران]؛ تاریخ ادبیات ایران از دوران باستان تا قاجاریه؛ ویراستار کال یان؛ مترجم عیسی شهابی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۱. ص۱۷۰. چاپ سوم. شابک: ۹۶۴–۴۴۵-۳۲۳–۹. ص۲۹۴.
*[[احمدرضا يلمه ها]]. [http://liar.ui.ac.ir/article_19618_767a0626a9c981ff890de3e481acfd6a.pdf مجله فنون ادبي دانشگاه اصفهان. سال دوم. شماره 2. پاييز و زمشتان 1389.]